Του Γιάννη Σιδέρη
Έχτισε ένα επικοινωνιακό οικοδόμημα, με υλικά την ψευδή προσμονή, την παραποίηση της κατάστασης που βρέθηκε η χώρα, και βέβαια την εφεύρεση εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών. Οικειοποιήθηκε, προς άμυνα της αλόγιστης πολιτικής του, ωραίες έννοιες περί ισότητας και αλληλεγγύης. Τα επανέλαβε και χθες στις Le Monde και Die Welt, προσφέροντας οραματική συγκίνηση: «Το ευρωπαϊκό ιδεώδες, όχι απλώς δεν πρέπει να σβήσει. Αντίθετα: Πρέπει να αρχίσει να εμπνέει ξανά. Να γίνει ισχυρότερο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ. Οι φωνές για μια νέα διακυβέρνηση στη ζώνης του ευρώ, αλλά κυρίως μια νέα ορμή για την ευρωπαϊκή ευημερία πολλαπλασιάζονται και πρέπει να κυριαρχήσουν ξανά».
Αν ήταν ποιητής, συγγραφέας, νεωτεριστής οικονομολόγος, κοινωνικός αναμορφωτής, θα συνέπαιρνε τις groupies του, τους νέους που αναζητούν «μια άλλη Ευρώπη», τους αντιευρωπαϊστές για τους οποίους η Ευρώπη «δεν είναι αυτή που ονειρεύονταν», ή τις ακτιβιστικές ομάδες στα χάπενινγκς κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Ακόμη και αν εξέφραζε αφελείς ευχές, να ξημερώσει, όπως έγραψε «μια νέα εποχή, μακριά από τα λάθη και τις υπερβολές του παρελθόντος, μια εποχή βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας για όλους».
Είναι όμως ο πρωθυπουργός μιας πτωχευμένης χώρας, και όλοι γνωρίζουν ότι αυτά τα μελιστάλαχτα τα γράφει για να πιέσει υπέρ της χώρας του (καλώς), να μας χαρίσουν χρέος, δηλαδή δικά τους λεφτά (αφελές), ζητώντας να ξεπεράσουν θεσμικές διαδικασίες που ο ίδιος ποτέ δεν σεβάστηκε (από τότε που θα άλλαζε την Ευρώπη και θα απελευθέρωνε τους ευρωπαίους εργαζόμενους από την καταπίεση).
Γι'' αυτό και οι δανειστές δεν δείχνουν να συγκινούνται ιδιαίτερα. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι διαμηνύουν ότι για το χρέος δεν θα πάρει τίποτα, οικονομικοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δεν θα δοθεί η ποσοτική χαλάρωση, και παρατηρητές οικονομικών κολοσσών με αναλυτική πείρα και inside ενημέρωση, επιβεβαιώνουν τα ανωτέρω (JP Morgan, City, κλπ).
Είχε δίκιο ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο, λέγοντας ότι το σημερινό Eurogroup είναι η πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση από την αρχή της κρίσης. Το χρέος και το QE, ήταν τα τελευταία του οχυρά, καθώς τα φαντασιακά τείχη που είχε οικοδομήσει, ρηγματώνονταν και κατέρρεαν το ένα μετά το άλλο, ψηφίζοντας, ενάμισι χρόνο τώρα, προαπαιτούμενα, με κατεπείγουσες διαδικασίες, με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με τροπολογίες επί ασχέτων νομοσχεδίων.
Φιλοδοξούσε, ως τελευταία αμυντική γραμμή, να πάρει έστω μια φράση, μια λεκτική υπόσχεση, όπως είχε πει ο Τσακαλώτος στο προεδρείο της Κ.Ο. Αν δεν την πάρει - και οι ευρωπαίοι διαμηνύσουν ότι δεν θα την πάρει - χάνει πλέον κάθε αριστερό νομιμοποιητικό λόγο παραμονής στην εξουσία.
Γι'' αυτό στο Μαξίμου έχουν θορυβηθεί σφόδρα (δεν θα λέγαμε «τρομοκρατηθεί»). Δεν θα έχουν πλέον παραμυθητικό λόγο προς τους - αρκετούς για τα δεδομένα της ατυχούς θητείας τους - εναπομείναντες οπαδούς τους. Θα φανεί γυμνή η αλήθεια, ότι παρά τα όσα υποστηρίζουν ως προκάλυμμα, ο λόγος είναι ένας: η εξουσία για την εξουσία (και φυσικά η στήλη δεν τους μέμφεται γι' αυτό. Δεν είναι οι μόνοι. Απλώς τελικά, ούτε ως προς αυτό, δεν είναι διαφορετικοί από τους άλλους).
Γι'' αυτό επιδίδονται σε σκιαμαχίες, που έξω, στη «διακυβέρνηση τη ζώνης του ευρώ», προκαλούν κούραση, απαξία, και ενίοτε ειρωνεία. Η διαρκής διαμάχη με τον Schaeuble, μια διαμάχη στην οποία σκοπίμως προσέδιδαν χαρακτηριστικά προσωπικής ιδιοσυστασίας του γερμανού ΥΠΟΙΚ, αναζωπυρώθηκε με αφορμή την αποκάλυψη των πολλαπλών τηλεφωνημάτων του πρωθυπουργού, που απέβαιναν ατελέσφορα, αφού η... "go home" τον παρέπεμπε πάλι στον Schaeuble, καθώς και τη ρήση του γερμανού ότι είναι κρίμα που ο κ. Τσίπρας δεν εμπιστεύεται τον κ. Τσακαλώτο». «Αυτόν που δεν εμπιστεύεται η ελληνική κυβέρνηση είναι τον ίδιο τον Schaeuble και όχι τον υπουργό των Οικονομικών της» δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, προσπαθώντας να καλύψει και την εσωτερική φωτιά που σιγοκαίει στον ΣΥΡΙΖΑ - αλλά αυτά δεν είναι του παρόντος.
Σκιαμαχία για το θεαθήναι αποτελεί και η… επαπειλούμενη Σύνοδος Κορυφής. O D. Tusk έχει συμφωνήσει ότι σε περίπτωση αποτυχίας του Eurogroup, την επομένη θα κατατεθεί εκ μέρους της κυβέρνησης γραπτό αίτημα για τη σύγκληση του Euro Summit (είναι η Σύνοδος των 19 χωρών της Ευρωζώνης), στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής. Η κατάληξη θα είναι αρνητική. Τη διετύπωσε χθες ευρωπαίος αξιωματούχος, τη είχαμε διατυπώσει και εμείς προ ημερών, αφού ήταν κάτι απολύτως προβλέψιμη: Οι ηγέτες θα τους παραπέμψουν σε νέο έκτακτο Eurogroup, όπου πάλι θα είναι μία από τα ίδια.
Είναι εντυπωσιακή η κυβερνητική σχεδιαστική ανεπάρκεια: Με τις ίδιες κινήσεις προσπαθεί κάθε φορά να επιτύχει διαφορετικό αποτέλεσμα - και φυσικό είναι να αποτυγχάνει!
Γι'' αυτό και υποχωρεί συνεχώς, με κατεστραμμένα αναχώματα, μη έχοντας σημειώσει ως τώρα ούτε μία - έστω - Πύρρειο νίκη. Έτσι, για να γράψει κάτι η ιστορία. Ίσως δεν το έχουν συνειδητοποιήσει: Κινδυνεύει η διακυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς, να καταγραφεί μόνο με μελανά γράμματα.
(φωτογραφία: SOOC)
