Οι συγκεντρώσεις στις 28 Φεβρουαρίου, στη 2η επέτειο της τραγωδίας των Τεμπών σε όλη την Ελλάδα και σε ορισμένες χώρες στο εξωτερικό υπήρξαν, πράγματι, πάνδημες και με συγκεκριμένα «επίσημα» συνθήματα. Η δημόσια πρόσληψη των μηνυμάτων που εξέπεμψαν, αποτέλεσαν αντικείμενο σφοδρής πολιτικής αντιπαράθεσης, στη Βουλή, στα ΜΜΕ, παντού. Κάποια εφημερίδα είχε ως μοναδικό πρωτοσέλιδο τίτλο «Δολοφόνοι». Ο κ. Φάμελλος του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε την παραίτησή του Π/Θ και της κυβέρνησης διότι δεν έχει, λέει, την «κοινωνική δεδηλωμένη», ενώ την έχει ο ίδιος με 7%.
Αναφορικά με τις συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας (5-7/3) αυτές είχαν έντονο κομματικό χαρακτήρα με το κύριο σύνθημα του ΚΚΕ, «τα κέρδη τους ή η ζωή μας», να κυριαρχεί, τουλάχιστον όπως φάνηκε τηλεοπτικά. Προφανώς, υπεύθυνος για το δυστύχημα είναι ο καπιταλισμός με τα κέρδη του στον αιωνίως ελλειμματικό σιδηρόδρομο.
Προφανώς, αυτός βρισκόταν στη μοιραία βραδιά του δυστυχήματος στο Σταθμαρχείο της Λάρισας κι όχι κάποιο φυσικό πρόσωπο που γύρισε το κλειδί λάθος. Κι έπειτα ποιος ξέρει; Μήπως έγινε έρευνα αν το «εύφλεκτο καύσιμο» φάντασμα ήταν στην ουσία καύσιμα για το ΝΑΤΟ για την Ουκρανία, αν κι αυτή βρίσκεται μάλλον στην αντίθετη κατεύθυνση της φοράς της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Καύσιμα του ΝΑΤΟ ποσότητας ικανής να τροφοδοτήσει ένα βενζινάδικο. Δύσκολη, μυστική αποστολή του ιμπεριαλισμού!.
Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα. Υπέβαλε πρόταση δυσπιστίας με τη συνυπογραφή, κατόπιν διαπραγματεύσεων, με κόμματα της αντιπολίτευσης τα οποία βάπτισε «προοδευτικά» κι ας είναι εχθροί της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ήτοι, με τον νεοσταλινικό ΣΥΡΙΖΑ και τα αποκόμματά του. Κι ενώ αυτοί αρκούσαν για να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό των 50 βουλευτών και η περισσή Πλεύση Ελευθερίας για ακατανόητους λόγους.
Ο κ. Ανδρουλάκης είχε καταθέσει πρόταση δυσπιστίας, πριν ένα χρόνο περίπου, στις 26/3/2024, δύο μέρες μετά από ένα αναμασημένο δημοσίευμα κυριακάτικης εφημερίδας με τον πηχυαίο και βαρύγδουπο πρωτοσέλιδο τίτλο «Μονταζιέρα για τα Τέμπη». Η πρότασή του κατέληξε σε ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο καθόσον πόρισμα του ΕΜΠ απεφάνθη ότι όλα τα ηχητικά ντοκουμέντα του δυστυχήματος είχαν παραδοθεί αυτούσια, χωρίς περικοπές και αλλοιώσεις, στον εφέτη ανακριτή. Κι αυτό είχε σημασία, όχι κάποιο μοντάζ για επικοινωνιακούς λόγους από κάποιους.
Η δεύτερη πρόταση δυσπιστίας μέσα σε ένα χρόνο για το ίδιο θέμα του κ. Ανδρουλάκη, υπό την πίεση του ΣΥΡΙΖΑ, είχε ως αντικείμενο τη δήθεν «συγκάλυψη» στη βάση της άθλιας αυτής λέξης «μπάζωμα» στον τόπο του δυστυχήματος. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι για να την υποβάλει περίμενε τα συμπεράσματα Πορισμάτων. Τι να συγκάλυψε άραγε το μπάζωμα; μήπως κάποιο μυστηριώδες λαθραίο «εύφλεκτο υγρό»; Και ποιος είναι ο λαθρέμπορος, ποιο πολιτικό πρόσωπο τον καλύπτει, ποιος ο αποδέκτης του φορτίου αυτού; Ποιος έδινε διαταγές και τα συναφή και καθημερινώς αναμασώμενα από κόμματα και ΜΜΕ.
Ωστόσο, το Πόρισμα της ΕΟΔΑΣΑΑΜ (Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών), για το δυστύχημα των Τεμπών εκ 178 σελίδων που παρουσιάστηκε στις 27/2/25 και το οποίο θα αποτελέσει μέρος της δικογραφίας, δεν προσέφερε καμιά στέρεα βάση στον κ. Ανδρουλάκη για την πρόταση δυσπιστίας. Δεν εμπλέκει πολιτικούς στο «μπάζωμα». Για επιχειρησιακές αποφάσεις κάνει λόγο. Δεν ανακαλύφτηκε κάτι το οποίο, δολίως μάλιστα, να «συγκαλύφτηκε». Έτσι, ο ισχυρισμός περί «συγκάλυψης» τινάχτηκε στον αέρα. Η δεύτερη πρόταση δυσπιστίας κατέληξε κι αυτή σε ένα ακόμα φιάσκο επί της ουσίας.
Προφανώς, ο κ. Ανδρουλάκης δεν έκανε τον κόπο να διαβάσει το Πόρισμα. Αξίζει να παραθέσουμε εν συντομία τι αναφέρει. Το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου 2023 στις 23.18 έγινε η μετωπική σύγκρουση της επιβατικής αμαξοστοιχίας IC-62 με την εμπορική 63503 που ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη. Στο χώρο του τραγικού δυστυχήματος έσπευσαν άμεσα η Πυροσβεστική, η Αστυνομία, εθελοντές κι άλλοι. Η Πυροσβεστική ανέλαβε το μακάβριο αλλά ιερό και κατεπείγον καθήκον ανεύρεσης των πτωμάτων, των υπολειμμάτων κ.τ.λ. ούτως ώστε να μεταφερθούν στο νεκροτομείο και να ακολουθήσει η ταυτοποίησή τους με τη μέθοδο του DNA.
Στις 4.00 το πρωί, αναφέρει το Πόρισμα, ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής είχε ήδη βρει μια μπουλντόζα και δυο γερανούς, ισοπέδωσε και σταθεροποίησε το χώρο το βράδυ ενώ με το φως της ημέρας οι γερανοί άρχισαν να σηκώνουν βαγόνια και συντρίμμια ώστε να ανασύρουν τυχόν επιζήσαντες ή σορούς, όπως και έγινε. Αυτή ήταν η ύψιστη προτεραιότητα εκείνη τη στιγμή. Επρόκειτο για επιχειρησιακή απόφαση διάσωσης σε τόπο δυστυχήματος κι όχι «εγκλήματος».
Διαφορετικά είναι τα πρωτόκολλα σε κάθε περίπτωση. Το εξήγησε στον κ. Ανδρουλάκη ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής όταν ο ίδιος επισκέφτηκε τον τόπο του δυστυχήματος την επόμενη ημέρα. Υπάρχει κανείς εχέφρων που μπορεί να υποστηρίξει ότι υπήρχε κάποιος δόλος, «συγκάλυψη» εκείνη τη στιγμή; Ξύπνησαν τον κ. Μητσοτάκη 4.00 το πρωί για να δώσει τη διαταγή της «συγκάλυψης» του λαθρέμπορα φίλου του; Υπερβαίνει τα όρια του γελοίου.
Η ανάκριση θα δείξει και η δικαιοσύνη θα αποφανθεί αν οι αρχικές και μετέπειτα ενέργειες των κρατικών Υπηρεσιών επί του πεδίου καθώς και η μεταφορά «υλικών» και συντριμμάτων σε άλλο μέρος έγιναν σύννομα ή όχι, καταλογίζοντας τυχόν ευθύνες.
Το Πόρισμα τονίζει ότι πρόκειται για δυστύχημα από ανθρώπινα λάθη (σταθμάρχης Λάρισας, μηχανοδηγός επιβατικής αμαξοστοιχίας με κάποια ελαφρυντικά). Υπογραμμίζονται επίσης οι υποκείμενες αιτίες (κατάσταση των σιδηροδρόμων, δυσλειτουργίες, χρόνιες παθογένειες κ.τ.λ.). Ο κ. Ανδρουλάκης αγνόησε παντελώς το βασικό αυτό γεγονός.
Γεγονός είναι ότι από τις φωτιές βρήκαν το θάνατο από ασφυξία κατά τα φαινόμενα 5 άτομα, ενδεχομένως κι άλλα 2 και με πιθανότητα άλλα 2. Σε αυτά αναφέρεται το «δεν έχω οξυγόνο» που έγινε κεντρικό σύνθημα των πρόσφατων κινητοποιήσεων. Ωστόσο, η χρήση του ηχητικού που τόσο συγκλόνισε, δεν είχε την έγκριση της οικογένειας της άτυχης Φραντσέσκας Μπέζα. Άλλοι εκ των συγγενών των θυμάτων το ανέσυραν από τη δικογραφία και το παρέδωσαν στη δημοσιότητα.
Είναι φανερό ότι όλη προσπάθεια είχε ως στόχο να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης στις συνέπειες του δυστυχήματος όχι στις αιτίες του. Η μετάθεση αυτή είχε προφανείς πολιτικούς και άλλους σκοπούς. Και πάνω στις συνέπειες χτίστηκε όλο το κύμα της διαμαρτυρίας. Ο ανθρώπινος παράγοντας καθώς και οι υποκείμενες αιτίες σκοπίμως τέθηκαν στην άκρη.
Τα επιχειρήματα του κ. Ανδρουλάκη στη συζήτηση στη Βουλή ήταν ρηχά, ισχνά, με λογικές ακροβασίες. Δυστυχώς, ακολούθησε τη λαϊκιστική ρητορεία των εταίρων του και του κ. Πολάκη. Ωρυόταν στη Βουλή ωσάν να ήταν σε φοιτητικό αμφιθέατρο ως εισαγγελέας και δικαστής έχοντας ήδη αποφασίσει για την ενοχή και τις ποινές των πάντων. Δεν είχε απολύτως τίποτα συγκεκριμένο να προτείνει. Κανένα Σχέδιο για τους σιδηροδρόμους πόσο μάλλον για τη χώρα.
Οι διεργασίες στο κομματικό σύστημα αριστερά της ΝΔ για τη συγκρότηση πόλου «λαϊκού μετώπου» δεν αποτελούν έκπληξη. Υποστηρίχτηκαν και υποστηρίζονται από αντιπάλους του κ. Ανδρουλάκη για την προεδρία του κόμματος και άλλα στελέχη. Ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε ομιλήσει περί αυτού σε εκδήλωση του Ιδρύματος Τσίπρα (17/6/2024) προβάλλοντας ως πρότυπο το «λαϊκό μέτωπο» του Μελανσόν στη Γαλλία (!), πρότυπο το οποίο είχε κι άλλους οπαδούς εντός του ΠΑΣΟΚ. Απαιτούν «προγραμματική σύγκλιση» μεταξύ των «προοδευτικών δυνάμεων». Είδαν, επί τέλους, το φως το αληθινό.
Άλλωστε, εφόσον «η Ακροδεξιά κυβερνά τη χώρα» κατά τον κ. Π. Δουδωνή, βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ (25/2/25) και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι, άπαντες οφείλουν να συστρατευτούν για την ανατροπή της. Επί τέλους να συγκροτηθεί το «αντιδεξιό μέτωπο». Τα περί «αμφίπλευρης διεύρυνσης» είναι απλώς φληναφήματα και προσχήματα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει αυτοπαγιδευθεί, είναι στην ουσία αιχμάλωτος της κυρίαρχης πτέρυγας του κόμματος που επιδιώκει το «λαϊκό μέτωπο».
Προφανώς, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μας πείσει ότι ζούμε επίσης σε μια χώρα «παρακμής» και μπανανίας με ανύπαρκτο Κράτος Δικαίου και άλλων ανείπωτων δεινών που μόνο αυτό αντιλαμβάνεται. Ωστόσο, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Δείκτη Δημοκρατίας του 2024 που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (27/2/25) από τον όμιλο του Economist η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 25 μόλις κρατών ως πλήρης δημοκρατία για δεύτερη χρονιά ανάμεσα σε 167 χώρες. Επίτευγμα καθόλα εξαιρετικά σημαντικό, μοναδικό στη Μεταπολίτευση, με τις εγγενείς αδυναμίες, τα λάθη και τα ελαττώματα της δημοκρατίες μας. Ουδείς τέλειος.
Ο κ. Ανδρουλάκης κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται ότι με την πολιτική του πλήττει τους θεσμούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας και ενισχύει τα αριστερά και δεξιά ακραία λαϊκιστικά και «αντισυστημικά» κόμματα. Θα πρέπει σοβαρά να το ξανασκεφτεί. Θέλει το «λαϊκό μέτωπο»; Ήταν κάποια συνεργασία ad hoc ή επιδιώκει κάτι πιο μόνιμο ως το μόνο μέσο για την «ανατροπή» του κ. Μητσοτάκη; Δικαίωμά του να τρέφει ψευδαισθήσεις μεγαλείου και αυταπάτες. Πάντως, ως εγγαστρίμυθος του Τσίπρα, πολιτικός ακροβάτης και δεκανίκι των «αντισυστημικών» κομμάτων δεν έχει κανένα ορατό πολιτικό μέλλον.
ΥΓ: Από τις μετέπειτα δηλώσεις του κ. Ανδρουλάκη προκύπτει ότι έπαθε αλλά δεν έμαθε εν όψει, μάλιστα, των εργασιών της Προανακριτικής Επιτροπής της Βουλής για το «μπάζωμα», όπου είναι υποχρεωμένος να προσκομίσει πειστικές απαντήσεις, φαίνεται ότι, επί του παρόντος, δεν πρόκειται να αλλάξει πορεία.
