Ξέρω, με αφορμή τη δολοφονία του οπαδού της ΑΕΚ θα ακουστούν και πάλι οι φωνές «δεν πάει άλλο», «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο», «διαλύστε τους συνδέσμους» και άλλα ηρωικά και συγχρόνως πένθιμα που ακούμε καμιά 40αριά χρόνια. Τίποτα δεν έγινε και εκτιμώ πως τίποτα δε θα γίνει γιατί το πολιτικό σύστημα δε θέλει να συγκρουστεί με το κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Να υπενθυμίσω τον νόμο Ορφανού (Νέα Δημοκρατία) με τον οποίον έμπαιναν στη φυλακή οι χούλιγκανς, έναν νόμο που τον κατήργησε ο επόμενος υπουργός, πάλι της Νέας Δημοκρατίας. Ή να αναφερθώ στα γεγονότα της Νέας Σμύρνης το 2005, αν θυμάμαι καλά, που θα οδηγούσαν στο μηδενισμό της πανίσχυρης ομάδας που τα προκάλεσε. Στο να μη συμβεί αυτό πρωτοστάτησαν οι τοπικοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Θέλετε να μιλήσουμε για την αλλαγή των ΑΦΜ των ΠΑΕ και στα χρέη που άφησαν στα δημόσια ταμεία, τους στημένους αγώνες και τους ξυλοδαρμούς διαιτητών; Και όλα αυτά χωρίς συνέπειες.
Πάμε παρακάτω, πάμε στα προχθεσινά. Οι ευθύνες της ΕΛΑΣ είναι αυτονόητες και είναι σημαντικές. Είχαν σήμα από την ΕΥΠ που προειδοποιούσε για την κάθοδο των Κροατών χούλιγκανς, σήμα το οποίο αγνοήθηκε. Προφανώς ένα μέρος των ανώτερων κλιμακίων της ΕΛΑΣ έχει δημοσιοϋπαλληλοποιηθεί πλήρως. Δεν είμαι σίγουρος αν οι 7 απομακρύνσεις ανώτατων αξιωματικών είναι αρκετές γιατί το φιάσκο είναι πρωτοφανές.
Αυτή η κυβέρνηση βρέθηκε το 2019 να διαθέτει ένα προνομιακό πεδίο. Αυτό της δημόσιας τάξης και της ασφάλειας των πολιτών. Έκανε μερικά βήματα μπροστά, όμως φοβήθηκε, έκανε πίσω, όπως π.χ. με την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Τώρα μπορεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος;
Η κοινή γνώμη αγανακτεί με τα φαινόμενα της οπαδικής βίας, όπως αγανακτεί και με τους διακινητές ανθρώπινων ψυχών που κινούνται στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και γίνονται πρόξενοι θανατηφόρων ατυχημάτων, όπως και με πολλές άλλες παραβατικές συμπεριφορές που μένουν ατιμώρητες. Έχουμε εθιστεί στην ανομία.
Συνεπώς για να μην καταστούν κενές περιεχομένου οποιεσδήποτε εξαγγελίες, για να μην έχουν την τύχη των προηγούμενων, θα πρέπει η κυβέρνηση να διαθέτει την πολιτική βούληση για συγκρούσεις με τους προέδρους των ισχυρών ΠΑΕ. Το αντέχει αυτό;
Επειδή ακούω από το πρωί τα γνωστά περί Θάτσερ, θα επαναλάβω το κοινότοπο, πως όταν γίνουμε κι εμείς Βρετανοί τότε θα αγκαλιάσουμε μέτρα τύπου Θάτσερ. Ας αρκεστούμε στα λίγα γιατί, όταν τα βάζουμε όλα μαζί, στο τέλος δε γίνεται τίποτα.
Δεν έχω σκοπό να θίξω σε ένα άρθρο όλα τα κακώς κείμενα του ελληνικού ποδοσφαίρου, γιατί το μείζον θέμα σήμερα είναι η αβελτηρία της ΕΛΑΣ. Αν λάμβαναν τα στοιχειώδη μέτρα -δε χρειάζεται να ήταν Κλουζό οι υπεύθυνοι αξιωματικοί- οι Κροάτες χούλιγκανς θα είχαν απομονωθεί και εκδιωχθεί από την Ελλάδα.
Ας γνωρίζουν οι αρμόδιοι -να υποθέσω ότι το υποψιάζονται- πως μετά την προχθεσινή δολοφονία θα ανοίξει νέος εμφύλιος ποδοσφαιρικός πόλεμος μεταξύ των χούλιγκανς. Το ρεπορτάζ λέει πως υπήρξε και ελληνική συμμετοχή στα επεισόδια και ήταν σημαντική. Ίσως θα πρέπει να επικρατήσουν στην κυβέρνηση και δεύτερες σκέψεις για το λεγόμενο ελληνικό πρωτάθλημα.
