«Δεν ήθελα να βγούμε από το ευρώ» δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης στην ΕΡΤ, και αμέσως στην επόμενη φράση του είπε: «αν είχαμε βγει από το ευρώ θα ήμασταν πολύ καλύτερα»!
Πάντως, ο κ. Βαρουφάκης είναι ειλικρινής σε ό,τι τον αφορά. Λέει ότι δεν είχε σκοπό να μπει στην πολιτική, και το γεγονός ότι μπήκε είναι «ιστορικό ατύχημα». Νομίζουμε ότι για πρώτη φορά συμφωνεί μαζί του σύμπασα η ελληνική επικράτεια, ή έστω το 97% αυτής! Βέβαια, αφότου μπήκε το θεωρεί υποχρέωσή του να παραμείνει «ώστε αυτό το 3-4% να είναι κεράκι μέσα στο σκοτάδι, γιατί ένα κεράκι μπορεί να γίνει και λαμπάδα».
Δυστυχώς, γι’ αυτόν από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, το κεράκι όχι μόνο δεν γίνεται λαμπάδα αλλά τρεμοσβήνει. Έτσι ενδέχεται να στερηθεί και ο Αλέξης το πρώην asset του ως συνισταμένη της «προοδευτικής διακυβέρνησης» (το asset που δεν φαίνεται να θεωρεί θελκτική την παρέα του Αλέξη. Όπως είπε «αν ήταν να πάω να περάσω ωραία, δεν θα πήγαινα να φάω ποτέ με τον κ. Τσίπρα»!).
Ωστόσο, επειδή δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο, λέει και κάτι σωστό ο Γιάνης. Ότι εάν πρόκειται κάποια κόμματα να συνεργαστούν πρέπει εκ των προτέρων να συμφωνήσουν σε ένα κοινό επεξεργασμένο πρόγραμμα, και όχι την επομένη των εκλογών να συναντηθούν για να μοιράσουν υπουργεία.
Αυτό βέβαια, οι συμφωνίες και το πρόγραμμα, είναι το τελευταίο που απασχολεί τον Τσίπρα. Ο ίδιος θέλει κυβέρνηση -συνομοσπονδία με τον εαυτό του εγκατεστημένο στον θώκο του πρωθυπουργού και τους αρχηγούς των συνεργαζόμενων κομμάτων ως υπουργούς του.
Μια αντιγραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, όπου ο Καμμένος είχε το δικό του αυτόνομο υπουργείο, δεν τους ενοχλούσε και δεν τον ενοχλούσαν.
Αλλά αν ο Γιάνης αποτολμά να απαριθμήσει τα λάθη του (αυτά που θεωρεί ως λάθη του, όπως π.χ. ότι δεν έβγαλε τα πρώτα μαγνητοφωνημένα ηχητικά του Eurogroup την ίδια ημέρα που τα κατέγραψε!), ο Αλέξης δεν μπαίνει σε τέτοιες υπαρξιακές δοκιμασίες. Δεν έχει προβεί ποτέ σε ουδεμία αυτοκριτική. Γιατί να το κάνει; Αφού τα έκανε όλα καλά.
Το είπε στον Αντ1: «Αν είχα να μοιράσω 50 δισ. και όχι να μαζέψω 37, θα έβγαινα πρωθυπουργός για όσο ήθελα». Είναι άξια σχολιασμού και η άποψή του για τις δημοσκοπήσεις. Κατά τη γνώμη του ούτε ο Μητσοτάκης δεν πιστεύει σε αυτές, γιατί αν πίστευε θα είχε προχωρήσει ήδη σε εκλογές! Η φράση εκφράζει την όλη φιλοσοφία του που βλέπει την πολιτική μόνο ως ένα είδος «chicken game».
Όλη η διακυβέρνησή του ήταν η προσπάθεια με κουτοπονηριά να ρίξει τους άλλους (χαρακτηριστικό το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών τον Ιούλιο του 2015, όταν η Γεννηματά του είπε θα σε βοηθήσουμε, αλλά δεν θα κάνεις εκλογές, το υποσχέθηκε ενώπιον όλων και σε λίγο τις κήρυξε!).
Πάντως, η κυβέρνηση τελεί εν διαρκή αδυναμία να αντιμετωπίσει την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και του δίνει χώρο. Χαρακτηριστική η αναφορά για τα 37 δισ. που «μάζεψε». Όλη η Ελλάδα έχει πιστέψει ότι η κυβέρνησή του με νοικοκυροσύνη συγκέντρωσε 37 δισ. που τα άφησε στον Μητσοτάκη για να μπορεί αυτός να τα χαρίζει τώρα.
Ουδέν αναληθέστερο. Τα 37 δισ. χοντρικά είναι δεσμευμένο (άρα απείραχτο) δάνειο από τον ΕΣΜ εξαιτίας του μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ, τα ταμειακά διαθέσιμα φορέων του δημοσίου, ΔΕΚΟ, Ασφαλιστικά Ταμεία, Τ.Α. (περίπου 1500 φορείς), που μεταφέρθηκαν υποχρεωτικά με νόμο σε λογαριασμό της ΤτΕ, δανεισμός, και ελάχιστα έως καθόλου δισ. που συγκεντρώθηκαν κυρίως από τη βαρύτατη φορολογία της μεσαίας τάξης.
Παρόλα αυτά έχει γίνει πιστευτός αστικός μύθος. Μέχρι και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται για το πλασματικό μαξιλάρι. Χαρακτηριστική η φράση Πολάκη: «Η κυβέρνηση τρώει τα 37 δισ. που αφήσαμε με κολλητούς σε απευθείας αναθέσεις», και τον Τσακαλώτο να απαντάει «δεν τα αφήσαμε στην κυβέρνηση αλλά στον ελληνικό λαό».
