Του Γιάννη Σιδέρη
Μοιάζει γκροτέσκο, αλλά συμβαίνει! Ενώ η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τόσο στην κοινωνία, όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ατμόσφαιρα κατήφειας, απογοήτευσης και ανησυχίας, στο μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι αχνοφέγγει ο φωτεινός ορίζοντας μιας δεύτερης τετραετίας!
Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας θεωρεί ότι έχει εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα έως το 2019. Το σκεπτικό του, όσο και τον επιτελών του, είναι ευθύγραμμο στην απλότητά του - και ολίγον μηχανιστικό, στο μέτρο που παραγνωρίζουν ενδεχόμενες κοινωνικές διεργασίες:
Πιστεύουν ότι το δύσκολο τοπίο των πλεονασμάτων, θεωρείται ευκόλως προσπελάσιμο για τα επόμενα δύο χρόνια. Ενθαρρυμένοι από την εμπειρία του 2015, όπου ενώ ο στόχος ήταν 0,25%, αποδίδουν επιτυχία κατά 0,7%, θεωρούν ότι εύκολα μπορεί να καλυφθεί ο στόχος του 0,5 για το 2016, και εξίσου εύκολα το 1,5% για το 2017, στο μέτρο που είναι βέβαιοι ότι «το ελατήριο της Οικονομίας θα πεταχτεί».
Ένα μικρό αγκάθι φοβούνται ότι μπορεί να υπάρξει για το 2018, όπου απαιτείται πλεόνασμα 3,5%. Ωστόσο εδώ υπεισέρχεται και το ελληνικό «έχει ο θεός», αφού το πλεόνασμα του 2018 θα διαπιστωθεί το 2019. Ως τότε όμως θα έχουμε βγει στις αγορές, θα αρχίσει να διευθετείται και το χρέος, οπότε …ποιος μας πιάνει!
Τέρμα τα δημοσιονομικά μέτρα
Παράλληλα ο πρωθυπουργός και το Οικονομικό επιτελείο, θεωρούν δεδομένο ότι πλέον δεν θα χρειαστεί να πάρουν άλλα δημοσιονομικά μέτρα. Εξ' αυτού πιστεύουν ότι και η κοινωνική δυσαρέσκεια θα αρχίσει να αμβλύνεται.
Μάλιστα έχουν και επί μέρους φιλοδοξίες για διαφοροποιήσεις, αν όχι ανατροπές, στο θέμα του Υπερταμείου. «Αφού θα έχουμε βγει από το μνημόνιο, και θα είμαστε στις αγορές, είναι δικό μας θέμα πως θα χειριστούμε το Ταμείο. Αν θέλουμε το καταργούμε», όπως μας ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο συνομιλητής μας δεν κυριολεκτούσε, αλλά το είπε δίκην υπερβολής, για να τονίσει την ελευθερία κινήσεων που αναμένει να αποκτήσει η κυβέρνηση. «Άλλωστε γιαυτό, τονίζουν, τα μέτρα ήταν εμπροσθοβαρή, ώστε να απαλλαχθούν από τις κοινωνικές επιπτώσεις τους, προς το τέλος της τετραετίας! Οι μόνοι περιορισμοί που θα υπάρχουν πλέον είναι όσους θέτει η Ευρώπη σε όλα τα μέλη της!
Να παράξουμε πλούτο!
Στο λεξιλόγιο της κυβέρνησης αρχίζει να υπεισέρχεται η φράση «παραγωγή πλούτου», όπως είπε ο πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο αλλά και ο όρος «Δίκαιη ανάπτυξη», με την έννοια της κατανομής των ωφελημάτων της στους πλέον αδύναμους και τη δραστική μείωση της ανεργίας.
Ως εργαλεία για την ευόδωση αυτής της αναμενόμενης επιτυχούς πολιτικής - κατά φαντασίαν ή όχι θα δείξει - είναι το πακέτο Γιούνκερ, το ΕΣΠΑ, η επαναφορά του waiver, η χρηματοδότηση κοινωφελούς εργασίας, το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης του Ντράγκι.
Φυσικά υπάρχουν και τα εκκρεμή θέματα για την εκταμίευση της δόσης, όπως τα «κόκκινα δάνεια» με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, η ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού, η νομική προστασία των μελών της Διοίκησης του Υπερταμείου και η υποκατάσταση του ΕΚΑΣ μέσω του ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ως προς το τελευταίο δηλώνουν ότι δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα από τους θεσμούς. Τα τρία προηγούμενα θεωρούν δεδομένο ότι θα τα αντιπαρέλθουν «αβρόχοις ποσί», αφ' ης στιγμής πέρασαν τα ασφαλιστικά και φορολογικά μέτρα.
Τα εργασιακά ούτως ή άλλως θα τα αντιμετωπίσουν το Φθινόπωρο, αλλά και αυτά πιστεύουν ότι δεν θα αποτελέσουν μοχλό πτώσης της κυβέρνησης.
Ψηφιακή Διοίκηση
Ένα πιο μακροπρόθεσμο εργαλείο που θα συμβάλει στην οικονομική ανάπτυξη, θεωρούνται οι θεσμικές αλλαγές στη Δημόσια Διοίκηση, με την ανασυγκρότησή της, την είσοδο σε αυτή της ψηφιακής διοίκησης και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης (αυτά που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε τεχνοφασισμό!). Παράλληλα θα αρχίσει κάποια στιγμή η συζήτηση για την αλλαγή του Συντάγματος και του εκλογικού νόμου – ειρήσθω εν παρόδω, η κυβέρνηση δεν βιάζεται για την αλλαγή του τελευταίου, και αν το θέμα ήρθε στην επικαιρότητα, εκτιμάται ότι ήρθε από μονομερή πρωτοβουλία του κ. Κουρουμπλή, ο οποίος ενόψει του φημολογούμενου ανασχηματισμού, ήθελε με κάποιο τρόπο να δηλώσει την ενεργή παρουσία του για να υπενθυμίσει εμμέσως ότι «έχει τραχανά απλωμένο»…
Αν όλα τα ανωτέρω φαίνονται πολύ καλά για το κυβερνητικό στρατόπεδο, ώστε να βγουν και αληθινά, είναι δεδομένο ότι οι κυβερνητικοί τα πιστεύουν ακράδαντα. Ενδεικτικό είναι ότι το μόνο που φοβούνται είναι οι κατά καιρούς αστοχίες των κυβερνητικών στελεχών και η ανικανότητα του μηχανισμού της Δημόσιας Διοίκησης, που καλείται να υποστηρίξει την κυβερνητική πολιτική.
Δεν φοβούνται καν δηλαδή τον παράγοντα των λαϊκών αντιδράσεων στην πολιτική φτωχοποίησης που ακολουθούν – ίσως δικαίως αν κρίνει κανείς από το (μη) πλήθος των συγκεντρωθέντων στο Σύνταγμα, την ημέρα της ψηφοφορίας του νομοσχεδίου…
