Σιβυλλική ήταν η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα για το τι μέλλει γενέσθαι εάν χάσει και τις επόμενες εκλογές, δεδομένου ότι εκτός του Αντρέα, όλοι οι πρωθυπουργοί που αποδοκιμάστηκαν από τον λαό, αποχώρησαν από τον αρχηγικό θώκο.
Αφού έκανε μια αφηγηματική περιπλάνηση στον αγαπημένο της Αριστεράς Μπέρτολτ Μπρεχτ (του οποίου ο στίχος «Άννα δεν έχουμε ψωμί» νόμιζαν ότι τους εξέφραζε και στους καιρούς της δανεικής ευημερίας), κατέληξε ότι δεν σκοπεύει να γίνει… «μνημείο του εαυτού του».
Όπως είπε «τα κόμματα και οι άνθρωποι εάν δεν αλλάζουν, γίνονται μνημεία του εαυτού τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι ένα κόμμα που διαρκώς εξελίσσεται σε όλη του τη διαδρομή (…) αν εννοείτε ότι έχουμε μια Κοινοβουλευτική Ομάδα που παραμένει ίδια, ναι, η ίδια παραμένει. Τι να κάνουμε, εκλογές είναι αυτές και οι πολίτες είναι αυτοί που καθορίζουν και ψηφίζουν ποια θα είναι η Κοινοβουλευτική Ομάδα. Δεν αλλάζει».
Του πιστώνουμε αριστουργηματική απάντηση, που δεν λέει τίποτα και τα λέει όλα. Ρωτήθηκε για το τι θα κάνει ο ίδιος και απάντησε για την Κ.Ο., το ιστορικό του ΣΥΡΙΖΑ με τις διασπάσεις και τους εμπλουτισμούς με νέα πρόσωπα και νέες πολιτικές δυνάμεις, με πάντρεμα του ριζοσπαστισμού με τον ρεαλισμό.
Ανάλογα με τον ακροατή, θα μπορούσε είτε να εκληφθεί ως σήμα αποχώρησης σε περίπτωση εκλογικής ήττας για να μη γίνει «μνημείο του εαυτού του», είτε (μιας και βρίσκεται σε τροχιά προϊούσας πασοκοποίησης και εμπλουτισμού με τις νέες δυνάμεις), θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα αλλάξει το κόμμα, για να μην είναι ο… μουμοποιημένος πρόεδρος ενός ΣΥΡΙΖΑ σε νεκροφάνεια.
Σίγουρα, αν και είναι άχαρη συζήτηση όταν μπροστά υπάρχουν εκλογές, να τίθεται θέμα αποχώρησής του, το θέμα αυτό ενυπάρχει ως ανήσυχη απορία στα υψηλά κλιμάκια του κόμματος. Χωρίς τον Αλέξη δεν θα πετύχαιναν όσα πέτυχαν αλλά και με τον Αλέξη δεν βλέπουν να επαναλαμβάνονται οι παλιές επιτυχίες.
Και τώρα που γεύτηκαν τι σημαίνει εξουσία, θα ήθελαν να απολαύσουν ξανά τα κάλλη της (και ανθρώπινο και δίκαιο είναι), αλλά δεν υπάρχει το κατάλληλο στέλεχος να τον αντικαταστήσει.
Άλλωστε ο Αλέξης και να χάσει δεν είναι τελειωμένος. Δεν έχει μαζί του μόνο τους επήλυδες του ΠΑΣΟΚ, που χάρις σε αυτόν απολαμβάνουν βουλευτικές και στελεχιακές θέσεις. Εχει και τη γενιά του, ένα ηλικιακό εύρος στελεχών που – πολιτικώς – ήταν στο περιθώριο και που επί τέλους είδε την Αριστερά στην εξουσία.
Και ου μόνον, αλλά κάποιοι εξ αυτών έγιναν βουλευτές, άλλοι έγιναν στελέχη υπουργείων, Γενικοί Γραμματείς, Διοικητές δημοσίων οργανισμών, έμμισθοι σύμβουλοι υπουργείων και οργανισμών. Και έγιναν χάρις στον Αλέξη.
Δεν είναι ηθικολογικό το πρόβλημα, ότι του χρωστάνε χάρη. Είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπουν κάποιον που θα μπορούσε να τους ξαναοδηγήσει στα ίδια μεγαλεία. Φυσικό είναι να του είναι προσκολλημένοι και να αποτελούν την εσωκομματική δύναμη επιβίωσής του.
Ωστόσο, δεν είναι όλα ρόδινα για τον πρόεδρο, καθώς υπάρχουν και οι εσωκομματικοί αμφισβητίες. Η «Ομπρέλα» (53 + κομματικοί όπως Βούτσης, Σκουρλέτης, Φίλης, καταλογίζουν στον Τσίπρα και στους πέριξ αυτού, ότι αλλοιώνουν και ρευστοποιούν τα ιδεολογικά και προγραμματικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ.
Ότι στο όνομα μιας διεύρυνσης που παραμένει αναποτελεσματική, χαλαρή και αναξιόπιστη, αποδέχονται και αναδεικνύουν σε θέσεις, στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία δεν διαθέτουν ούτε ευρύτερο κοινωνικό κύρος, ούτε στο πρώην κόμμα τους διέθεταν αντίστοιχο οργανωτικό βάρος.
Υποπτεύονται (και κάποιοι διαπιστώνουν), ότι επιδιώκεται η «ρευστοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ και η δημιουργία ενός νέου κόμματος μέσα στις τάξεις του. Κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι ένιωσαν όταν τον άκουσαν το Σάββατο το βράδυ στη Θεσσαλονίκη, να κλείνει εμφατικά την ομιλία του, ζητώντας να «σηκώσουν τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».
Θεωρούν βέβαια ότι πέραν των πασοκικών στελεχών που έφερε στο κόμμα, και το ίδιο το σύνθημα είναι πλέον φθαρμένο. Αντιπροσωπεύει μια άλλη εποχή και δεν ανταποκρίνεται στα ζητούμενα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στον ΣΥΡΙΖΑ ο «ήλιος» είναι ξένος. Δεν τους λέει τίποτα. Αντιθέτως τους θυμίζει την παλιά αντιπαλότητα, όταν η Αριστερά κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ ότι της είχε «κλέψει» τα συνθήματα!
Σε κάθε περίπτωση οι μετεκλογικές ημέρες θα μας δείξουν τον τρόπο… μνημιοποίησης του προσώπου του Αλέξη.
