«Πάει κι αυτή Κυριακή, ας καρτερούμε μια άλλη» έλεγε το παλιό τραγουδάκι. Πρόταση δυσπιστίας δι' ασήμαντον αφορμήν. Ναι τα προβλήματα που υπήρξαν τα χρεώνεται η κυβέρνηση, αλλά ένας αποκλεισμός μιας ημέρας, άντε δύο, δεν δικαιολογούσε μια τέτοια οριακή κίνηση σαν την πρόταση δυσπιστίας.
Υπήρξε ταλαιπωρία πολιτών αλλά δεν υπήρξε εθνική τραγωδία, δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αιτιολογική βάση πτώσης μιας κυβέρνησης. Και βέβαια οι κυβερνήσεις ούτως ή άλλως δεν πέφτουν από προτάσεις μομφής, αλλά εκτίθενται και χάνουν πολιτικό κεφάλαιο, όταν οι αιτίες που οδηγούν την αντιπολίτευση να τις καταθέσει είναι ανάλογης εντάσεως ώστε η κοινή γνώμη να τις δικαιολογεί.
Ένας αποκλεισμός μιας ξαφνικής χιονόπτωσης, δεν είναι αστεία υπόθεση για όσους υπέστησαν την ταλαιπωρία, αλλά γίνεται τέτοια όταν γίνεται αφορμή να επιστρατεύεται μια κορυφαία κοινοβουλευτική διαδικασία. Σε καφενόβιο ύφος θα λέγαμε… ξευτελίστηκαν και οι προτάσεις μομφής!
Τα αποτελέσματα φυσικά ήταν αντίθετα -και αναμενόμενα. Η ακραία κοινοβουλευτική ενέργεια του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρώσει τη ΝΔ, τη στιγμή που υπήρχε υποδόρια δυσαρέσκεια για την Πολιτική Προστασία και την Περιφέρεια Αττικής, τον Στυλιανίδη και τον Πατούλη.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατέδειξε πόσο ευάλωτος, έως τρομοκρατημένος, νιώθει από το πλαγιοκόπημα που υφίσταται από τον Ανδρουλάκη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Τις οποίες δημοσκοπήσεις δεν πιστεύει, τις οποίες καταγγέλλει, και οι οποίες όμως τον τρομοκρατούν. Τον τρομοκρατούν γιατί εκφράζουν μια εξελισσόμενη δυναμική στη λαϊκή επιλογή, που προοπτικά ως τις εκλογές ενδέχεται να καταστήσει το κόμμα του τρίτο.
Προσωπικά διατηρούμε αμφιβολίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να επενδύει στην άλογη οργή και υπάρχει ένα ικανό μέρος της κοινής γνώμης που συντονίζεται μαζί του. Όταν π.χ. υπάρχει ένας κόσμος μηδαμινής πολιτικής παιδείας, ώστε να πείθεται ότι με τη σημερινή κυβέρνηση (με τα όποια στραβά της) η δημοκρατία βρίσκεται… στο απόσπασμα (!) και οι πολίτες σε ασφυξία (όπως ισχυρίζεται κομματική αφίσα για σημερινή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Πεντέλη), πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό που θα προσανατολίζεται και θα καθοδηγείται από τον ακραίο ανορθολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Και να σκεφθεί κανείς ότι η φράση που φιλοξενεί η αφίσα «Η Δημοκρατία στο απόσπασμα» είναι τίτλος βιβλίου του Αντρέα Παπανδρέου όπου αναφερόταν στα δραματικά γεγονότα που οδήγησαν στη δικτατορία. Αλλά για τον μέσο συριζαίο οπαδό, η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας είναι μια άθλια και ανήθικη δικτατορία, που ανέβηκε από μια συγχορδία δράσης του μεγάλου κεφαλαίου, των Μέσων Ενημέρωσης και των «δημοσκόπων της χαράς» - κατά την έκφραση Τσίπρα. Όχι δηλαδή από την απογοήτευση που σκόρπισε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ στους ψηφοφόρους του. Ναι, το πιστεύουν!
Όπως επίσης πιστεύουν αυτό που είπε ο Σπίρτζης στη Βουλή: Ότι η ΝΔ είναι πλέον δεύτερο κόμμα με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι δημοσκοπήσεις… το κρύβουν γιατί εξυπηρετούν συμφέροντα! Τα ίδια βέβαια έλεγαν και το 2019, διαψεύστηκαν οικτρά, αλλά δεν αφήνουν την πραγματικότητα να τους χαλάσει το… ηρωικό αίσθημα του «αριστερού κυνηγημένου», που αγωνίζεται να φέρει μια κοινωνία ισότητας και δικαιοσύνης αλλά οι κακοί δεν τον αφήνουν! Θεωρούν φύσει αδύνατο, με τέτοιες ευγενείς προθέσεις (που δεν φάνηκαν κατά τη διακυβέρνησή τους) ο λαός να τους γυρίζει την πλάτη!
Όπως είχαμε γράψει με την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας, πήγε ξυπόλητος στ' αγκάθια. Η κοινοβουλευτική διαδικασία αναβίωσε τις φρικιαστικές μνήμες της Μάνδρας και του Ματιού, και φυσικά της δικής του αναισθησίας. Η οποία παραμένει σαν να μην έχει συναίσθηση εκείνης της τραγωδίας, σε σημείο που απαίτησε από τον Μητσοτάκη να ζητήσει αυτός… συγγνώμη για το Μάτι! Ο ίδιος δεν ζήτησε επειδή... έχει φιλότιμο!
Μετά την ψηφοφορία, τα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν ιαχές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε νίκη, επειδή, λέει, κατόρθωσε να βρεθεί απομονωμένη η κυβέρνηση. Εξαγάγουν πολιτικό συμπέρασμα από το αυτονόητο καθ' όλη τη μεταπολίτευση γεγονός, ότι σε μια πρόταση δυσπιστίας πάντα σύσσωμη η αντιπολίτευση ψηφίζει κατά της κυβέρνησης. Εθιμικώ δικαίω γίνεται, αλλά πρώτη φορά ερμηνεύεται ως πολιτική απομόνωση της όποιας κυβέρνησης.
Όσο για τον ίδιο τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, παραμένει ζηλωτής της πόλωσης, χωρίς να κατανοεί ότι οι καιροί άλλαξαν, και ο κόσμος κουρασμένος από τα μεγάλα λόγια ζητάει ηπιότητα.
Φάνηκε στην ομιλία του στη Βουλή. Ο λόγος του υποκαθιστούσε τα τρολ του διαδικτύου. Με την ίδια γλώσσα και την ίδια λογική (φυσικό αφού το κόμμα τροφοδοτεί τα τρολ με «επιχειρήματα»), ανάλωσε τόσο χρόνο να ασχοληθεί με… τον Φουρθιώτη: «Κύριε Μητσοτάκη είστε σίγουρος για το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα; Την κυβερνάτε εσείς ή μήπως οι Φουρθιώτηδες; Δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση στη μεταπολιτευτική ιστορία που η νύχτα διεισδύει στο Μέγαρο Μαξίμου»!
Άλαλα τα χείλη των θεατών. Εδώ κλείνει η παράσταση… τα λεφτά μας πίσω.
