Με τα γαλόνια και τα παράσημα από την ακύρωση της συναυλίας που τελούσε υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ, ο Χάρης Δούκας μπαίνει και αυτός δυνατά και θριαμβευτικά στην κούρσα για την αρχηγία του πολιτικού χώρου από το Κέντρο, μέχρι και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
H μάχη της διεκδίκησης της πρωτοκαθεδρίας στον χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς λαμβάνει πλέον επικές διαστάσεις. Ο Νίκος Ανδρουλάκης που εκτιμά ότι έχει λάβει το χρίσμα, νιώθει την ανάσα του Στέφανου Κασσελάκη του Σύριζα και του Γαβριήλ Σακελλαρίδη της Νέας Αριστεράς. Τώρα έχουμε και αουτσάιντερ. Τον Χάρη Δούκα.
Ο Χάρης Δούκας, δηλώνει το «παρών» στη διεκδίκηση της αρχηγίας του αντιμητσοτακικού μετώπου. Και μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι, εισηγούμενος να ακυρωθεί η προγραμματισμένη για το τέλος Απριλίου συναυλία των μουσικών συνόλων του δήμου Αθηναίων σε συνεργασία με την Πρεσβεία του Ισραήλ, για «λόγους ασφαλείας».
Δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Το Ισραήλ είναι «αιτία πολέμου» για το συνονθύλευμα των ακροδεξιών και ακροαριστερών δυνάμεων που έφεραν τον Χάρη Δούκα στη θέση του Δημάρχου Αθηναίων. Άλλωστε, και ο ίδιος μας είχε προϊδεάσει προ ημερών όταν είχε αναφέρει ότι η εκδήλωση δεν του ταίριαζε, δεν του άρεσε και ότι θα προσπαθούσε να την ακυρώσει.
Τι ακριβώς δεν του άρεσε; Τι ακριβώς δεν του ταίριαζε, του Δημάρχου των Αθηνών;
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, με αφορμή τον εορτασμό του Πάσχα, η Συμφωνική Ορχήστρα και η Χορωδία του Δήμου Αθηναίων θα ερμήνευαν έργα λατρευτικής μουσικής, τιμώντας την προτεσταντική, την ορθόδοξη και την καθολική εκκλησιαστική παράδοση.
To κατανυκτικό αυτό πρόγραμμα θα περιελάμβανε τον μνημειώδη Ψαλμό 114 του Mendelssohn για οκτάφωνη χορωδία και ορχήστρα, την περίφημη Εισαγωγή «Το Μεγάλο Ρωσικό Πάσχα» του Rimsky-Korsakov, που παραπέμπει σε λειτουργία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ ολοκληρώνεται με το Ρέκβιεμ του Gabriel Fauré· συγκριτικά με τα μεγαλόπνοα αριστουργήματα των Verdi, Brahms και Berlioz, το Ρέκβιεμ του Fauré διακρίνεται για την παρηγορητική διάθεση, την εσωτερικότητα και την αιθέρια ομορφιά που αποπνέει, καθώς οραματίζεται την είσοδο στον Παράδεισο.
Η σειρά των έργων ήταν:
Felix Mendelsson: Ψαλμός 114, Έργο 51, «Όταν ο Ισραήλ έφυγε από την Αίγυπτο»,
Nikolai Rimsky – Korsakov: «Το μεγάλο Ρωσικό Πάσχα», Έργο 36, Εισαγωγή
Gabriel Faure: Έργο 48
Με Σολίστ τη σοπράνο Βασιλική Καραγιάννη και τον βαρύτονο Γιάννη Σελητσανιώτη και τη Μουσική Διεύθυνση: Yuval Zorn
Η εκδήλωση τελούσε υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα.
Για να μην κουράζεστε, δεν είναι ότι τα συγκεκριμένα μουσικά έργα δεν ταιριάζουν με τους μουσικές ορέξεις του Δημάρχου Αθηναίων. Δεν είναι ότι οι εξαιρετικοί σολίστ δεν είναι του γούστου του.
Το θέμα είναι ότι η εκδήλωση τελούσε υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα. Και η λέξη «Ισραήλ» αποτελεί κόκκινο πανί στο ακροδεξιό ακροατήριο που τον ψήφισε στις δημοτικές εκλογές. Και ταυτόχρονα η λέξη «Ισραήλ» διεγείρει όλα τα «antifa» σύνδρομα των ψηφοφόρων του από την ακροαριστερά.
Μετά από αυτή τη «νίκη» κατά του Ισραήλ, ο Χάρης Δούκας μπαίνει και αυτός δυνατά και θριαμβευτικά στην κούρσα για την αρχηγία της Κεντροακροαριστεράς. Μια κούρσα που εκθέτει τους συμμετέχοντες ολοένα και περισσότερο.
Δεν γνωρίζουμε ποιος από όλους θα επικρατήσει. Τον πρώτο τον συνοδεύει η κορυφαία 588η θέση που έχει καταλάβει στη σειρά κατάταξης των 749 μελών της Ευρωβουλής. Τον δεύτερο η απαίτηση του να παραιτηθεί ήρεμα ο πρωθυπουργός και να γίνουν άμεσα εκλογές με τη συμμετοχή διεθνών παρατηρητών. Τον τρίτο, η δήλωση του ότι η κυβέρνηση Σύριζα – ΑνΕλ, δεν θα πάρει υφεσιακά μέτρα και δεν θα εισπραχθεί ο ΕΝΦΙΑ για το 2015, στην οποία είχε προβεί το 2015 και την οποία μετά από μήνες ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως προπαγάνδα. Και τον τέταρτο τον συνοδεύει η απόφασή του να εισηγηθεί την ακύρωση μιας εκδήλωσης, απλά και μόνο επειδή τελεί υπό την Αιγίδα της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Ελλάδα.
