Του Γιάννη Σιδέρη
Στη μεγάλη πορεία από την ύπαιθρο προς την πρωτεύουσα, που έκανε κόκκινος στρατός του «μεγάλου τιμονιέρη» Μάο, περπάτησε χιλιάδες χιλιόμετρα, διέσχισε ποτάμια και οροσειρές, έμπλεξε σε μάχες με τον στρατό του Τσιανγκ Κάι Σεκ, έδειξε απαράμιλλη αυτοθυσία και τεράστια αντοχή στις ανείπωτες κακουχίες, ώσπου εισήλθε στην Απαγορευμένη Πόλη καταλαμβάνοντας την εξουσία.
Ο Αλέξης Τσίπρας ακολουθεί την ίδια τακτική χωρίς να χρειάζεται να περάσει τις ίδιες κακουχίες (τις περάσαμε εμείς γι' αυτόν). Ξεκίνησε μια μεγάλη περιοδεία στην επαρχία αρχής γενομένης από την η Αχαΐα, κι όπως είπε στο Ionian TV, «ξεκινάω από εδώ μια μακρά και δημιουργική πορεία προς τους πολίτες».
Στόχος είναι να αυξήσει τις τάξεις του στρατεύματος, προσελκύοντας οπαδούς που θα ενταχθούν οργανωτικά στο αποστεωμένο κόμμα. Σε αντίθεση όμως με τον «Μεγάλο Τιμονιέρη» που για την εποχή του ήταν προοδευτικό μυαλό, ο Τσίπρας αναπαράγει το παλαιοκομματικό μαυρογιαλούρικο ήθος του πολιτικού συστήματος.
Στην Πάτρα επανέφερε την συζήτηση στην κατάργηση του νόμου για την ίδρυση Νομικής Σχολής που είχε αποφασίσει η κυβέρνησή του. Χαρακτήρισε «μεγάλη αδικία» τη μη ίδρυση της Σχολής και επιστράτευσε το… πρωτόφαντο επιχείρημα: «είναι παράλογο να λέει κανείς ότι πρέπει να μετράει τις θέσεις εργασίας και την αγορά εργασίας για να υπολογίζει πόσες θέσεις εισακτέων θα έχουν τα πανεπιστήμια (αν ήταν έτσι ) «ιδίως με τη διόγκωση της ανεργίας τα χρόνια της οικονομικής κρίσης, θα έπρεπε να είχαμε κλείσει τις μισές πανεπιστημιακές σχολές»!
Αλλά το πιο ενδιαφέρον της συνέντευξης ήταν η έμμεση απειλή (ή διαφυγή): «όλοι θέλουν να γράψουν βιβλίο για τη περίοδο αυτή, Ίσως κάποια στιγμή και ο βασικός πρωταγωνιστής αυτής της πολύ σημαντικής περιόδου για την σύγχρονη ιστορία του τόπου, δηλαδή εγώ, να αισθανθώ την ανάγκη να τοποθετηθώ με ονόματα και διευθύνσεις πάνω στα πραγματικά γεγονότα».
Είχε υπάρξει η αναφορά του Γιάννη Στουρνάρα για την «απεύθυνση» του Αλέξη προς τον Πούτιν με το ερώτημα αν μπορεί να τυπώσει δραχμές στη Ρωσία – αναφορά έκανε ο Στουρνάρας και όχι αποκάλυψη όπως γράφτηκε κατά κόρον. Την αποκάλυψη είχε κάνει ο Ολάντ στο βιβλίου του «Ένας Πρόεδρος Δεν Πρέπει Να Τα Λέει Αυτά». Εκεί καταθέτει τη μαρτυρία ότι του είχε τηλεφωνήσει ο Πούτιν λίγο μετά το δημοψήφισμα, και του είπε ότι οι Έλληνες θέλουν να τυπώσουν δραχμές. Εξήγησε στον Ολάντ ότι ο ίδιος δεν θέλησε να ανακατευτεί.
Γιατί το «κάρφωσε» ο Πούτιν; Προφανώς επειδή είναι έμπειρος ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας - συμπαθής ή όχι, άσχετο – και κατανόησε ότι αν παραχωρούσε το ρώσικο νομισματοκοπείο ( ή αν μαθευόταν ότι έγινε τέτοια συζήτηση με τα ελληνικά μειράκια), θα τον κατηγορούσαν ότι διευκολύνει μια χώρα της ΕΕ με στόχο να την αποδιοργανώσει όλη. Η δε μαρτυρία Ολάντ κουμπώνει και με τις δηλώσεις Τσίπρα ενώπιον Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη: «Βρισκόμαστε στη μέση μιας φουρτούνας, αλλά ο ελληνικός λαός είναι λαός της θάλασσας, δεν φοβάται και να φτάσει σε νέα ασφαλή λιμάνια»... Προφανώς τα νέα ασφαλή λιμάνια ήταν τα λιμάνια της δραχμής.
Αλλά γιατί το λέει και δεν το κάνει ο πρώην Πρωθυπουργός; Και γιατί να περιμένουμε πότε - και αν - θα γράψει βιβλίο, και δεν δίνει τώρα «διευθύνσεις και ονόματα πάνω στα πραγματικά γεγονότα»; Αυτό θα μπορούσε να γίνει με ένα άρθρο, με μια αποκαλυπτική συνέντευξη ή με την σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής. Αφού η κυβέρνηση στο πλαίσιο της σκοπιμότητας που επιβάλει η τακτική των συνεργασιών, δεν στοχεύει να εξετάσει το πρώτο εξάμηνο του 2015, ας το ζητήσει η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ όταν σύντομα θα έχει τη δυνατότητα.
Να μάθει ο λαός πόσο στοίχισε οικονομικά αυτή η περίοδος, την στιγμή που μόλις είχε αρχίσει η αναιμική ανάπτυξη την οποία και κατέπνιξαν. Ήταν ένα όχι σκόπιμο, αλλά σίγουρα ανεύθυνο ιδεοληπτικό σαμποτάζ που ο κόσμος ακόμη δεν το έχει αντιληφθεί, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε εν πολλοίς το αφήγημά του ότι μας έβγαλε από τα μνημόνια.
