Την ώρα που θα περίμενε κανείς να αδράξει ο Αλέξης Τσίπρας την ευκαιρία και να ρεφάρει για τη στάση που κράτησε έναντι της ελληνογαλλικής αμυντικής συμφωνίας και να δείξει ότι τα περί σοσιαλδημοκρατίας και στροφής στο κέντρο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ο ίδιος επέλεξε να προτάξει έναν ιδεοληπτικό αντιαμερικανισμό και να καταψηφίσει και την αμυντική συμφωνία Ελλάδας - ΗΠΑ σε μια γεωπολιτική συγκυρία που καθιστά άκρως προβληματικές ανάλογες συμπεριφορές.
Έτσι απλά τα «φέρετρα» από το Σαλέχ έδωσαν τη θέση τους στα περί «στοχοποιήσεως» της Αλεξανδρούπολης, αλλά και σε αναφορές που εμφανίζουν τις ΗΠΑ να εξοπλίζουν την Τουρκία για να πραγματοποιεί… παραβιάσεις στο Αιγαίο.
Όπως και στην περίπτωση της αμυντικής συμφωνίας με τη Γαλλία έτσι και σε αυτή με τις ΗΠΑ το σκεπτικό που ανέπτυξε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ανταποκρίνεται σε γεωπολιτικά δεδομένα ή σε κάποιον σχεδιασμό αναφορικά με τη θέση της Ελλάδας στο γεωπολιτικό χάρτη που πλέον αναδιαμορφώνεται μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την προώθηση αναθεωρητικών θέσεων που ταυτίζονται ως προς τη λογική τους και με αυτές της Τουρκίας.
Διότι πώς μπορεί διαφορετικά να εκτιμηθεί το γεγονός πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει τάσσεται κατά της αμυντικής θωράκισης της χώρας.
Ειδικά δε σε ό,τι αφορά τη στρατηγικής σημασίας Αλεξανδρούπολη που εξελίσσεται σε έναν εκ των κρισιμότερων κόμβων ενεργειακά και γεωπολιτικά η επίκληση της εν δυνάμει στοχοποίησή της από τη Ρωσία προκαλεί ερωτήματα. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή κατά την οποία μια ακόμη χώρα που έχει εκφράσει ανησυχίες αντιρρήσεις και κεκαλυμμένες απειλές είναι η Τουρκία, η οποία βλέπει να χάνει την όποια δυναμική επιχειρεί να αναπτύξει στην ευρύτερη περιοχή.
Κάτι ανάλογο με αυτό που βλέπει και η Ρωσία, η οποία είχε εντάξει την Αλεξανδρούπολη στον ευρύτερο σχεδιασμό της για τη Βόρεια, κυρίως, Ελλάδα, κινώντας νήματα άμεσα συνδεδεμένα και με την τακτική της… ορθόδοξης συμμαχίας στο τόξο Θεσσαλονίκη – Έβρος.
Τα όσα υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να εξηγήσει τους λόγους της καταψήφισης, δεν έπεισαν. Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε τη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως «εθνική εξαίρεση» αφού όπως είπε «λέει και πάλι «όχι» σε μια εξέλιξη που αναβαθμίζει τη χώρα και ενισχύει τις Ένοπλες Δυνάμεις μας» προσθέτοντας με έμφασή ότι «η εξωτερική πολιτική του τόπου δε χωρά εσωτερική διαμάχη των κομμάτων.
Έχουμε αρκετά πεδία στα οποία διαφωνούμε, στα οποία συγκρουόμαστε, να μπορέσουμε τουλάχιστον να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο στοιχειώδους συνεννόησης και συναντίληψης στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής.Ούτως ή άλλως αυτά δεν πρέπει να αντανακλούν την εσωτερική πολιτική δυναμική και θα πρέπει να μπορούν να βλέπουν τις μακροπρόθεσμες τάσεις και τελικά το εθνικό συμφέρον, πέρα και πάνω από κομματικές παρωπίδες».
Για να καταλήξει λέγοντας πως «οι συνθήκες αλλάζουν και εμείς οφείλουμε να τις διατρέχουμε με τόλμη και διορατικότητα, φροντίζοντας κάθε φορά το εθνικό συμφέρον. Ο εύκολος δρόμος -τον έχουμε ακολουθήσει πολλές φορές στη χώρα μας- είναι αυτός της δημαγωγίας, που βλέπει παντού εχθρούς και επιβουλές. Αντίθετα, ο πατριωτισμός της ευθύνης απαιτεί ωριμότητα και πάνω από όλα απαιτεί εθνική αυτοπεποίθηση».
Την απάντηση δε έδωσε το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Όπως και στην περίπτωση της ελληνογαλλικής συμφωνίας έτσι και τώρα εμφανίστηκε να έχει αντιρρήσεις, να ζητά από την ελληνική κυβέρνηση να θέσει το θέμα της αναβάθμισης των τουρκικών F16, που η κυβέρνηση Μπάιντεν ζητά από το αμερικανικό Κογκρέσο να εγκρίνει, (κάτι που ο Αλέξης Τσίπρας μετέτρεψε σε σημαία εγκαλώντας τον πρωθυπουργό με μια συνθηματική ρητορική που παραπέμπει σε άλλες δεκαετίας) όμως υπερψήφισε την αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Γεγονός που δείχνει αν μη τι άλλο ότι αφουγκράζεται τις συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί το κέντρο και η κεντροαριστέρα στο όνομα της οποίας ομνύει ο Αλέξης Τσίπρας όταν ζητά εμμέσως πλην σαφώς την τήρηση στάσης ουδέτερου επιτήδειου στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις αλλά και στην εισβολή του καθεστώτος Πούτιν στην Ουκρανία.
Η τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει την ανευθυνότητά της κυρίως όμως τη λογική στην οποία κινείται ο επικεφαλής της που μέσα από αντιαμερικανικές κορώνες επιχειρεί να κλείσει το μάτι σε ένα τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς που εμφανίζεται έτοιμο να του γυρίσει την πλάτη ακόμη και στη διαδικασία της εκλογής αρχηγού την Κυριακή.
Με μικροκομματική νοοτροπία επιχειρεί να γείρει θέματα με τον Αλέξη Τσίπρα τις προηγούμενες ημέρες να ζητά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να απαιτήσει από τον πρόεδρο των ΗΠΑ να μην προχωρήσει στην αναβάθμιση των Τουρκικών F16 (τις τελευταίες ημέρες η απαίτηση έγινε «να τεθεί επιτακτικά») και χθες να ζητά να αναβληθεί η ψήφιση της αμυντικής συμφωνίας ως να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να υπάρξουν ανταλλάγματα.
Αξίζει να σημειωθεί και κάτι ακόμη. Ο Αλέξης Τσίπρας στις συνεντεύξεις του έχει ζητήσει και κάτι ακόμη. Να θέσει θέμα η Ελλάδα και ως προς τα αιτήματα των σκανδιναβικών χωρών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ τη στιγμή που πραγματοποιείται μια ιστορική στροφή από τη Φινλανδία, και την άλλη εβδομάδα ενδεχομένως από τη Σουηδία, εξαιτίας των απειλών Πούτιν σε συνδυασμό με την εισβολή στην Ουκρανία.
«Δεν μπορεί εμείς αύριο μεθαύριο να δώσουμε πράσινο φως για να υπάρχουν εγγυήσεις ασφαλείας για της σκανδιναβικές χώρες έναντι της Ρωσίας και να μην ζητάμε, να μην απαιτούμε εγγυήσεις ασφαλείας έναντι της τουρκικής επιθετικότητας για την Ελλάδα και την Κύπρο» ήταν η αναφορά που έκανε από τη Θεσσαλονίκη δείχνοντας πώς αντιμετωπίζει τα εθνικά θέματα και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας.
