Πριν από έξι χρόνια, τέτοιες μέρες, ο Α. Τσίπρας και η παρέα του είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους από την Αγία Πετρούπολη για να βρουν νέα και ασφαλή λιμάνια. Πού κατέληξε αυτή η αναζήτηση είναι γνωστό. Στο τρίτο και βαρύτερο, αριστερό μνημόνιο.
Επειδή αυτή η πορεία προς την καταστροφή ήταν ορατή από ένα σημαντικό μεν, μειοψηφικό δε κομμάτι των πολιτών, αυτοί συγκρότησαν το μέτωπο του «Μένουμε Ευρώπη», που έδωσε τον αγώνα του δημοψηφίσματος στηρίζοντας το ΝΑΙ. Ένας αγώνας που, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, ήταν άνισος.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών είχε δηλητηριαστεί με τον αντιμνημονιακό λόγο που εξέπεμπαν τα πολιτικά κόμματα της Αριστεράς και οι ψεκασμένοι Έλληνες. Μαζί τους και οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές περσόνες των πρωινάδικων που έκραζαν κάθε πρωί «φέρτε πίσω τα κλεμμένα».
Τούτων δοθέντων το 38.7% που έλαβε το ΝΑΙ ήταν ένας άθλος.
Το μπλοκ του «Μένουμε Ευρώπη» το συγκρότησε η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012 και 2015. Τίποτα παραπάνω.
Αυτό το μπλοκ υπάρχει σήμερα; Και αν ναι, υπό ποια μορφή;
Κατ' αρχάς, μετά την μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ που σηματοδότησε ουσιαστικά και την δική του προσχώρηση στο μέτωπο του «Μένουμε Ευρώπη», δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η απειλή εξόδου από την Ευρωζώνη έχει εκλείψει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την θεαματική στροφή της 13ης Ιουλίου 2015 δικαίωσε πλήρως τις κυβερνήσεις του Γ.Α. Παπανδρέου και του Σαμαρά - Βενιζέλου, καθώς παραδέχτηκε πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρά μόνον αυτός που αυτές οι κυβερνήσεις ακολούθησαν. Όσα δομικά ελαττώματα και να είχε το πρώτο μνημόνιο τα ελαφρυντικά γι' αυτό ήταν πολλά. Όχι μόνον η τότε ελληνική κυβέρνηση αλλά και οι εταίροι-δανειστές μας είχαν εισέλθει όχι απλώς σε αχαρτογράφητα νερά, όπως είχε ειπωθεί, αλλά σε μια ανεξερεύνητη ζούγκλα, όπως αποδείχθηκε.
Συνεπώς η κυβίστηση του Α. Τσίπρα κατέστησε αχρείαστη την ύπαρξη του μπλοκ «Μένουμε Ευρώπη».
Όμως μια παράπλευρη συνέπεια αυτού του μπλοκ ήταν η συγκρότηση του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Ένα μέτωπο το οποίο κατά την διάρκεια της δεύτερης κυβερνητικής θητείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διευρυνόταν και αύξανε το βεληνεκές του. Κορυφώθηκε στις εκλογές του 2019.
Σήμερα εξακολουθεί και υπάρχει στην συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας και στο μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ.
Είναι λογικό να έχει περιοριστεί το εύρος του, όμως συντηρείται και λόγω των συνεχών δηλώσεων και των προκλητικών συμπεριφορών τόσο του ίδιου του Α. Τσίπρα όσο και πρωτοκλασάτων στελεχών του κόμματος του. Είναι δε προφανές πως η ύπαρξη του συντελεί στην πολιτική καραντίνα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που διαμορφώνει την πολιτική πραγματικότητα.
Συμπερασματικά: το μέτωπο του «Μένουμε Ευρώπη» δεν έχει λόγο ύπαρξης και δεν υφίσταται εδώ και σχεδόν έξι χρόνια. Όμως το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που υπήρξε το παρακλάδι του και το οποίο συνέβαλε στην εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το 2019, εξακολουθεί και υφίσταται.
Για πόσο; Άγνωστο. Υποθέτω πως η εμβέλεια του και η διάρκεια του θα είναι ευθέως ανάλογη του διχαστικού και πολωτικού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ.
