Η παρέμβαση του Αντώνη Σαμαρά προσομοιάζει με τραύμα που όσο περνάνε οι ώρες και «κρυώνει» πονάει περισσότερο. Δεν «πονάει» τον Κ. Μητσοτάκη εναντίον του οποίου πυροβόλησε, καθώς στο Μέγαρο Μαξίμου ανέμεναν το πλήγμα και στοιχηματίζουν ότι στο κοντινό μέλλον ίσως ακουστούν και γίνουν χειρότερα από τον πρώην πρωθυπουργό.
Πονάει όλους εκείνους που συνειδητά επέλεξαν να ξεχάσουν τα πολιτικά ελαττώματα του και να πιστέψουν στις πολιτικές αρετές και στο σθένος που επέδειξε την περίοδο που πήρε στα χέρια του - μαζί με τον Ευάγγελο Βενιζέλο - τη μοίρα της χώρας.
Το βράδυ της Δευτέρας στο Πολεμικό Μουσείο, ο πολιτικός που απώλεσε μέρος της όρασής του για να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον έτσι όπως του το υπαγόρευε η συνείδηση του, έμοιαζε τυφλωμένος από πάθος να αποδείξει πόσο λάθος τα κάνει όλα ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του. Και πόσο δίκιο έχει ο ίδιος. Ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ ενδύθηκε τη στολή του εισαγγελέα της παράταξης, κάθισε το εδώλιο τον νυν πρόεδρο και εξαπέλυσε ένα σφοδρό «κατηγορώ» άνευ ελαφρυντικών.
Το ακραίο πάθος, η ακλόνητη πεποίθηση ότι οι δικές του ιδέες είναι οι σωστές και η οργή επειδή δεν του αναγνωρίζονται τα «δικαιώματα» του πρώην (το είπε ευθαρσώς), ενώθηκαν σε ένα καυστικό κοκτέιλ που δηλητηριάζει τον κόσμο της Νέας Δημοκρατίας.
Δηλητηριάζει επίσης όλους όσοι χωρίς να είναι νεοδημοκράτες, αναγνώρισαν στη ΝΔ του Μητσοτάκη μια υπεύθυνη, σοβαρή μεταρρυθμιστική δύναμη.
Είναι τουλάχιστον δείγμα εσφαλμένης κρίσης αν όχι πολιτικής σύγχυσης να κατηγορείται ο Μητσοτάκης ότι έχει οδηγήσει «στη μικρότερη και πιο φοβική ΝΔ όλων των εποχών».
Αναλήθεια αυταπόδεικτη, άμα τη διατύπωση του επιχειρήματος. Ακόμη κι αν το 41% εξαϋλωθεί σε κάποια από τις επόμενες εθνικές κάλπες, η επίδοση αυτή δεν διαγράφεται. Δυστυχώς ή ευτυχώς την έχει πιστωθεί για πάντα ο Κ. Μητσοτάκης. Ανακρίβεια αυταπόδεικτη και τα περί φοβικής ΝΔ επί όλων των εποχών. Ειπωμένη μάλιστα σε ένα ακροατήριο με ζωντανές μνήμες, από την περίκλειστη ΝΔ του ’80 όταν ο ίδιος έκανε τα πρώτα του βήματα στην πολιτική.
Ποια ήταν τελικά η πρόταση που έκανε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος για το μέλλον της παράταξης;
Επειδή στην Ευρώπη ανεβαίνει η ακροδεξιά, να καβαλήσει κι αυτή το ίδιο κύμα.
Να προσφέρει η Νέα Δημοκρατία υπερδεξιές «αυταπάτες» στους πολίτες, να επενδύσει στον ανέξοδο λαϊκισμό της λεγόμενης λαϊκής δεξιάς που προσομοιάζει με τον καταστροφικό λαϊκισμό της Αριστεράς. Να υποσχεθεί ότι θα «πατάξει» δια μαγείας, προβλήματα παγκόσμιας φύσης όπως είναι το μεταναστευτικό, το δημογραφικό, η ακρίβεια, η πράσινη μετάβαση, η λειτουργία των πολυεθνικών, να σταματήσει τον ανταγωνισμό της Δύσης με τη Ρωσία.
Ζητεί επίσης να τα κάνουμε λαμπόγυαλο με την Τουρκία λες και δεν έχουμε αρκετούς ήρωες πολέμου χωρίς πόλεμο στο Αιγαίο.
Ο κ. Σαμαράς δεν έχει άλλοθι, την άγνοια.
Ό,τι δεν γνώριζε από τις σπουδαίες σπουδές και την πολιτική του διαδρομή, το έμαθε στο καμίνι της πρωθυπουργίας του. Διακυβέρνηση χωρίς ρεαλισμό είναι ρώσικη ρουλέτα στο κεφάλι της χώρας.
Ο ρεαλισμός της διακυβέρνησης του υπαγόρευσε να αναστείλει την απολυτότητα του για το θέμα των Σκοπίων και να επιτρέψει - όπως θύμισε η Ντ. Μπακογιάννη - στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του και ΥΠΕΞ Ευάγγελο Βενιζέλο σε ομιλία του στο Γ.Σ. του ΟΗΕ να εκφράσει την πάγια τότε θέση για λύση σύνθετης ονομασίας.
Και παρά το γεγονός ότι είχε, έχει και θα έχει συγκεκριμένη άποψη για τη λαθρομετανάστευση δεν είχε ανακαλύψει τον τρόπο να εξαφανίσει το πρόβλημα όταν έρχονταν πρόσφυγες και μετανάστες.
Η παρέμβαση Σαμαρά και τα απονερά της, έχουν μια αυταπόδεικτη χρησιμότητα. Να καλλιεργηθεί η εντύπωση και να καταστεί βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης δεν θα μπορέσει να εξαντλήσει την τετραετία.
Προκαλώντας την ποθητή σε πολλούς, αλλά εντελώς αχρείαστη για τη χώρα, συνθήκη πολιτικής αστάθειας.
