Έχουν και εκπλήξεις οι προτιμήσεις του κοινού. Ο αεί θυμωμένος και «μουχρός» Νίκος Ανδρουλάκης ξαφνικά εμφανίστηκε ως ο πιο δημοφιλής αρχηγός στη δημοσκόπηση της Metron Analysis!
Συγκεκριμένα, συγκέντρωσε 41% ποσοστό δημοφιλίας, ξεπερνώντας τον συνήθη δημοφιλέστερο Κυριάκο Μητσοτάκη, που αρκέστηκε στην 4η θέση με 34% ενώ τον υπερκερνούν ο δεύτερος Δημ. Κουτσούμπας (38%) ακολουθούμενος από την... Ζωή Κωνσταντοπούλου στην τρίτη θέση!
Φυσικά, αυτό δεν αντιστοιχεί σε εμπιστοσύνη κυβερνησιμότητας. Άλλωστε, σε επίπεδο πρωθυπουργικής καταλληλότητας καταλαμβάνει θέση που τον αδικεί. Δεν του αξίζει να έρχεται τριτοδεύτερος, μοιραζόμενος το ίδιο ποσοστό καταλληλότητας του κυβερνάν, με τον… ταχυδρόμο του Ιησού, Κυριάκο Βελόπουλο.
Προφανώς, στην δημοφιλία εκταμιεύει τον απόλυτα δημοκρατικό και συντεταγμένο τρόπο με τον οποίο διεξήχθησαν οι εσωκομματικές εκλογές, παρά τις αψυχολόγητες παραφωνίες του Χάρη Δούκα.
Βέβαια, δεν ηττήθηκε μόνον ο Δούκας αλλά και η σιγουριά των πάσης φύσεως Συριζαίων, ότι με την αναμενόμενη τότε ανάδειξή του στην αρχηγία, θα ερχόταν και η ώρα της Μεγάλης κεντροαριστεράς (Το «μεγάλη» δεν τεκμαίρετο από τα ποσοστά των δύο, αλλά ουδείς μπορεί να κατηγορήσει την Αριστερά για μετριοπάθεια λόγου και στόχων).
Βέβαια, η δημοσκοπική πορεία του ΠΑΣΟΚ επιταχύνθηκε μετά την εκλογή αρχηγού, σε πορεία αντιστρόφως ανάλογη της συρρίκνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Επ' αυτού, αντίλογος είναι ότι και μετά την πρώτη εκλογή Ανδρουλάκη υπήρξε μια μικρή έκρηξη ποσοστών, η οποία στη συνέχεια υπεστάλη.
Είναι, θαρρούμε, διαφορετικές περιπτώσεις. Στην πρώτη εκλογή του υπήρξε ανάταση ελπίδας, καθώς ένας νέος άνθρωπος αναλάμβανε τα ηνία του ιστορικού κόμματος. Ήμασταν άλλωστε ακόμη στη λατρεία της νεότητας. Υπήρχε ο Τσίπρας, εύρωστος. Είχε χάσει την πρωθυπουργία αλλά διατηρούσε ποσοστό ελπίδας για επανάκαμψη, με 32%.
Ο Ανδρουλάκης απογοήτευσε γιατί πέραν της ελλιπούς σκηνικής του παρουσίας (αυτό δεν αλλάζει, το έχεις ή όχι) αναλώθηκε σε βαρετή μονοθεματική αντιπολίτευση, μέχρι που έγινε στόχος των γελοιογράφων.
Ενώ ο κόσμος περίμενε να τον γνωρίσει, να ακούσει το σχέδιό του για τη χώρα, αναλώθηκε στην καταγγελία της παρακολούθησής του, την οποία μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θεώρησε δικαιολογημένη, αφ’ ής στιγμής η έτερη ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ κατηγορήθηκε για εμπλοκή σε σκάνδαλο χρηματισμού.
Η τωρινή άνοδος του ΠΑΣΟΚ, που πλησιάζει το 20%, είναι πιο συμπαγής με στοιχεία σταθερότητας. Δεν είναι ελπίδα που γέννησε ένας που δεν τον ήξερε το εκλογικό σώμα. Και δεν ανεβαίνει Ανδρουλάκης. Ανεβαίνει το «κόμμα στελεχών» υπό τον Ανδρουλάκη.
Και ενώ το ΠΑΣΟΚ ούτε στα πολύ κάτω του, ούτε τώρα, έτεινε χείραν στον οργανωμένο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του τελευταίου και προσκείμενοι δημοσιολόγοι, συχνά πυκνά υψώνουν επιτιμητικά το δάχτυλο στο ΠΑΣΟΚ, απαιτώντας τη συμπαράταξη των δύο κομμάτων. Προ ευρωεκλογών την προεξοφλούσαν με βεβαιότητα στα τηλεπαράθυρα, για να εισπράξουν κάποτε την οργισμένη απάντηση της Νάντιας Γιαννακοπούλου: «Το ΠΑΣΟΚ το ρώτησαν;».
Τώρα, παρά την καταβαράθρωσή τους, και αντί να εστιάσουν στη θεραπεία των πληγών του κόμματός τους, εξακολουθούν να είναι απαιτητικοί προς το ΠΑΣΟΚ, για μια συνεργασία που συν τοις άλλοις, ακούγεται ως αστεία στην παρούσα συγκυρία. Τα ποσοστά των δύο κομμάτων αδυνατούν για σχηματισμό κυβέρνησης.
Το μοτίβο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να νικήσει μόνο του τη ΝΔ και να γίνει κυβέρνηση. Άρα χρειάζεται η συνεργασία των δύο κομμάτων. Ποιων όμως άραγε κομμάτων; Είναι σίγουροι ότι το συνέδριο δεν θα ακυρώσει την απόφαση της ΚΕ για τον Κασσελάκη; Η ελλείποντος Κασελάκη είναι σίγουροι ότι δεν θα βγει ο …Πολάκης; ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός, όλα είναι πιθανά.
Και τέλος, είναι σίγουροι ότι σε περίπτωση εκλογής Φάμελλου, ενώ θα τον προξενεύουν στο ΠΑΣΟΚ, δεν θα εμφανιστεί σώγαμπρος ο Τσίπρας, να ενώσει (καπελώσει) ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, εις κόμμα ομοούσιον;
Το πιο αστείο είναι ότι ενώ ερωτοτροπούν με το ΠΑΣΟΚ, ενώ θέλουν τη συνεργασία του, το… καθοδηγούν κιόλας! Όπως ας πούμε ο –εκ των σοβαρών κιόλας– Διονύσης Τεμπονέρας, που δήλωσε στο Dnews: «Αν τελικά το ΠΑΣΟΚ δεν ανακτήσει τον αντιδεξιό-αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό του, θα έχει σοβαρό πρόβλημα στην πορεία».
Αειθαλής ο μεσσιανισμός της Αριστεράς. Ενώ προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια του κατακρεουργημένου ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ζητάνε συνεργασία (« η λύση για να φύγει ο Μητσοτάκης είναι να ανοίξει ο διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων στον οποίο οφείλει να μπει και το ΠΑΣΟΚ χωρίς ηγεμονισμούς», λέει ο Τεμπονέρας), οι ταχέως καθεύδοντες καθοδηγούν το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ, με ποια πολιτική θα διαφυλάξει τα ποσοστά του για να μην έχει πρόβλημα!
Και εκ των πραγμάτων διαφοροποιείται η ερώτηση της Γιαννακοπούλου, και γίνεται: Το ΠΑΣΟΚ τους ρώτησε;
