Η ελληνική κοινότητα του Παρισιού μπορεί να περηφανεύεται για τους καλλιτέχνες που σπούδασαν και έζησαν στη γαλλική πρωτεύουσα. Μεγάλα ονόματα – από τον Παρθένη ως τον Φασιανό – δεν υπήρξαν μιμητές με τη στενή έννοια του όρου, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην εξέλιξη και την προσαρμογή τάσεων και ρευμάτων στην ελληνική πραγματικότητα. Την σκυτάλη των δημιουργών με προσωπική σφραγίδα στα εικαστικά πράγματα σε Παρίσι κι Αθήνα, πιάνει ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης που ζει τα τελευταία χρόνια στην Πόλη του Φωτός.
Ενεργά συμμετέχων στην παρισινή καλλιτεχνική κίνηση, ο γεννημένος στην Αθήνα, το 1971, Κατσαδιώτης, έχει δύο ατομικές εκθέσεις στο Μουσείο Brut art, Halle Sant Pierre και στην γκαλερί De l΄Angle, ενώ έχει συνεργαστεί με τα θέατρα Eurydice, Zérο και Théâtre du Cristal που χρησιμοποίησαν χαρακτικά του έργα.
Όμως, δεν έκοψε δεσμούς με το φιλότεχνο κοινό της Αθήνας και εξακολουθεί να δείχνει το προχώρημα της δουλειάς του στη γενέτειρα. Θυμίζω ότι ο χαράκτης έστησε πέρυσι στην γκαλερί Ζουμπουλάκη τον δικό του ψηφιακό «μπερντέ», μια μοναδική παράσταση χαρακτικής μυθοπλασίας.
Οξυγραφία-ραφή του Χριστόφορου Κατσαδιώτη, «Carte Postale from Greece with Love» (2015)
Μια αντιπροσωπευτική σειρά χαρακτικών, από την πρώτη του ατομική στον Χώρο Τέχνης «24» ως την τελευταία του ατομική στο Κολωνάκι, παρουσιάζει σήμερα το «Ελληνικό Σπίτι» (στη Βικτόρ Ουγκώ), οργανωμένη από την Ελληνική Κοινότητα Παρισίων και περιχώρων. Πρόκειται για ασπρόμαυρα και πολύχρωμα μικρά και μεγάλα σε διάσταση έργα για μια σειρά μικρού μήκους ταινίες κινουμένων σχεδίων με τίτλους που απηχούν τη σχέση του με τη χαρακτική τέχνη: «Το θέατρο της Χαρακτικής», «το μεταμεσονύχτιο καρουζέλ της χαρακτικής» και «η Τηλεόραση της χαρακτικής».
Χριστόφορος Κατσαδιώτης, «Tο μεταμεσονύχτιο καρουζέλ της χαρακτικής»
Ο Κατσαδιώτης κάνει οξυγραφία (Eau-forte), δηλαδή χαράζει με οξέα πάνω σε μεταλλική μήτρα. Στη συνέχεια, τα έργα του τυπώνονται στο χαρτί μέσω της πρέσας. Ακολουθώντας αυστηρά παραδοσιακές τεχνικές, με ρίζες από τον μεσαίωνα, δημιουργεί έργα που αναδύουν ονειρικές καταστάσεις με ανθρωπόμορφα ζώα και ζωόμορφους ανθρώπους, επιλέγοντας ωστόσο, για να γαληνέψουν, μια απαλή, σχεδόν παιδική χρωματική παλέτα.
Τα τελευταία χρόνια, προχώρησε αποφασιστικά στο animation, σε αριθμημένες σειρές έργων ψηφιακής κινούμενης εικόνας, χρησιμοποιώντας τα χαρακτικά που ο ίδιος φιλοτεχνεί. Μεγάλο μέρος αυτών των έργων, τα τεμαχίζει σε εκατοντάδες μικρά κομματάκια και τα ανασυνθέτει σε τυπώματα, με συνδετικό κρίκο των χαρτιών το ράψιμο στο χέρι. Κάθε χρωματισμένο χαρτί είναι ραμμένο, με μόνο δύο ανεπαίσθητες ραφές από κλωστή ίδιου χρώματος, ώστε να μην είναι αντιληπτή από τον θεατή.
Χαρακτικό (Οξυγραφία) του Χριστόφορου Κατσαδιώτη
Έχουμε γράψει ότι ο Χ.Κ. μοιάζει με φυσικό επίγονο του James Ensor. Όπως ο περίφημος χαράκτης, έτσι κι ο δημιουργός αγαπά την καυστική τέχνη (από οξέα και σάτιρα), υπηρετώντας κι εξελίσσοντας την οξυγραφία. Στο έργο του, θα συναντήσεις την ειρωνεία και τον γκροτέσκο ρεαλισμό του Ότο Ντιξ, ραμμένο με εικόνες από το Νταντά, τα παιδικά παιχνίδια της κόρης του ή τα χαρακτικά του Μπρύγκελ που απηχούν τα ζωόμορφα στοιχεία σε ανθρώπους.
Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης υπηρετεί το κριτικό πνεύμα της ευρωπαϊκής τέχνης, δεν φοβάται τις προκλήσεις της ψηφιακής εποχής και με ευφάνταστο τρόπο εξελίσσει την παλιά τέχνη της χαρακτικής στις δυνατότητες του animation. Το έργο του «βιογραφεί» έναν κόσμο ανήσυχο, έναν κόσμο που δεν τον ορίζουν αυτοί που λένε «έτσι τα βρήκαμε», αλλά οι δημιουργοί που ανοίγουν το βλέμμα πέρα από το προφανές.
Κεντρική φωτ.: Χριστόφορος Κατσαδιώτης, «Ο Σηκουάνας» (La Seine, 2014)
