Τα άτομα κατώτερης κοινωνικής τάξης της ρωμαϊκής εποχής δεν έτρωγαν όπως εκείνα της ανώτερης, ούτε μετά θάνατον, όπως προκύπτει από τη μελέτη «Food for the Soul and Food for the Body: Studying Food Patterns and Funerary Tables in the Western Roman Empire» που δημοσιεύθηκε στο ακαδημαϊκό περιοδικό Plos One και αφορούσε στα επικήδεια συμπόσια. Συγκεκριμένα, αφορούσε εκείνα στον ομαδικό τάφο ρωμαϊκής νεκρόπολης στο κέντρο της Βαρκελώνης -ο τάφος χρονολογείται από τον 2ο και 3ο αιώνα μ.Χ., περιείχε λείψανα 66 ανθρώπων, και είχε ανοιχτεί για να θάβει σκλάβους ή ελεύθερους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, αναφέρει το ertnews.
Σύμφωνα με τη μελέτη, οι Ρωμαίοι που ανήκαν στα χαμηλότερα κλιμάκια εξασφάλιζαν αξιοπρεπείς ταφές εάν όσο ζούσαν πλήρωσαν έναν μηνιαίο φόρο. Τυχόν προβλήματα εμφανίζονταν όταν οι συγγενείς έπρεπε να κάνουν τα υποχρεωτικά τελετουργικά συμπόσια μπροστά στους τάφους, γιατί δεν είχαν όλοι την οικονομική δυνατότητα να γιορτάσουν τον νεκρό όπως υπαγόρευε η παράδοση.
Τα τελετουργικά συμπόσια αλλά και οι προσφορές κατά τη διάρκεια της ταφής «δικαιολογούν» τα οστά των ζώων, εκτός των ανθρώπων. Οι προσφορές, τα συμπόσια και οι θυσίες ζώων γίνονταν για την παροχή τροφής και προστασίας στους θεούς. Οι αρχαιολόγοι έχουν επίσης ανακαλύψει αγγεία και φυτά μέσα στους τάφους.
Η ανάλυση έδειξε ότι το 30% των ζώων που ταυτοποιήθηκαν ήταν χοίροι, 27,1% βοοειδή, 24,3% κατσίκες και 10% κοτόπουλα. Υπολείμματα ελαφιών, λαγών, κουνελιών και αλεπούδων έχουν επίσης τεκμηριωθεί. Όσο για τα ζώα που θυσίαζαν, συχνά ήταν μεγάλης ηλικίας, για να μειωθεί το κόστος του τελετουργικού.
«Η ηλικία, το φύλο, οι προσφορές και η διατροφή των θαμμένων εμφανίζουν κάποιες διαφορές που υποδηλώνουν ότι οι ανισότητες που υπήρχαν στη ζωή είχαν παραμείνει και στις ταφικές τελετουργίες», εξηγούν οι ερευνητές.
