Στην έκθεση παρουσιάζονται σχέδια του Δημοσθένη Κοκκινίδη, έργα των τελευταίων έξι δεκαετιών, τα οποία χωρίζονται σε θεματικές ενότητες.
Ο Κοκκινίδης, ζωγράφος του χρώματος ή αλλιώς κολορίστας, όπως αισθάνεται ο ίδιος, πιστεύει ότι το σχέδιο είναι ο γεννήτορας της ζωγραφικής, πρωτογενές στοιχείο επαρκέστατο για να μεταδώσει από μόνο του μια πληροφορία αισθητική, καλλιτεχνική. Ο ίδιος άρχισε να ζωγραφίζει από 10 χρονών, μαθητής ακόμη του δημοτικού και συνέχισε βέβαια και στο γυμνάσιο. Από το 1947, μετά από σπουδές με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη, αρχίζει να ζωγραφίζει και το σύνολο των σχεδίων αυτής της δουλειάς θα παρουσιαστούν στην παρούσα έκθεση. Τα τελευταία χρόνια ο Κοκκινίδης έχει αφήσει στην άκρη τα πινέλα του. Ο ίδιος λέει: «Δεν ζωγραφίζω πια, γιατί ό,τι είχα να πω το είπα και δεν θέλω η ζωγραφική μου να επαναλαμβάνεται σε σημείο κορεσμού ή πλήξης. Προτιμώ από δω και πέρα να δείχνω μόνο το παρελθόν».
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισε τώρα να ανοίξει όλα του τα κιτάπια και να εκθέσει τα σχέδια. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται σχέδια Νεανικά-Σπουδαστικά (1947-1958). Οι θεματικές ενότητες που δομούν την έκθεση είναι έξι: στην πρώτη, Συνοικίες-Προσφυγικά (1958-1964), γίνεται αναφορά στους πρόσφυγες του 1922? στη συνέχεια παρουσιάζονται σχέδια εμπνευσμένα από τον πόλεμο του Βιετνάμ (1963-1967)? στην τρίτη ενότητα περιλαμβάνονται σχέδια από την εποχή της Δικτατορίας (1967-1974)? σχέδια που αποτυπώνουν τις διαμαρτυρίες του κόσμου, των φοιτητών, της νεολαίας, η οποία μετά τη μεταπολίτευση βγήκε στους δρόμους, περιέχει η τέταρτη ενότητα, με τον χαρακτηριστικό τίτλο Διαμαρτυρίες (1974-1981)? η έκθεση συνεχίζεται με τις Θάλασσες (1981-1999) ?σκηνές από τη θάλασσα της Μήλου και σκηνές από τις ραψωδίες της Οδύσσειας? και κλείνει με την ενότητα η Πέπη κι εγώ (1993-2010).
Ο Δημοσθένης Κοκκινίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1929. Για δύο χρόνια φοίτησε στην τότε Ανωτάτη Εμπορική Σχολή. Από το 1952 ως το 1957 σπουδάζει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ακολουθεί δίμηνη παραμονή στο Άγιος Όρος (1958), όπου μελετά βυζαντινούς εικονογραφημένους κώδικες. Λαμβάνει διετή υποτροφία από την ιταλική κυβέρνηση (1958).
Από το 1959 ως το 1961 είναι υπεύθυνος του καλλιτεχνικού τμήματος του νεοϊδρυθέντος Εθνικού Οργανισμού Ελληνικής Χειροτεχνίας.
Κατά τη δεκαετία του 1960, παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολείται με το design για βιοποριστικούς λόγους. Σχεδιάζει αντικείμενα για την ντόπια και ξένη αγορά.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας τέχνης α» (1961-67) και της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση μέσω της Τέχνης» (1976-81). Το 1975 είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.). Εκλέγεται καθηγητής (1976) στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Διετέλεσε πρύτανης της Α.Σ.Κ.Τ. την περίοδο 1979-1982. Από το 1981 έως το 1983 ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού Θεάτρου της Αθήνας. Σήμερα είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης (από το 1995) και μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωρα?τη (από το 1997).
Έχει πραγματοποιήσει 23 ατομικές εκθέσεις, από τις οποίες οι 14 παρουσιάστηκαν στην περιοχή της Αθήνας.
Η έκθεση θα διεξαχθεί στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγ. Κωνστανίνου 20).
