Η ρηχότητα στην πολιτική σκέψη του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι εύκολο να μακιγιαριστεί από τους συμβούλους του. Δεν βοηθά άλλωστε ο εαυτός του, με τον μεγαλοϊδεατισμό και την αυταρέσκεια του. Ο συνδυασμός με το ανερμάτιστο στη συγκρότηση του τον βουλιάζει στα ρηχά της πολιτικής!
Με μια σελίδα Excel πίστεψε ότι θα μπορούσε να τυλίξει τον Μητσοτάκη, που τον πίεζε ασφυκτικά στην εκκρεμότητα του «Πόθεν έσχες». Στριμωγμένος στο καναβάτσο ο Κασσελάκης, ήταν πια υποχρεωμένος να εμφανίσει την πολυδιαφημισμένη περιουσία του, σαν να παίζει τα ρέστα του. Κι όταν η κυβερνητική πλευρά αποφάσισε να ανοίξει τα δικά της χαρτιά, άρχισε να…ναυαγεί η περιουσιακή του αρμάδα.
Πρώτα «βούλιαξαν» τα αστακοκάραβα της Φλόριδας. Ο πρόεδρος αρνήθηκε την κτήση τους στον Ν. Χατζηνικολάου, σε μια συνέντευξη στην οποία απαντούσε βρισκόμενος σε κατάσταση εκνευρισμού και σύγχυσης. Αράδιαζε ψέματα στη σειρά. Επέμενε ότι ποτέ δεν έχει δηλώσει πως κατέχει αστακοκάραβα. Κι όμως, ο ίδιος, λίγους μήνες πριν, διαφήμιζε στον Γιώργο Λιάγκα τον εαυτό του, πως κατέχει άριστα την επιχειρηματική…τέχνη στην αλιεία αστακών. Ξαναείπε ψέμα, όταν αναγκάστηκε να αρνηθεί πως έχει αποκαλέσει «Αλ Καπόνε» τον Μητσοτάκη. Οι δηλώσεις είναι ανόητο να διαψευστούν. Αν ακούσετε τη δήλωση του θα καταλάβετε ότι έχει χαρακτηρίσει τον Μητσοτάκη κάτι περισσότερο από τον διαβόητο γκάνγκστερ. Έχουν καταγραφεί από τις κάμερες που συνοδεύουν τον πρόεδρο σε κάθε του βήμα.
Στην τελική ευθεία προ των εκλογών ο Κασσελάκης ζει το Βατερλό του. Επόμενο ήταν. Η εκπαίδευση στην πολιτική δεν γίνεται με ταχύρρυθμη μέθοδο.
Υπέπεσε στο σφάλμα της απόκρυψης των περιουσιακών του στοιχείων από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ως προέδρου. Υποτίμησε το θεσμικό πλαίσιο του ελέγχου μέσω του «Πόθεν έσχες». Πιθανώς, οι επιχειρήσεις του, οι επενδύσεις, τα δάνεια του να είναι με τέτοιο τρόπο διαρθρωμένα που δεν επιτρέπουν την αποκάλυψη, η οποία απαιτείται στην Ελλάδα. Από την άλλη, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο της παραπλάνησης. Είναι εκτεθειμένος σε ψέματα, τα οποία χρησιμοποιεί, χωρίς ντροπή, για να ξεφεύγει. Μάταια.
Η ελαφρότητα με την οποία μπήκε στην πολιτική ήταν η εγγύηση για όσα ακολουθούν. Την περίπτωση Κασσελάκη να τη δεις ως σοβαρή δεν γίνεται. Σαν προσπάθεια ευτελισμού της πολιτικής θα συμφωνούσα ότι έχει τη σοβαρότητα της. Πώς μπορεί να πείσει αυτός ο άνθρωπος, δέκα μόλις χρόνια μετά τον Τσίπρα, ότι είναι ικανός να κυβερνήσει; Σαν ένα κακέκτυπο, αρκούν μόνο τα ψέματα του;
Ο «καθαρός», ο «έντιμος», ο «ζάμπλουτος» Στέφανος, ο «αναμορφωτής» του πολιτικού συστήματος, υπερεκτιμημένος για τον ρόλο που του ανατέθηκε. Σκοπός να «κοντύνει» ο Μητσοτάκης, όπως προσπαθούν κάποιοι να το πετύχουν μέσω «αντιπροσώπου».
Απορείς, για τις ικανότητες τους στην ανάθεση…
