Με την εκκίνηση της η απλή αναλογική δεν πρόλαβε καν να πάρει ύψος, εξερράγη σαν το πύραυλο του Μασκ. «Κουμουνδούρου, έχουμε πρόβλημα»! Στην παγίδα του εκλογικού συστήματος που με δόλο έστησε για τον Μητσοτάκη, φαίνεται να έχει πιαστεί ο ίδιος ο Τσίπρας.
Εάν κάτι δίνει μια αίσθηση κινητικότητας, τώρα, στην αρχή της προεκλογικής περιόδου είναι οι απεγνωσμένες κινήσεις του Τσίπρα να κρατηθεί από τις ρίζες των δένδρων και να βγει στην επιφάνεια του λάκκου στον οποίο ο ίδιος έπεσε. Προηγουμένως, ο τέως Πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει στην εκπόνηση ενός άλλου σχεδίου υπονόμευσης του πολιτικού συστήματος με την ηθική, πρωτίστως, εξόντωση δέκα σημαινόντων πολιτικών προσώπων, αντιπάλων του, με τη οργάνωση της σκευωρίας Novartis. Υπενθυμίζεται, ώστε να τονιστεί ο συστηματικός «ανορθόδοξος» τρόπος που πολιτεύεται το κόμμα της Αριστεράς, εφαρμόζοντας τη γραμμή της εχθροπάθειας.
Έτσι, ενώ ο ίδιος ο Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το προηγούμενο εκλογικό σύστημα με το μπόνους των πενήντα εδρών για να σχηματίσει δύο κυβερνήσεις, ψήφισε για τον αντίπαλο την απλή αναλογική ώστε να τον δυσκολέψει στην εκλογική του επιδίωξη. Τακτικισμός απόλυτα προσαρμοσμένος στον τρόπο που συνηθίζει να ενεργεί. Στα χρόνια της αντιπολίτευσης επέδειξε απόλυτη αδιαφορία στην προετοιμασία της κοινής γνώμης σχετικά με την πολιτική διαχείριση του νέου εκλογικού συστήματος.
Ούτε φυσικά καλλιέργησε κάποιες διεργασίες συνεννόησης με τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης, τα οποία υποτίθεται ότι θα ήταν πιθανοί μελλοντικοί συνεργάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Προσφάτως, εμφανίστηκε να έχει καταληφθεί από μείζον ενδιαφέρον για αυτό το εκλογικό σύστημα το οποίο λέγεται αποτελεί συστατικό του «γενετικού υλικού» της Αριστεράς. Είχε έρθει η στιγμή να υποδυθεί την…απλή αναλογική!
Στο μεταξύ, η πολιτική γραμμή ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με πυξίδα που αναζητεί τρελαμένη το Βορρά! Όλα ξεκίνησαν με την επιδίωξη της πρωτιάς την 21η Μαίου, ώστε να σχηματιστεί η κυβέρνηση των προοδευτικών. Όμως, κανένα από τα ονομαζόμενα προοδευτικά κόμματα στη δημόσια τοποθέτηση τους δεν ανταποκρίνεται στην πρόσκληση Τσίπρα. Την ίδια παγωμένη αντίδραση βλέπουν στην Κουμουνδούρου, διαβάζοντας και τις διαθέσεις των πολιτών στις δημοσκοπήσεις. Αναθάρρησαν για λίγο τον Μάρτιο, μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, όταν σφυροκοπήθηκε ο Μητσοτάκης. Τους κύκλωσε ξανά η ανησυχία με τις πρόσφατες που δείχνουν την κοινή γνώμη να επιστρέφει εκεί που είχε κατασταλάξει ήδη από καιρό.
ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα δεν σημαίνει τίποτε, όπως λένε, αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι στο κόμμα που ξέρουν από πολιτική και τακτικισμό. Δεν άργησαν Δραγασάκης, Τσακαλώτος αρχικά και στη συνέχεια οι Χατζησωκράτης, Γεροτζιάφας και Παπαχριστόπουλος να μιλήσουν για κυβέρνηση ηττημένων, εάν έρθει βολικό για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσμα και αρνητικό στη ζώνη του 30%-31% για τη ΝΔ, στις πρώτες εκλογές.
Ο μηχανισμός του Προέδρου έδειξε δια της σιωπής ενόχληση για τους δύο οικονομολόγους, αλλά στη συνέχεια προστέθηκαν οι επόμενοι τρεις. Στο μεταξύ, ο εγκλωβισμένος από τον Βαρουφάκη, Τσίπρας αναφερόταν σε κυβέρνηση ανοχής, εκλιπαρώντας ψήφους ΚΚΕ, ΜΕΡΑ 25 και ΚΙΝΑΛ. Εισέπραξε την απόλυτη άρνηση τους. Απόλυτη όμως σε αυτή τη φάση η αποτυχία Τσίπρα να παραγάγει σταθερή και ισχυρή πολιτική γραμμή.
Αριστερή τρικυμία, επιπλέον, προκαλεί με τις άκρως επικίνδυνες μπαρούφες του ο Βαρουφάκης. Υποχρεώνει τον ΣΥΡΙΖΑ να εξαγγέλει κρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζες και της ΔΕΗ ανοίγοντας διάλογο με την ιστορική «μνήμη» του 2015. Μπορεί να το δει κάνεις και σαν ένα παζάρι μεταξύ τους. «Τινάζουμε το τραπεζικό σύστημα» διατείνεται ο ένας, «ας αρχίσουμε από την Εθνική και βλέπουμε» αντιτείνει ο άλλος. Υπέροχα πράγματα, κι έχουμε ακόμη τρεις εβδομάδες…
Για το τέλος, απόσπασμα από το ενδιαφέρον άρθρο στην Καθημερινή, του Ευάνθη Χατζηβασιλείου, καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και γενικού γραμματέα στο Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία.
Έγραψε ο καθηγητής ότι εάν από τις εκλογές δεν προκύψει απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή δεν διορίζεται πρωθυπουργός. Λαμβάνει διερευνητική εντολή ο αρχηγός του πρώτου κόμματος για τρεις ημέρες, και εάν αυτός αποτύχει, οι αρχηγοί του δεύτερου και τρίτου κόμματος και πάλι για τρεις ημέρες ο καθένας.
Σε αντίθεση με άλλα κράτη της Ευρώπης, σημειώνει ο κ. Χατζηβασιλείου, στην Ελλάδα η συνταγματική πρόβλεψη στο πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα δεν επιτρέπει πολύμηνες διαπραγματεύσεις μεταξύ κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης. Υπήρξε, άλλωστε, επιλογή της Κεντροαριστεράς με την αναθεώρηση του 1986. Εάν το πολιτικό σύστημα επιθυμεί την εισαγωγή της απλής αναλογικής πρέπει να αλλάξει τη στάση του σε αυτά τα επίπεδα.
Αλλιώς η Ελλάδα κινδυνεύει όχι απλώς με ακυβερνησία, αλλά από «συνταγματική καρδιακή ανακοπή!», καταλήγει ο καθηγητής.
Όσο η αντάρα είναι περιχαρακωμένη εντός της Αριστεράς, μπορεί να ελεγχθεί σχετικά ευκολότερα ο κίνδυνος. Πιθανή επέκταση της όμως θα αλλάξει τα δεδομένα. Προσέχουμε και ενεργούμε με λογική…
