Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του αγάλματος την καθαρίστριας ευθύς ως πληροφορήθηκε την ήττα του Δημάρχου. «Του ‘πα για το φέρσιμο σου/ και για τα άλλα σου/ τα ασυγχώρητα τα λάθη/ τα μεγάλα σου», μονολόγησε όλο πίκρα το άγαλμα. Όμως αμέσως αναθάρρησε γιατί νέος είναι ο Δήμαρχος και θα μάθει. Σε τρία χρόνια θα είναι πανέτοιμος.
Αν ο Χάρης Δούκας παρέμεινε πιστός στα αυτοδιοικητικά του καθήκοντα, η πορεία του έργου του θα αφορούσε μόνον τους δημότες του Δήμου Αθηναίων. Ουδείς Αθηναίος ενδιαφέρεται για το έργο του Στέλιου Αγγελούδη στη Θεσσαλονίκη. Από τη στιγμή, όμως, που αποφάσισε να μεταπηδήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή, οι απόψεις του μας ενδιαφέρουν όλους. Διότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα των δέκα μηνών επέδειξε πώς αντιλαμβάνεται τις συμμαχίες, σε ποιους τείνει χέρι συνεργασίας και με ποιους ανοίγει μέτωπα. Τεκμαίρεται δε, ότι αυτή η αντίληψη είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης πολιτικής θεώρησης που μοιραία θα καθοδηγούσε τον Χάρη Δούκα και στο νέο του πόστο, αν τυχόν εκλεγόταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
Έτσι δεν είναι τυχαίο πως έσπευσαν προς υποστήριξή του και όλοι αυτοί που είχαν απομακρυνθεί από το ΠΑΣΟΚ, υποστήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα είδαν στο πρόσωπό του τον άνθρωπο που θα υλοποιούσε τη συνεργασία των δύο χώρων. Μια κίνηση απολύτως θεμιτή.
Όμως, εξίσου θεμιτή ήταν και η εναντίωση σε αυτή την προοπτική όχι μόνον των φίλων του ΠΑΣΟΚ που συμμετείχαν στις εκλογές, αλλά και όλων ημών που από τη θέση του παρατηρητή - σχολιαστή κρίναμε πως μια τέτοια συμπόρευση θα βλάψει και το ΠΑΣΟΚ και θα υπονομεύσει την πολιτική κανονικότητα, όπως ορίζουμε εμείς αυτήν την κανονικότητα.
Όλα αυτό το σκηνικό είναι δείγμα μιας δημοκρατικής υγείας. Είναι θετικό οι εκλογές ενός κόμματος της αντιπολίτευσης να έχουν ένα τόσο ευρύτερο ενδιαφέρον, να απασχολούν ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες δε θα έπρεπε να τους απασχολούσαν. Γιατί, έτσι όπως ήρθαν τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, στον δεύτερο γύρο αναμετρήθηκαν δύο πολύ συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις.
Συνεπώς, όσοι εντελώς υποτιμητικά μιλούν για «μια από τα ίδια», δεν τους περνά από το μυαλό πώς θα ήταν τα πράγματα αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Αν επικρατούσε ο Χάρης Δούκας. Αυτή η ισοπεδωτική αντίληψη είναι συνήθης στους ελαφρόμυαλους και τους δυσαρεστημένους. Είναι γνωστό ότι η πίκρα της ήττας είναι κακός σύμβουλος.
Τώρα ο Αθηναίος πολίτης θα βρεθεί για τέσσερα ολόκληρα χρόνια ενώπιος ενωπίω με τον Δήμαρχό του. Αυτός τον εξέλεξε και στο μόνο που μπορεί να ελπίζει, είναι ο Χάρης Δούκας να προσγειωθεί στην πεζή αυτοδιοικητική πραγματικότητα. Μετά την ήττα του να αναλάβει, επιτέλους, τα καθήκοντά του. Άλλωστε, οι οποιεσδήποτε μελλοντικές φιλοδοξίες του περνούν μέσα από την επιτυχημένη δημαρχιακή του θητεία. Για να παίξεις στο Τσάμπιονς Λιγκ θα πρέπει να περάσεις και από τη Λειβαδιά.
Καλά τα αγάλματα, αλλά η καθαριότητα ακόμα καλύτερη.
