Το να ζει ένας πολιτικός και μάλιστα ένας πρώην πρωθυπουργός σε ένα δικό του κόσμο, είναι κάτι το σύνηθες. Περασμένα μεγαλεία, παλιές δόξες, έντονες αναμνήσεις, όλα αυτά δικαιολογούν την απόδρασή του από τη δυσάρεστη σημερινή πραγματικότητα. Ιδίως δε, αν είναι και απαξιωμένος και στο κοινό της δικής του παράταξης. Τότε, η κατασκευή ενός παράλληλου σύμπαντος είναι το ασφαλές καταφύγιό του. Μέχρις εδώ όλα είναι ανθρώπινα.
Η κατάσταση ξεφεύγει όταν αυτός ο ηγέτης έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το ψέμα, που το είχε αναγάγει σε πολιτικό όπλο, σε απόλυτο εργαλείο για την επικράτησή του, κατά την περίοδο της δικής του ακμής. Με μεγάλη ευκολία και κυρίως με μεγάλη πειστικότητα έλεγε ένα χονδροειδές ψέμα, οι πιστοί του και οι εύπιστοι πολίτες τον πίστευαν - δε μπορεί, έλεγαν, αυτός ο ανερχόμενος ηγέτης να λέει ψέματα - και όταν αποκαλυπτόταν το ψέμα του, ισχυριζόταν, μαζί με τους συνεργάτες του ότι αυτός ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο. Και ας του έβαζαν να παίζει το βίντεο με τα όσα είχε πει. Η πιο ασφαλής άμυνα ενός καθ΄ έξιν ψεύτη είναι να βγάζει όλους τους υπόλοιπους τρελούς.
Ας προσέξει ο αναγνώστης. Δεν είναι ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας. Δηλαδή δεν είναι ακόμα ένας που υπόσχεται πράγματα, τα οποία γνωρίζει ότι δε μπορεί και κυρίως δεν προτίθεται να τα πραγματοποιήσει. Λαοπλάνοι και δημαγωγοί πέρασαν πολλοί από αυτόν τον τόπο. Ο ψεύτης πολιτικός, αυτός που έχει πλήρη συνείδηση πως αναφέρεται σε αναληθή γεγονότα ή εντελώς ανύπαρκτα, είναι μια άλλη κατηγορία και η αντιμετώπισή του δε μπορεί να είναι μόνον πολιτική. Επιβάλλεται και η ηθική του απαξίωση, αν δεν έχει συντελεστεί ήδη και για άλλους πρόσθετους λόγους.
Προχθές, σε ένα θέατρο, κάπου στο Λεκανοπέδιο, έγινε η σύναξη των ορφανών ενός πρώην πρωθυπουργού. Τεθλιμμένοι συγγενείς και ξεχασμένες περσόνες μαζεύτηκαν για να ακούσουν τον ηγέτη τους να μιλά για την Εθνική Οικονομία. Τώρα τι περίμεναν να ακούσουν από έναν άνθρωπο που ιδέα δεν είχε από οικονομικά, αυτό ξεφεύγει από τις ανάγκες αυτού του άρθρου. Για αυτό και άκουσαν τα γνωστά και τετριμμένα για το πόσο κακός είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Όμως, ο ηγέτης ούτε μια τέτοια ημέρα, που ήταν η αφετηρία της αναδόμησης του πληγωμένου προφίλ του, δε μπόρεσε να λησμονήσει το πάθος του για το ψέμα. Απέδειξε έτσι, πως αυτό αποτελεί τη δεύτερη φύση του. Τι είπε ο αθεόφοβος; Πως παρέδωσε στον Μητσοτάκη το Ταμείο Ανάκαμψης. Θεωρώ προσβλητικό τόσο για τον αναγνώστη όσο και για μένα, να θυμίσω πότε ιδρύθηκε το Ταμείο Ανάκαμψης, ποιος ήταν εκ των βασικών του συντελεστών της ίδρυσής του και ποιος ήταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα το 2020. (Οι άπιστοι ας τα αναζητήσουν όλα αυτά στο Google).
Είμαι σίγουρος ότι σε λίγες ημέρες, αν προκληθεί, θα ισχυριστεί ότι αυτός ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο. Και καλά αυτός! Οι άλλοι οι από κάτω και οι από δίπλα δε ντράπηκαν που τον χειροκρότησαν; Και κυρίως αυτοί που ανήκουν στην Κεντροαριστερά, ονόματα δε λέμε;
ΥΓ. Είμαι βέβαιος ότι ο αναγνώστης κατάλαβε σε ποιον αναφέρεται το άρθρο μου.
