Σε τρία χρόνια από σήμερα η διαστημική βιομηχανία θα περάσει σε νέα εποχή. Ένας πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμος, τρισδιάστατα εκτυπωμένος πύραυλος, θα θέτει δορυφόρους σε τροχιά, ωθώντας την τεχνολογία του 3d printing αλλά και την κούρσα ιδιωτών στο διάστημα, στα όρια.
Αυτό τουλάχιστον είναι το σχέδιο της καλιφορνέζικης Relativity Space, η οποία την Τρίτη 8 Ιουνίου, αποκάλυψε λεπτομέρειες για τον Terran R, έναν νέο πύραυλο δύο σταδίων, μαζί με τη νέα χρηματοδότηση 650 εκατ. δολαρίων που έλαβε.
Ο Terran R βρίσκεται στην αιχμή της καινοτομίας και του σχεδιασμού πυραύλων, καθώς πρόκειται για σύστημα επαναχρησιμοποιήσιμο σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτά της Space X ενώ επιπλέον θα είναι προϊόν τρισδιάστατης εκτύπωσης.
Ο Terran R είναι εξέλιξη του Terran 1 δύο σταδίων, αναλώσιμου πυραύλου που η Relativity Space θα χρησιμοποιήσει αργότερα μέσα στο 2021. Εννέα διαφορετικοί πελάτες έχουν ήδη υπογράψει συμβόλαια για την μεταφορά φορτίων από τον Terran 1, που έχει ύψος 35 μέτρα και μπορεί να θέσει σε τροχιά δορυφόρους με βάρος έως 1.250 κιλά.
Τόσο οι κινητήρες, που καίνε υγρό οξυγόνο και μεθάνιο, όσο και ο ίδιος ο πύραυλος θα εκτυπώνονται αντί να συναρμολογούνται. Αυτή η κατασκευαστική στρατηγική επιτρέπει στη Relativity Space να κατασκευάζει πυραύλους με 100 φορές λιγότερα μέρη από αυτά των ανταγωνιστών, σε λιγότερο από 60 ημέρες.
Ο νέος πύραυλος θα έχει ύψος 66 μέτρα και ικανότητα να θέτει σε τροχιά φορτία με βάρος έως 20 τόνους, γεγονός που τον καθιστά άμεσα ανταγωνιστικό του Falcon 9 της SpaceX.
Πέρα από τη μέθοδο κατασκευής μέσω 3D printing, o Terran R έχει ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα. Ολόκληρος ο πύραυλος - το πρώτο στάδιο, το δεύτερο στάδιο και η κάψουλα ωφέλιμου φορτίου, που προστατεύει τους δορυφόρους κατά τη διάρκεια της εκτόξευσης - θα είναι πλήρως επαναχρησιμοποιήσιμα.
Η είσοδος της Relativity Space στην νέα κούρσα για το διάστημα αναμένεται να έχει ως αποτέλεσμα περαιτέρω μείωση στο κόστος των εξωατμοσφαιρικών αποστολών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το εμβληματικό πρόγραμμα Apollo που έστειλε τον ανθρωπότητα στη Σελήνη είχε κόστος ανά θέση αστροναύτη 390 εκατομμύρια δολάρια.
Ο αντίστοιχος αριθμός για το Διαστημικό Λεωφορείο ανερχόταν στα 170 εκατομμύρια δολάρια ενώ εσωτερικός έλεγχος της NASA εκτιμά ότι το κόστος ανά θέση του Crew Dragon της Space X ανέρχεται σε 55 εκατομμύρια δολάρια.
Συμπέρασμα; Η είσοδος ιδιωτών στη διαστημική κούρσα και η υιοθέτηση νέων τεχνολογιών μετατρέπει σταδιακά το διαστημικό ταξίδι σε ένα είδος commodity, μια εμπορική δραστηριότητα που εκτός από το τεχνολογικό γόητρο μπορεί να είναι και οικονομικά αποδοτική.
