Στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον και αφού η χώρα μας ταλαιπωρείται από το ρευστό πολιτικό κλίμα, η αναθεωρητική Τουρκία αποφασίζει να πατήσει το κουμπί στο Αιγαίο. Είναι ένα σενάριο. Και τότε εμφανίζεται ο πρόεδρος Τραμπ και μας λέει ότι θα διαπραγματευτεί αυτός με τον Ερντογάν και χωρίς την παρουσία μας! Μας «ζητάει» να παραχωρήσουμε νησιά στην Τουρκία και φυσικούς πόρους στον ίδιον για τις «υπηρεσίες» του. Την ίδια ώρα δεν υπάρχει Ευρώπη για να ορθώσει μια κουβέντα! Πώς σας φαίνεται αυτό το «σενάριο»;
Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι ο Τραμπ συμμαχεί με τον Πούτιν ή ότι αγαπάει περισσότερο τον Ερντογάν από το συμφέρον της Αμερικής. Πιστεύω, όμως, ότι το πακέτο του νέου τρόπου διακυβέρνησης των ΗΠΑ δεν περιέχει κάτι καλό για μικρές και αδύναμες χώρες όπως η δική μας. Ή αλλιώς, η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ στη σχέση της με την Ευρώπη μας τοποθετεί αυτόματα σε μια προβληματική ζώνη. Πόσο μάλλον όταν δίπλα μας έχουμε μια εξαιρετικά επικίνδυνη και ισχυρή Τουρκία που ο δρόμος για την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας περνάει μέσα και από το Αιγαίο…
Η Ελλάδα αντιμετώπισε μέχρι σήμερα όλες τις προκλήσεις βασιζόμενη στις δικές της δυνάμεις και σε συμμαχίες που είχε διαμορφώσει. Όχι πάντοτε στέρεες, αλλά γι αυτό δεν έφταιγαν πάντα οι άλλοι. Σήμερα η θέση μας είναι ιδιαίτερα προβληματική. Όπως ήταν και πριν από πέντε χρόνια. Είμαστε μεν πιο ισχυροί στρατιωτικά, αλλά στο μεταξύ έχει αλλάξει ριζικά το περιβάλλον. Αυτό που έχει συμβεί στην πράξη είναι ότι ηττήθηκε η Ουκρανία και μαζί της και η Ευρώπη, η οποία πρέπει να αναζητήσει τρόπους για να αντιμετωπίσει την επόμενη ημέρα και με δεδομένο ότι οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν χρήματα που δεν έχουν. Ο Τραμπ, λοιπόν, καλείται να διαχειριστεί την ήττα. Με τον δικό του τρόπο, αλλά στο τέλος περί αυτού πρόκειται. Με άλλα λόγια και οι ΗΠΑ ξέμειναν από επιλογές.
Μαζί με τον Πούτιν κερδίζει και ο Ερντογάν, όπως φάνηκε ξεκάθαρα στη Συρία. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η Τουρκία έχει αλλάξει πίστα και δε σκοπεύει να αφήσει ανεκμετάλλευτη την παραμικρή ευκαιρία που θα της παρουσιαστεί. Κι εδώ δε μιλάμε για μια και μόνο ευκαιρία! Η Ελλάδα σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες, η Ευρώπη βρίσκεται σε βαθιά πολιτική και πολιτισμική κρίση, ανίκανη να προστατεύσει τον εαυτό της. Και ο Τραμπ είναι ένας ρεαλιστής πολιτικός που δε θα θελήσει να ξοδέψει το παραμικρό κεφάλαιο για υποθέσεις που θεωρεί «χαμένες».
Το τι πρέπει να κάνουμε εμείς είναι αυτονόητο. Αλλά το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις και σε αυτήν τη χώρα είναι το «αυτονόητο», που πολλές φορές αποδεικνύεται ότι δεν είναι και τόσο αυτονόητο. Ακόμη και η «συμμαχία» μας με το Ισραήλ, η μόνη ίσως βιώσιμη λύση, δε «δουλεύεται» σωστά. Ούτε και η ελληνική κοινωνία είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Κι αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο συστατικό που δημιουργεί στο τέλος τέτοια επικίνδυνα σενάρια, σαν κι αυτά που συζητάμε.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
