Η αγορά εργασίας, ο επόμενος μεγάλος ασθενής

Η αγορά εργασίας, ο επόμενος μεγάλος ασθενής

Στο blog του ΔΝΤ αναρτήθηκε πριν λίγες ημέρες μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκθεση από φιλοσοφική άποψη των Vitor Gaspar, Paulo Medas, Elif Ture και John Ralyea. Στο κείμενο στο οποίο θα επανέλθουμε και σε επόμενο άρθρο, γίνεται μια πρώτη εκτίμηση για την πορεία της ανεργίας.

Στην αρχή του κειμένου μεταξύ άλλων επισημαίνεται ότι το ύψος των μέτρων τόνωσης της οικονομίας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο καθώς οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο έχουν λάβει δημοσιονομικά μέτρα συνολικού ύψους άνω των 12 τρισ. δολαρίων.

Τα μέτρα αυτά δεν είναι άνευ κόστους και ταυτόχρονα με την απότομη πτώση των φορολογικών εσόδων λόγω της ύφεσης, έχουν εκτοξεύσει το δημόσιο χρέος σε πολλές οικονομίες σχεδόν στο 100% του παγκόσμιου ΑΕΠ.

Το πραγματικό όμως πρόβλημα είναι η έλλειψη θετικών προοπτικών στον άμεσο ορίζοντα, καθώς το δεύτερο επιδημικό κύμα θα συνεχίσει να καταστρέφει τις θέσεις εργασίας.

Πριν λίγες ημέρες είχαμε παρουσιάσει την αιτιολόγηση της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών όσον αφορά την εκτίμηση ότι οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων θα αυξηθούν, παρά τις πρωτοφανείς παρεμβάσεις των κυβερνήσεων και των τραπεζών.

Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και πρόσφατη έρευνα της McKinsey: Περισσότερες από τις μισές μικρομεσαίες επιχειρήσεις φοβούνται για την επιβίωσή τους τους ερχόμενους 12 μήνες, ενώ μία στις δέκα μικρομεσαίες εταιρείες αναμένεται να κηρύξει πτώχευση εντός των επόμενων έξι μηνών, παρά τα κρατικά μέτρα.

Η συγκεκριμένη έκθεση στο blog του ΔΝΤ καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα μεν, με πιο συγκεκριμένους αριθμούς δε.

Καθώς οι επιχειρήσεις αγωνίζονται να επιβιώσουν, 80-90 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να περιέλθουν σε καθεστώς ακραίας φτώχειας το 2020.

Δεδομένου ότι τα όρια πρόσβασης σε ρευστότητα μέσω δανεισμού ποικίλουν ανάλογα με το προφίλ χρέους κάθε χώρας, επισημαίνεται η αναγκαιότητα γι’αυτό που υποστηρίζει και η επικεφαλής της ΕΚΤ, Κριστίν Λαγκάρντ : Η λήψη μόνιμων μέτρων παροχής ρευστότητας μέσω του δανεισμού ειδικά σε ευάλωτες οικονομίες με κακό προφίλ χρέους είναι μονόδρομος.

Η Λαγκάρντ άλλωστε είναι και από τους πρώτους αξιωματούχους που προέβη σε ευθεία σύγκριση της τρέχουσας κρίσης με αυτή της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2009.

Η κεντρική τραπεζίτης συνέκρινε τα στοιχεία της Ευρωζώνης του πρώτου εξαμήνου του 2020 με τα στοιχεία μετά τη Lehman από τον τομέα των υπηρεσιών

Το εξάμηνο που περιλάμβανε το τέταρτο τρίμηνο του 2008 και το πρώτο τρίμηνο του 2009, οι υπηρεσίες κινήθηκαν στο -1,7% και η μεταποίηση -2,8% .

Κατά το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, οι απώλειες ήταν -9,8% για τις υπηρεσίες και -3,2% για τη μεταποίηση.

Αν σκεφτεί κανείς ότι είμαστε στην καρδιά της πανδημίας, γίνεται κατανοητό ότι η τελική σύγκριση θα είναι πολύ σκληρότερη.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι υπηρεσίες, εκπροσωπούν τα τρία τέταρτα της απασχόλησης στην Ευρωζώνη. Μέσα από αυτό το πρίσμα, εκατομμύρια θέσεις εργασίας είναι μετέωρες και η κοινωνική ανισότητα είναι έτοιμη να εκτοξευτεί.

Σύμφωνα με την ΕΚΤ πάντα, δύο μήνες lockdown που ακολουθούνται από έξι μήνες λειτουργίας της οικονομίας στο 80% του δυναμικού της θα διευρύνουν τις ανισότητες κατά 14% στην Ευρώπη. 

Οδηγός για αυτή την εκτίμηση είναι το γεγονός ότι στο αποκορύφωμα της κρίσης του Μαρτίου, το 40% των εσόδων για τους φτωχότερους Ευρωπαίους προέρχονταν από τομείς που επηρεάστηκαν σημαντικά από την πανδημία, ενώ για την κορυφή της εισοδηματικής κλίμακας το ποσοστό αυτό κινήθηκε γύρω στο 16% .

Σε αυτό το πλαίσιο η επικεφαλής της ΕΚΤ υποστήριξε πρόσφατα την αναγκαιότητα μόνιμων μηχανισμών στήριξης με ταυτόχρονο μετασχηματισμό των οικονομικών δομών μέσω της ψηφιοποίησης και της «πράσινης ανάπτυξης» , καθώς όπως χαρακτηριστικά είπε: « Τίποτε δε θα είναι το ίδιο στην οικονομία, μετά την πανδημία».

Αποποίηση Ευθύνης: Το υλικό αυτό παρέχεται για πληροφοριακούς και μόνο σκοπούς. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ως προσφορά, συμβουλή ή προτροπή για την αγορά ή πώληση των αναφερόμενων προϊόντων. Παρόλο που οι πληροφορίες που περιέχονται βασίζονται σε πηγές που θεωρούνται αξιόπιστες, καμία διασφάλιση δε δίνεται ότι είναι πλήρεις ή ακριβείς και δεν θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως τέτοιες.