Την ευκαιρία να δοκιμάσουν από πρώτο χέρι την «πραγματικότητα Ερντογάν» είχαν τις προηγούμενες ημέρες μια σειρά κυβερνήσεων της Ε.Ε. που συστηματικά προσπαθούν να εξωραΐσουν την εικόνα της Τουρκίας και είναι από αυτές που επίσης κλείνουν τα αυτιά και τα μάτια τους στον τουρκικό αναθεωρητισμό και τον αυταρχισμό στον οποίο διολισθαίνει η Ερντογανική Τουρκία.
Τα επεισόδια με το κάψιμο του Κορανίου από δυο εξτρεμιστές σε Σουηδία και Ολλανδία έδωσαν την ευκαιρία στην Άγκυρα να αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο και να ξεκινήσει μια εκτός ορίων επίθεση εναντίον κοινωνιών που τουλάχιστον φημίζονται για την ανεκτικότητα τους και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Όμως η αντίδραση της Άγκυρας πήρε ευρύτερες διαστάσεις καθώς όχι μόνο έδωσε την αφορμή στον κ. Ερντογάν να επιστρατεύσει αυτά τα επεισόδια προκειμένου να διακόψει την ενοχλητική για τον ίδιο διαδικασία έγκρισης της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά για να αναδειχθεί η σαφής αντιδυτική στροφή του τούρκου ηγέτη.
Μια στροφή η οποία σηματοδοτεί όμως όχι απλώς κινήσεις τακτικής αλλά τον νέο προσανατολισμό που θέλει να δώσει ο τούρκος ηγέτης με μια τρίτη θητεία του στο Προεδρικό αξίωμα, στην ίδια την Τουρκία γιορτάζοντας τα εκατό χρόνια από την ίδρυση του κοσμικού και σαφώς προσανατολισμένου μέχρι τώρα προς την Δύση, τουρκικού κράτους.
Ο κ. Ερντογάν και όλο το καθεστώς στράφηκαν με μένος εναντίον των Δυτικών τους οποίους κατηγορούν συλλήβδην για ισλαμοφοβία και ανέλαβαν να σηκώσουν ψηλά τη σημαία για λογαριασμό όλου του μουσουλμανικού κόσμου, που διαμαρτυρήθηκε μεν για τα συγκεκριμένα επεισόδια αλλά απέφυγε να κλιμακώσει τις αντιδράσεις σε διπλωματικό διακρατικό επίπεδο.
Οι συνήθως ψύχραιμοι Σουηδοί και Ολλανδοί βρέθηκαν ξαφνικά αμήχανοι να δέχονται επιθέσεις πρωτοφανούς οξύτητας, ενώ ιδιαίτερα η Σουηδία είδε την Τουρκία απλώς να βρίσκει αφορμή για να παγώσει τις συνομιλίες για έγκριση της ένταξης της στο ΝΑΤΟ που είχε κολλήσει λόγω της απαίτησης του κ. Ερντογάν να εκδοθούν τουλάχιστον 150 πολιτικοί αντίπαλοι του που βαφτίζονται τρομοκράτες και διαβιούν στο σουηδικό έδαφος.
Έτσι κολλάει επ' αόριστον το μεγάλο σχέδιο της διεύρυνσης της Συμμαχίας προς τις δυο σκανδιναβικές χώρες και κανείς δεν αμφιβάλει ότι οι κινήσεις του κ. Ερντογάν δεν περιορίζονται μόνο στις δικές του επιδιώξεις και επίδειξη δύναμης εναντίον των Συμμάχων αλλά εξυπηρετούν τελικά τις επιδιώξεις του ίδιου του Ρώσου προέδρου και στενού συμμάχου του, Β. Πούτιν. Η Ρωσία είχε αντιταχθεί σφόδρα στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ απειλώντας μάλιστα με αντίμετρα και τελικά ο κ. Ερντογάν έχει αναλάβει με προσχηματικές αφορμές να καθυστερήσει όσο μπορεί αυτή τη διεύρυνση.
Σουηδοί και Ολλανδοί όσο κι αν επιθυμούν να κρύψουν το κεφάλι στην άμμο, δεν μπορούν να μείνουν αδιάφοροι γι αυτή την επίθεση που δέχονται από τον κ.Ερντογάν, το καθεστώς του οποίου συστηματικά «χαϊδεύουν» για σειρά ετών. Οι δυο χώρες είναι από εκείνες που μόνιμα ακολουθούν πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι πάντα οι λιγότερο πρόθυμες για λήψη μέτρων ή κοινή αντίδραση στις εξόφθαλμες παραβιάσεις του κράτους δικαίου στην Τουρκία αλλά και την αναθεωρητική πολιτική εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας που έχει φθάσει στο σημείο της απευθείας αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας.
Τώρα γεύονται από την καλή, την «περιποίηση» που τους επεφύλασσε ο κ. Ερντογάν.
Όμως και η ίδια η Γερμανία σταθερός υποστηρικτής της Άγκυρας προσπαθεί να αποφύγει τις συγκρούσεις με την Τουρκική κυβέρνηση αλλά και η ίδια γνωρίζει ότι το επόμενο διάστημα θα απαιτηθούν πολύ λεπτές ισορροπίες εάν ο κ. Ερντογάν επιβεβαιώσει τις ενδείξεις ότι θέλει να μεταφέρει το κλίμα της εσωτερικής πόλωσης και αντιπαλότητας και στην πολυπληθή τουρκική κοινότητα των 2 εκατομμυρίων ανθρώπων στο Γερμανικό έδαφος. Ήδη η Γερμανίδα ΥΠΕΞ κ. Μπερμποκ έστειλε τα μηνύματα της στην Άγκυρα, ενώ ματαιώθηκε η επίσκεψη που προγραμμάτιζε ο κ. Ερντογάν στο πλαίσιο και της προεκλογικής του καμπάνιας στην Γερμανία, καθώς δεν έγιναν δεκτοί από την Άγκυρα οι όροι που έθεσε το Βερολίνο.
Αντίστοιχο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και χώρες που φιλοξενούν μεγάλες τουρκικές κοινότητες όπως η Σουηδία, η Ολλανδία και η Γαλλία καθώς φυσικά δεν θα ήθελαν να υπάρξουν στο έδαφος τους αντιπαραθέσεις μεταξύ αντιπάλων πολιτικά τουρκικών ομάδων άλλα και δημιουργία συγκρουσιακής κατάστασης μεταξύ τούρκων και κούρδων μεταναστών.
Συγχρόνως το πάγωμα από την Τουρκία της ένταξης Σουηδίας και Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, ερεθίζει ακόμη περισσότερο τις δυνάμεις εκείνες τόσο στην αμερικανική διοίκηση όσο και στο Κογκρέσο που υποστηρίζουν εδώ και καιρό ότι πρέπει να υπάρξει επαναξιολόγηση των σχέσεων με την Τουρκία. Όσο πάντως παραμένει παγωμένη η ένταξη των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ, (κάτι που δεν αναμένεται να αλλάξει μέχρι τις προεδρικές εκλογές) δεν μπορεί να προχωρήσει ούτε η απόφαση για έγκριση πώλησης και αναβάθμισης των F-16 τροφοδοτώντας έτσι ένα κύκλο αντιπαράθεσης και καχυποψίας.
Το αντιδυτικό κλίμα που καλλιεργεί ο Ερντογάν και οι ευθείες επιθέσεις του εναντίον της Δύσης, παρακολουθούνται με προσοχή από την Αθήνα, που αποφεύγει να εμπλακεί, καθώς αρκεί από μόνος του ο κ. Ερντογάν για να εκθέτει την Τουρκία και να δυσκολεύει τη συνεννόηση της με την Ε.Ε. και την Ουάσιγκτον.
Και βλέπει με σιωπηρή ικανοποίηση, χώρες που αποτελούν σταθερούς συνηγόρους των επιλογών Ερντογάν να υφίστανται τώρα τις ύβρεις και απειλές του, που πάντως δεν φθάνουν ούτε καν στο «νυχάκι» των απειλών που αντιμετωπίζει καθημερινά η Ελλάδα...
