Η εικόνα είναι αμείλικτη και αδυσώπητη. Λέει πάντα την αλήθεια. Όπως και η στάση του σώματος. Όσοι είδαμε τις εικόνες από την συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν στην Μόσχα (5/3) καταλάβαμε πολλά. Και οι πληροφορίες από την Μέση Ανατολή επιβεβαιώνουν μια κατάσταση που είναι άκρως δυσμενής έως τραγική για τα μεγαλοπρεπή σχέδια του Ερντογάν και την αναθεωρητική τουρκική στρατηγική και παρουσιάζουν τον αλαζόνα Ερντογάν να προσέρχεται στην Μόσχα ως ικέτης για βοήθεια και έλεος από τον κυρίαρχο στην Συρία Πούτιν. Ας δούμε τι έγινε στην Μόσχα και ποιες οι αναμενόμενες εξελίξεις.
Ο Σουλτάνος προσήλθε αυτή την φορά στην Μόσχα, όχι ως ισότιμος συνομιλητής και σημαντικός σύμμαχος, αλλά ως ικέτης, ζητώντας την βοήθεια του Πούτιν για την αντιμετώπιση της δυσμενέστερης μέχρι τώρα κατάστασης, που αντιμετώπισε ο τουρκικός στρατός, αφού οι δεκάδες νεκροί και τραυματίες σηματοδότησαν μια νέα οδυνηρή κατάσταση που θα έπρεπε να δικαιολογηθεί στον τουρκικό λαό, με κάθε τρόπο. Εκεί στην Μόσχα, ο παγερός και άριστος τακτικιστής στα γεωπολιτικά παίγνια Βλαδίμηρος Πούτιν, μαζί με την αλεπού της διεθνούς διπλωματίας σε μια συνομιλία έξι (6) ωρών επέβαλε τους όρους του στον «σύμμαχό» του Ερντογάν, που στην πραγματικότητα, του ακύρωνε όχι μόνο τις νέες του φιλοδοξίες στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, αλλά και στις φανερές ή και μύχιες γεωστρατηγικές του επιδιώξεις στην περιοχή.
H Συμφωνία Ρωσίας- Τουρκίας
Στην συνάντηση της Μόσχας Πούτιν και Ερντογάν συμφώνησαν τα παρακάτω:
Α. Κατάπαυση πυρός από τα μεσάνυχτα της Πέμπτης 5/4/20.
Β. Η Ρωσία και η Τουρκία θα διεξάγουν κοινές περιπολίες στον αυτοκινητόδρομο Μ4, που διέρχεται διαγωνίως στο Νότιο Ιντλίμπ, από την πόλη Σαρακίμπ προς την Λατάκεια. Αποφασίστηκε μια ζώνη ασφαλείας 6 χιλιομέτρων εκατέρωθεν του αυτοκινητοδρόμου, που θα υλοποιηθεί μέχρι την 15η Μαρτίου 2020. (Όπως στον χάρτη της southfront.org). (Σημείωση: Ο δε αυτοκινητόδρομος από Βορρά προς Νότο, ο Μ5, κατέχεται πλέον από τον Συριακό Αραβικό Στρατό, με μεγάλη Ζώνη Ασφαλείας προς τα Δυτικά του. Μάλιστα μέσα στα εδάφη που απελευθέρωσε ο Συριακός στρατός έχουν εγκλωβιστεί και 7 από τα 12 τουρκικά παρατηρητήρια!
Γ. Και τα δύο μέρη επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους να δημιουργήσουν τις συνθήκες για την επιστροφή των προσφύγων.
Δ. Και τα δύο μέρη επιβεβαίωσαν ότι η σύγκρουση αυτή δεν μπορεί να έχει στρατιωτική λύση.
Αναλύοντας την συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας διαπιστώνονται πολλά και ενδιαφέροντα, που αλλάζουν δραστικά το γεωπολιτικό περιβάλλον.
Συγκεκριμένα έχουμε:
Α. Τα πρόσφατα στρατιωτικά κέρδη του Συριακού Αραβικού στρατού δεν αμφισβητούνται πλέον και παγιώνονται οριστικά, αφού η νέα γραμμή επαφής έχει πλέον γίνει επίσημη. Στον παρακάτω χάρτη (southfront.org), βλέπουμε αριστερά τι επεδίωκε και τι δεν πήρε δεξιά. Συν την απώλεια του Μ4.
Β . Η Ρωσία και η Συρία θα συνεχίσουν να πολεμούν όλες τις εξτρεμιστικές ισλαμιστικές τζιχαντιστικές οργανώσεις που αναγνωρίζονται διεθνώς ως τρομοκρατικές, όπως η Αλ Κάιντα, το Ισλαμικό κράτος, η Αλ Νούσρα, καθώς και όλες οι λοιπές τρομοκρατικές οργανώσεις-παρακλάδια τους, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αλλαγή του ονόματός τους.
Γ . Η Ρωσία συνεχίζει και παραμένει αφοσιωμένη προστάτης της νόμιμης Συριακής κυβέρνησης υπό τον πρόεδρο Άσαντ και δεν δέχεται καμιά αμφισβήτηση επί αυτού.
Έτσι λοιπόν από όλα τα παραπάνω εξάγοντα τα εξής συμπεράσματα.
- Το Blitzkrieg, o αστραπιαίος πόλεμος και η νίκη που ονειρευόταν ο Ερντογάν απέτυχε παταγωδώς και κατέληξε σε τραγωδία με δεκάδες νεκρούς τούρκους στρατιώτες.
- Ο Ερντογάν κατάλαβε ότι έπρεπε να αυξήσει την στρατιωτική του παρουσία ή να δηλώσει νίκη και να φύγει. Αυτός επέλεξε με σύνεση το τελευταίο, τουλάχιστον ως προσωρινό μέτρο.
- Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η ΕΕ έδειξαν κάποια διάθεση ή ένδειξη ότι επιθυμούν να ενταχθούν στον πόλεμο της Τουρκίας στη Συρία, ούτε φυσικά και οι ΗΠΑ του φίλου Τραμπ. Και για αυτό ο Σουλτάνος έτρεξε στον φίλο και σύμμαχο πρόεδρο της Ρωσίας, για συμπαράσταση και βοήθεια, κάτι που δεν πέτυχε.
- Το Ιράν, η Χεζμπολάχ και η Λιβύη (του στρατάρχη Χαφτάρ) δήλωσαν ότι επιθυμούν να πολεμήσουν τους Τούρκους για όσο διάστημα χρειάζονται και οπουδήποτε χρειάζεται.
- Η αντίδρασή του, από την ήττα στην Ιντλίμπ ήταν η μετάθεση του θέματος σε άλλο πεδίο και με άλλα γεγονότα. Η σχεδιασμένη από το Υπουργείο Εσωτερικών (Σουλειμάν Σοιλού) και την Μ.Ι.Τ. (Χακάν Φιντάν) επιχείρηση εισβολής στην Ελλάδα, η επιτομή του Υβριδικού πολέμου, με «οπλοποίηση» του μεταναστευτικού ζητήματος, από καιρό έτοιμο για χρήση του, όποτε απαιτηθεί. Και το πέτυχε, αφού στην Τουρκία το ελεγχόμενο «μιντιακό» σύστημα δεν ασχολείται, ούτε με την ήττα στο Ιντλίμπ, ούτε με την «ταπεινωτική συμφωνία» Ρωσίας –Τουρκίας, αλλά με τούς «κακούς Έλληνες που δεν ανοίγουν τα σύνορα και πυροβολούν τους απελπισμένους «πρόσφυγες».
Εκτιμήσεις
Ο Υβριδικός πόλεμος στην κυριολεξία που σχεδίασε κατά της Ελλάδος, με την «οπλοποίηση» του ανθρωπίνου μεταναστευτικού ρεύματος, απέτυχε παταγωδώς, αφού δεν ανέμενε την συνολική Ελληνική αντίδραση. Επεδίωκε με τις απειλές του να πλημμυρίσει την Ευρώπη με μετανάστες, αφού θα άνοιγε την στρόφιγγα, αφού πρώτα αποσταθεροποιούσε την Ελλάδα, δεν πέτυχε. Επεδίωκε ακόμη με την απειλή και τον εκβιασμό της Ευρώπης να λάβει περισσότερα χρήματα, ανοχή και βοήθεια στους σχεδιασμούς του στην Συρία, με κατοχή εδάφους, δημιουργία «Ζωνών Ασφαλείας», στη Βόρεια Συρία, καθώς και το μεγαλύτερο όλων, την χορήγηση βίζας από την Ευρώπη στους Τούρκους πολίτες και πάλι απέτυχε παταγωδώς σε όλα. Η Ευρώπη, ακόμη και οι ΗΠΑ σταθήκαν στο πλευρό της Ελλάδος, δικαιολόγησαν την σθεναρή στάση της για κλειστά σύνορα και δεν αποδέχθηκαν τις ψευτιές και τα fake news που κατασκεύασε το καθεστώς της Τουρκίας με την ΜΙΤ.
Ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό τη χρησιμότητά του για τη Ρωσία. Ο Πούτιν έχει και την Λιβύη, με τον στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ του οποίου οι επιχειρήσεις φαίνεται να ήταν εξαιρετικά επιτυχημένες εναντίον των αποσταλμένων από την Τουρκία τουρκικών δυνάμεων και τζιχαντιστών στη Λιβύη. Οι Ρώσοι, αθόρυβα, αλλά αποτελεσματικά, υποστηρίζουν τον Χαφτάρ, ο οποίος, αν και δεν είναι ακριβώς ο ιδανικός σύμμαχος της Ρωσίας, μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλά χρήσιμος στις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Ρωσίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ήδη η προβολή ισχύος της Ρωσίας τόσο στην Συρία, όσο και στην Λιβύη, σε συνδυασμό με την «άφρονη» πολιτική των Αμερικανών στην Μέση Ανατολή (φεύγω, εγκαταλείπω τους συμμάχους Κούρδους στο έλεος των Τούρκων, επιστρέφουμε ξανά για να προστατεύσουμε τα πετρέλαια κλπ), είναι τόσο ισχυρή και καταλυτική για τις εξελίξεις, που καθίσταται κυρίαρχος των εξελίξεων στην περιοχή.
Ο Ερντογάν μπροστά σε αυτές τις δυσμενείς εξελίξεις και τις απανωτές ήττες του (Συρία, Έβρος), έτρεξε ως ικέτης στην Ρωσία για βοήθεια. Αλλά, αυτό που έκανε ο Πούτιν στην συνάντησή του με τον Ερντογάν, ήταν αφενός να τον υποβάλλει σε πρωτοφανές διπλωματικό καψόνι, αναγκάζοντάς τον να τον περιμένει δύο ολόκληρα λεπτά και να τον αναγκάσει να υπογράψει υπό το βλέμμα του αγάλματος της Μεγάλης Αικατερίνης (θυμήσου την συνθήκη του Κιουτσούκ Καιναρτζή,1774) μια ταπεινωτική συμφωνία και του ξεκαθάρισε δύο πράγματα με απόλυτα σαφήνεια.
- Εάν επιτεθείτε ξανά στη Συρία, θα ηττηθείτε, σαφώς χειρότερα από την πρώτη φορά.
- Αν συγκρουστείτε στο μέλλον με τα γεωστρατηγικά μας συμφέροντα, τότε θα χτυπήσουμε αμείλικτα τα δικά σας.
Έτσι ο ικέτης της Μόσχας, στράφηκε προς την Ευρώπη για στήριξη, αλλά και εκεί γύρισε εσπευσμένως και απογοητευμένος με άδεια χέρια. Είναι πλέον φανερό. Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον «μεγάλο Τούρκο ηγέτη». Αρκεί να το καταλάβουμε και εμείς εδώ και να αντισταθούμε με όλα τα μέσα. Όπως έγινε στον Έβρο. Μπορούμε.
