Η έκτιση της ποινής που με τον γνωστό τρόπο επιβλήθηκε στον Φ. Μπελέρη και η εκλογή του ως Ευρωβουλευτή της ΝΔ, κάθε άλλο παρά οδήγησαν όπως ήλπιζαν στην Αθήνα σε εξάλειψη των εμποδίων για τη βελτίωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων.
Σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισης του Φ. Μπελέρη και της κρίσης στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, υπήρχε η αδημονία «κλεισίματος» της εκκρεμότητας, ώστε να αποκατασταθούν οι δίαυλοι επικοινωνίας με τα Τίρανα καθώς και να αποκατασταθεί ένας οδικός χάρτης, για τη βελτίωση των σχέσεων, καθώς η Αλβανία αποτελεί μια ακόμη μεγάλη μαύρη τρύπα, όπως και η Βόρεια Μακεδονία για τη βαλκανική πολιτική της Ελλάδας.
Ήρθε το τελευταίο επεισόδιο με την προσβλητική για το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο εξαίρεση του Φ. Μπελέρη από την ομάδα των συναδέλφων του, που επισκέπτονταν τα Τίρανα στη συνάντηση με τον Ε. Ράμα και κυρίως ο τραμπούκικος τρόπος με τον οποίο οι αλβανικές αρχές επέτρεψαν να σταλεί μήνυμα στον Μπελέρη, που έδειξαν και πάλι τα όρια εντός των οποίων μπορούν να κινηθούν οι διμερείς σχέσεις με υπαιτιότητα του Αλβανού πρωθυπουργού.
Ο Ε. Ράμα δυστυχώς, είναι από εκείνους τους βαλκάνιους ηγέτες που συμπεριφέρονται περισσότερο ως «κουτσαβάκια» στη διεθνή πολιτική παρά ως υπεύθυνος ηγέτης. Σε όλη τη διάρκεια της κράτησης του Φ. Μπελέρη πέρναγε υπογείως μηνύματα στην Αθήνα, ότι θα τελειώνει η εκκρεμότητα και έτσι η Αθήνα μετρίαζε κάθε φορά τις αντιδράσεις της. Ο ίδιος ο Ε. Ράμα αντιλαμβάνονταν τον προβληματισμό και τον δισταγμό της Αθήνας και αυτό τον αποθράσυνε περισσότερο.
Έτσι, έχοντας κερδίσει πλέον την «αναμέτρηση» για τον Δήμο Χείμαρρος ο Ε. Ράμα θεωρεί ότι έχει το πάνω χέρι στις σχέσεις με την Ελλάδα, πολύ περισσότερο όταν με συναίνεση της Αθήνας ξεκίνησαν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας του με την Ε.Ε. και ο ίδιος εξασφαλίζει συμμαχίες όπως αυτή με την Ιταλίδα πρωθυπουργό Μελάνι με αντάλλαγμα τη δημιουργία στρατοπέδων κράτησης επί πληρωμή αιτούντων άσυλο στην Ιταλία.
Έχοντας μάλιστα να αντιμετωπίσει ένα διογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας και αμφισβήτησης στο εσωτερικό ο Ε. Ράμα δε διστάζει όχι μόνο να πυροδοτεί το εσωτερικό σκηνικό, αλλά και να καλλιεργεί εντάσεις στο εξωτερικό όπου η Ελλάδα προσφέρει το πιο «πρόσφορο έδαφος».
Δυστυχώς, και οι τελευταίες εξελίξεις αναδεικνύουν το μεγάλο και μακροχρόνιο έλλειμμα πολιτικής απέναντι στην Αλβανία. Με την εξαίρεση των περίφημων 6 όρων που είχε θέσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις 16 Ιουλίου 1993, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και όλοι οι υπουργοί εξωτερικών ανεξαιρέτως υπέκυπταν στη «γοητεία» των Τιράνων αποφεύγοντας να δουν μια πραγματεύτηκα που διαμορφώνονταν στα βόρεια σύνορα μας.
Το «ενοχικό» σύνδρομο για το Βορειοηπειρωτικό, οι «ιδεολογικές συγγένειες» που έκρυβαν τα προβλήματα των σχέσεων, η αμηχανία για τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα από Αλβανούς πολίτες στην Ελλάδα, οι ρομαντικοί πολύ συχνά σχεδιασμοί για τα Βαλκάνια των λαών, οικονομικές προσδοκίες από τη συνεργασία, όλα οδήγησαν στο να μην υπάρχει συνεκτική πολιτική απέναντι στην Αλβανία.
Μια πολιτική η οποία θα δώσει τέλος σε αλυτρωτισμούς όπως αυτόν που καλλιεργούν όλες οι αλβανικές κυβερνήσεις με όχημα τους Τσάμηδες, θα εδραιώσει τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας, όλων των μελών της και όχι μόνο εκείνων που ανήκουν στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα, την αποκατάσταση των περιουσιακών δικαιωμάτων της και την κατάργηση των μειονοτικών ζωνών. Και συγχρόνως μια πολιτική που θα οδηγήσει σε λύση το εκκρεμές πρόβλημα της οριοθέτησης των Θαλασσίων Ζωνών, όπου τα Τίρανα φρόντισαν να μην επικυρώσουν τη Συμφωνία που υπέγραψαν με την Ελλάδα.
Τα Τίρανα για όλη την περίοδο μετά την κατάρρευση του καθεστώτος Χότζα και τα όσα ακολούθησαν με τη μαζική άφιξη μεταναστών και ομογενών στην Ελλάδα, συμπεριφέρονται ως η Ελλάδα να τους «χρωστάει» και να είναι υποχρεωμένη να κάνει τα στραβά μάτια και να υποκύπτει στα παιγνίδι της εκάστοτε αλβανικής ηγεσίας.
Σήμερα είναι ο κ. Ράμα όμως μην ξεχνάμε τον Σ. Μπερίσα που επίσης όταν κυβέρνησε στράφηκε εναντίον της μειονότητας πριμοδότησε τους Τσάμηδες και μάλιστα προκάλεσε και πολλά διπλωματικά επεισόδια με ένα εξ αυτών το 2012 όταν ο τότε ΥΠΕΞ Δ.Αβραμόπουλος ακύρωσε τη συμμετοχή του στους εορτασμούς για την επέτειο των 100 ετών από την ίδρυση της Αλβανίας καθώς λίγο πριν την αναχώρηση του πληροφορήθηκε ότι ο κ. Μπερίσα είχε κάνει δημόσια ομιλία για τη Μεγάλη Αλβανία.
Η Ελλάδα έχει στα χέρια της το ευρωπαϊκό «χαρτί» για να ασκήσει πίεση στην Αλβανία. Όμως αυτό πρέπει να γίνει με συνέπεια και σταθερότητα ώστε να έχει αποτέλεσμα καθώς ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Ράμα επιχειρεί να μετατραπεί σε βαρόνο των Δυτικών Βαλκανίων υπονομεύει τελικά τις ελληνοαλβανικές σχέσεις αλλά και το κύρος της χώρας μας στην περιοχή.
