Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ναι, στην ορκωμοσία είδαμε «κομμάτια» από οίκους μόδας και ακριβά πατούμενα και μεταξωτές γραβάτες και τσαντούλες αγορασμένες από το Κολωνάκι. Και συγγενείς πολλούς είδαμε και ανίψια και κλαμένες μανούλες στα θεωρία. Και αγκαζέ νιόπαντρους να καταφθάνουν θαυμάσαμε και χαζοχαρούμενα επιφωνήματα ακούσαμε. Ένα πάντως δεν είδαμε: Την παλιά βιτριολική τοξικότητα που πλανιόταν σαν δηλητηριώδες αέριο πάνω απ' την Βουλή.
Αυτό, να με συμπαθάτε, αλλά είναι κέρδος. Εκείνα τα παλιά σμιχτά φρύδια της προηγούμενης Βουλής, αυτά τα βλέμματα γεμάτα σκοτεινές απειλές, αυτό το δήθεν επαναστατικό αγραβάτωτο που καταλάμβανε τα έδρανα, ήταν ένα πακέτο πραγματικά ανυπόφορο. Θα μου πείτε, δηλαδή η απάντηση στον Agricola που έμπαινε τότε στην Βουλή γεμάτος περιφρόνηση και κακία, είναι το σινιέ συνολάκι και το Armani κουστουμάκι που μπαίνει σήμερα;
Κατά μία έννοια είναι. Στο κάτω-κάτω, από μικροί μάθαμε πως σε χώρους που υπολογίζουμε και υποληπτόμαστε, πηγαίνουμε φορώντας τα καλά μας. Η Βουλή φυσικά δεν είναι πασαρέλα αλλά χώρος εργασίας, οπότε υποθέτω ότι οι υπερβολές της πρώτης μέρας σταδιακά θα εκλείψουν. Αλλά και να μην εκλείψουν εντελώς, άλλο είναι να μιλάμε για εξαιρέσεις κι άλλο για τον κανόνα ο οποίος μάλιστα είναι κουκουλωμένος και με ιδεολογικό μανδύα.
Διότι αλλιώς βλέπεις τον άνδρα ή την γυναίκα που θεωρεί τιμή του να μπαίνει σ' έναν ιστορικό χώρο σαν την Βουλή και να κάθεται σε έδρανο που κάθισαν κάποτε μεγάλες προσωπικότητες κι αλλιώς εκείνον που θεωρούσε ότι έκανε χάρη στο Κοινοβούλιο που είναι μέλος του και κονομάει το επταχίλιαρο. Η σκηνική παρουσία του πρώτου σχετίζεται μόνο με τις προσωπικές αισθητικές του αντιλήψεις, η σκηνική παρουσία του δεύτερου ήταν οργανικό συμπλήρωμα της πολιτική του άποψης περί Κοινοβουλίου.
Τέλος πάντων, εγώ την χάρηκα την ατμόσφαιρα κι ας υπήρχαν μέσα της κάποια πρόσωπα που φωνάζουν από μακριά ότι θα εξελιχθούν σε ψώνια. Καλύτερα ψώνια παρά demi κατσαπλιάδες, που είτε στον ναό της δημοκρατίας μπαίνουν είτε στο πλυσταριό τους το ίδιο τους κάνει. Ομολογώ βέβαια πως είδα και τους εναπομείναντες Συριζαίους πολύ πιο σουλουπωμένους, απ' όσο πριν τέσσερα χρόνια. Χάρηκα γι αυτό. Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει αλλαγή της νοοτροπίας τους, σίγουρα δείχνει αλλαγή (προς το καλύτερο) της βιτρίνας τους. Εύχομαι και της ουσίας τους (δίχως να το πολυελπίζω, ομολογώ).
Υ.Γ. Καλές διακοπές.
