Προ καιρού είχε ξεκινήσει στην περιοχή Μπλε Λιμανάκι της Ραφήνας, η διάνοιξη ενός διαδρόμου ήπιας μετακίνησης - διαφυγής ΑμεΑ στην παραλία, που αποσκοπούσε στην προσπελασιμότητα της παραλίας Μπλε Λιμανάκι για πολίτες ΑμεΑ, καθώς οι υπάρχουσες προσβάσεις, είτε έχουν μεγάλες κλίσεις, είτε αποτελούνται από σκάλες. Η ανυπαρξία λειτουργικών και προσβάσιμων διαδρόμων διαφυγής προς τη θάλασσα, ήταν ένας από τους βασικούς λόγους της εκατόμβης του Ιουλίου του 2018.
Η διάνοιξη του διαδρόμου αυτού, εντάσσεται στο ευρύτερο έργο «Αποκατάσταση ζημιών των οδικών υποδομών και των συνοδών υδραυλικών έργων του Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής, που επλήγη από τη φυσική καταστροφή της 23/7/2018», το οποίο υλοποιείται από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, με ανάδοχο την κατασκευαστική εταιρεία Intrakat.
Μάλιστα το σύνολο των επιμέρους έργων, που εντάχθηκαν στο ευρύτερο έργο της αποκατάστασης των ζημιών από την πυρκαγιά του 2018, είχαν προσδιοριστεί από κοινού από το Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου και το συγκεκριμένο υπουργείο και είχαν εγκριθεί από τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας.
Οι εργασίες εκτελούντο εντός της Χερσαίας Ζώνης Λιμένος Ραφήνας. Πρόκειται περί μιας κοινόχρηστης έκτασης, που ναι μεν ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, αλλά τόσο τη χρήση της, όσο και την εκμετάλλευση της, την έχει αναλάβει ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας (ΟΛΡ).
Όπως συμβαίνει συχνά στις περιπτώσεις εκτέλεσης παρόμοιων δημόσιων έργων, κάτοικοι της περιοχής προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη διαμαρτυρόμενοι για την κατά τη γνώμη τους περιβαλλοντική καταστροφή, που θα επέφερε το εκτελούμενο έργο.
Δεν θα σταθούμε στο σημείο της ενδεχόμενης περιβαλλοντικής καταστροφής, αλλά σε κάτι που αναδείχθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης, που για εμάς είναι πολύ πιο σημαντικό. Αποδείχθηκε στο δικαστήριο ότι δεν είχαν ακολουθηθεί μια σειρά από τις προβλεπόμενες από το νόμο, ενέργειες και διαδικασίες.
Δεν είχε προηγηθεί για παράδειγμα, ο «έλεγχος της συμβατότητας των τεχνικών μελετών» με το εγκεκριμένο Master Plan Λιμένος Ραφήνας, που είχε αποφασιστεί από το 2004. Πριν από 17 έτη ακριβώς.
Δεν είχε ληφθεί η απαιτούμενη απόφαση του υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, σχετικά με την άδεια κατασκευής του έργου μέσα στη Χερσαίας Ζώνης Λιμένος Ραφήνας.
Δεν είχε ληφθεί απόφαση για την έγκριση των περιβαλλοντικών όρων του έργου.
Εναντίον της εκτέλεσης των εργασιών, κινήθηκε και το Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας, το οποίο αφού διενήργησε αυτοψία κινήθηκε νομικά με δικογραφία που διαβίβασε στην Εισαγγελία, για «παράνομη επέμβαση στη Χερσαίας Ζώνης Λιμένος Ραφήνας». Πέρα από όλες τις παραβάσεις που προαναφέρθηκαν, δεν είχε προηγηθεί και η παραχώρηση της χρήσης του χώρου για την εκτέλεση του συγκεκριμένου έργου, από τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας στον Δήμο Ραφήνας - Πικερμίου.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να διακοπούν οι εργασίες και τα χωματουργικά έργα να μείνουν στη μέση.
Την άκρη θα τη βρει η Δικαιοσύνη, που θα αποδώσει τις ευθύνες εκεί που πρέπει. Και φυσικά οι φορείς του ευρύτερου Δημοσίου θα πρέπει να αποζημιώσουν τον εργολάβο, που δέσμευσε και διέθεσε πόρους για την εκτέλεση ενός έργου που σταμάτησε.
Ήταν άραγε τόσο δύσκολο να σχεδιαστεί και να αδειοδοτηθεί το έργο, σύμφωνα με τις προβλεπόμενες οι διαδικασίες; Ή μήπως δεν υπάρχουν αποτυπωμένες κάπου αυτές οι διαδικασίες; Είναι δυνατόν να εμφανιστούν στα δικαστήρια ως αντίδικοι, φορείς του ευρύτερου Δημοσίου τομέα; Είναι τόσο δύσκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι εμπλεκόμενοι φορείς, πριν προχωρήσουν στο σχεδιασμό και την εκτέλεση ενός έργου;
Φανταστείτε μέσα σε αυτόν τον κύκλο αναξιοπιστίας και αυθαιρεσίας, να συμμετείχε σαν κατασκευαστής ένας ξένος επενδυτής. Τι εικόνα θα είχε αποκομίσει από την ενασχόληση του με ένα έργο επί ελληνικού εδάφους; Τι θα σκεφτόταν; Πως θα αντιδρούσε;
Οι συγκρούσεις ανάμεσα σε φορείς του Δημοσίου είναι παλαιό φαινόμενο. Η ασυνεννοησία, η ευθυνοφοβία, ο παραλογισμός και τα μικροσυμφέροντα αποτελούν τμήμα της καθημερινότητας όσον έχουν σχέση με το Δημόσιο. Όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τεράστιο έργο. Δεν έχουμε να κάνουμε με το project του Ελληνικού, ούτε με τον οδικό άξονα της βόρειας Κρήτης. Έχουμε να κάνουμε με ένα έργο μήκους κάποιων δεκάδων μέτρων και πλάτους 2,5 μέτρων.
Η λύση είναι μόνο μια. Σχεδιασμός από τη αρχή, όλων ανεξαιρέτως των διαδικασιών και αφαίρεση των βημάτων που δεν κρίνονται αναγκαία.
