Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν πρέπει να έχουμε παράπονο απ' τον καινούριο χρόνο. Μας προειδοποίησε από την πρώτη του μέρα πως δεν θα πλήξουμε. Από την μετάλλαξη του υπερπολύτιμου προστατευόμενου μάρτυρα σε εγκληματία κατηγορούμενο, μέχρι την διαβεβαίωση Τζανακόπουλου πως θα τολμήσουν να κυβερνήσουν και ως κυβέρνηση δίχως 151 βουλευτές, όλα δείχνουν ότι θα ζήσουμε μια «ενδιαφέρουσα» χρονιά. Με τον τρόπο όμως που το λένε οι Κινέζοι: «Σε καταριέμαι να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς».
Κάθε παράσταση ή κινηματογραφική ταινία που σέβεται τον εαυτό της, φροντίζει η κορύφωση της υπόθεσης να γίνεται στο finale και όχι σε κάποια άσχετη στιγμή στην μέση. Ας μην έχουμε λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι -προς χάριν της τέρψης μας- θα φροντίσει παρομοίως και ο Αλέξης. Ως μάγος του θεάματος και της επικοινωνίας, θα κάνει τα αδύνατα δυνατά να μας προσφέρει ένα ανεπανάληπτο κρεσέντο λίγο πριν πέσει η κουρτίνα που θα σημάνει το τέλος της παράστασης του. Δεν χρειάζεται άλλωστε να προσπαθήσει πολύ, αρκεί να είναι ο εαυτός του.
Αυτή βέβαια η αδιαμφισβήτητη και αέναη ικανότητα του πρωθυπουργού και του επιτελείου του να παράγουν (συγχωρείστε μου τον νεολογισμό) κλαυσιγελαστικό θέαμα, είναι πια φαινόμενο που χρίζει διερεύνησης. Ακόμα και οι πλέον αριστοτέχνες κωμικοί ή τραγικοί ηθοποιοί, μια φορά στο τόσο αποτυγχάνουν να συνταράξουν το κοινό τους. Όσο ικανοί κι αν είναι, κατατρύχονται κι αυτοί απ' τις εξάρσεις και τις υφέσεις τους. Ενίοτε κάνουν και πράγματα που περνούν απαρατήρητα, που αφήνουν αδιάφορους ακόμα και τους πιο πιστούς τους φίλους ή τους πιο ορκισμένους εχθρούς τους.
Μόνο ο Αλέξης και ο θίασος του συνεχίζει επί τετραετία ακάθεκτος. Από τα ζωγραφιστά εκδοτήρια μέχρι τις θριαμβολογίες Πολάκη περί Novartis (για κάτι που στρέφεται καταφανώς εναντίον τους) κι από την χαζομάρα Σγουρίδη ως το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Καμένου (με το οποίο πάλι έριξε την κυβέρνηση), τα παιδιά της κυβέρνησης συνεχίζουν να ανεβάζουν επιτυχώς κάθε μέρα τον πήχη της έκπληξης μας. Πως άραγε το καταφέρνουν αυτό;
Προσωπικώς, έχω μια εξήγηση: Δεν κοροϊδεύουν εμάς, αυτό-κοροϊδεύονται. Πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά που λένε σε μας. Δεν μας παρουσιάζουν μια εικονική πραγματικότητα για να μας εμπαίξουν, ζουν οι ίδιοι μέσα σ' αυτήν. Γι αυτό είναι τόσο πειστικοί, γι αυτό είναι τόσο αστείρευτες οι δυνατότητες τους να παράγουν συνεχώς καινούρια ιλαροτραγικά πράγματα. Για να μην τα λέω περιφραστικά, οι άνθρωποι την έχουν ψωνίσει. Τελεία και παύλα. Κάθε άλλη εξήγηση του κυβερνητικού φαινομένου πάσχει σοβαρά, καθώς αδυνατεί να ερμηνεύσει το σύνολο όσων ζούμε καθημερινά.
Προώθησαν τον πολιτικό Μεσσιανισμό και ακριβώς την ώρα που όλοι κατάλαβαν ότι είναι τενεκέδες, αυτοί επέλεξαν να πιστέψουν πως οι ίδιοι είναι Μεσσίες. Το κρεσέντο τους, λοιπόν, θα είναι αντίστοιχο της άποψης που έχουν για τον εαυτό τους. Θα ζήσουμε «ενδιαφέροντα» πράγματα τους λίγους μήνες που απομένουν ως τις κάλπες.
