Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως η ηθική κατάπτωση προηγείται της πολιτικής πτώσης. Και η παρούσα κυβέρνηση δεν υφίσταται απλώς αλλεπάλληλες πολιτικές ήττες, αλλά αυτές συνοδεύονται και από την ηθική απαξίωση της.
Η υπόθεση της Τράπεζας Αττικής και η τριγωνική σχέση Σπίρτζη - Καλογρίτσα - τράπεζας, σε συνδυασμό με τον διαγωνισμό - παρωδία για τις τηλεοπτικές άδειες, συνθέτουν ένα μείγμα εκρηκτικό, ικανό να τινάξει στον αέρα την κυβέρνηση. Πολύ δε περισσότερο που από το καλοκαίρι όλες οι πρωτοβουλίες που έλαβε εστράφησαν τελικά εναντίον της.
Η επιμονή της συγκυβέρνησης να ελέγξει την πληροφόρηση του ελληνικού λαού την εξώθησε σε πρακτικές που οδήγησαν πρώην συμμάχους της επιχειρηματίες να μετατραπούν σε σφοδρούς πολέμιους της. Και επειδή το παιχνίδι είναι πολύ χοντρό, με τεράστιο οικονομικό κόστος για χαμένους και κερδισμένους, η κυβέρνηση βρίσκεται αυτήν τη στιγμή να έχει απέναντι της όλο το μιντιακό σύστημα.
Έτσι, οι αποκαλύψεις έρχονται σωρηδόν για τις μεθοδεύσεις της, ώστε ο εκλεκτός της επιχειρηματίας –χωρίς να έχει την απαραίτητη οικονομική επιφάνεια– μέσα από σκανδαλώδεις διαδικασίες να την αποκτήσει. Και αν πριν από ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να αντεπεξέλθει νικηφόρα στην εχθρική συμπεριφορά μερικών τηλεοπτικών σταθμών σε πτυχές της πολιτικής του, σήμερα δεν μπορεί. Γιατί είναι λαβωμένος όχι τόσο από τα σκληρά μέτρα που έλαβε, όσο από το ότι εξαπάτησε τους Έλληνες πολίτες. Οι κλάψες για αυταπάτες και τα αυτομαστιγώματα δεν πείθουν κανένα. Απεναντίας, εξοργίζουν.
Το μόνο που είχε απομείνει στη ριζοσπαστική Αριστερά μετά την αποδόμηση του αντιμνημονιακού λόγου της ήταν το γεγονός πως δεν είχε εμπλακεί σε οικονομικά σκάνδαλα. Και είναι λογικό. Γιατί αυτά εμφανίζονται όταν το εκάστοτε κυβερνών κόμμα ελέγχει πλήρως τους αρμούς της εξουσίας. Κάτι τέτοιο όμως θέλει τον χρόνο του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσιάσει το παγκόσμιο φαινόμενο ανάμειξης του σε πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο ενάμισι μόλις χρόνο από την αναρρίχηση του στην εξουσία. Το σκάνδαλο της Τράπεζας Αττικής, η διερεύνηση του οποίου βρίσκεται στο ξεκίνημα της ακόμα, μεγεθύνεται από το γεγονός πως συνέβη εν μέσω μνημονιακών μέτρων και «στεγνώματος» της αγοράς από χορηγήσεις δανείων. Έτσι, η διάσταση του δεν είναι μόνον πολιτική και οικονομική, αλλά και ηθική. Χιλιάδες μικροεπιχειρηματίες αναλογίζονται πόσο καλύτερα θα ήταν με κάποιες χιλιάδες ευρώ τραπεζικό δανεισμό και πόσες θέσεις εργασίας θα διέσωζαν.
Η κατακραυγή για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι καθολική και ας σημειώσουμε πως ο κυβερνητικός συνεταίρος του έγκαιρα είχε διαχωρίσει τη θέση του. Το πολιτικό κόστος φαίνεται πως θα λάβει ανεξέλεγκτη μορφή, αν το σκάνδαλο Καλογρίτσα - Σπίρτζη συμπαρασύρει και τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Πιθανόν να έχει την ανάλογη -–ίσως και μεγαλύτερη– βαρύτητα από το σκάνδαλο Κοσκωτά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή δεν διέθετε στελέχη που γνώριζαν πώς θα διεκπεραιώνουν τις τρέχουσες κυβερνητικές διαδικασίες, ανέθεσε αυτόν τον ρόλο σε αυτούς που ανήκαν στο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ και είχαν εγκαταλείψει το σκάφος τους όταν άρχισε να βυθίζεται. Όμως αυτοί οι Πασόκοι, εκτός από την τεχνογνωσία του κυβερνάν, έφεραν και την τεχνογνωσία του κλέπτειν. Έφεραν και την τεχνογνωσία της διαφθοράς και της διαπλοκής. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μιαν αναγκαστική κίνηση και πληρώνει τώρα το τίμημα της.
Η Τράπεζα Αττικής και τα όσα μαθαίνουμε –και κυρίως αυτά που θα μάθουμε– φαίνεται πως θα επιταχύνουν δραματικά τις εξελίξεις. Η απογοητευτική εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το κλίμα ηττοπάθειας και απαισιοδοξίας που επικράτησε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η καθημερινή φθορά του δημιουργούν μια κατάσταση χωρίς επιστροφή.
