Δεν είναι η μνήμη αυτό που συρρικνώνεται όσο περνούν τα χρόνια, από την 5η Ιουλίου του 2015 και την επέτειο του δημοψηφίσματος. Συρρικνώνεται το μέγεθος της ευθύνης των «πρωταγωνιστών» που καταφεύγουν σε μια άσχετη, από τα γεγονότα και τις ιστορικές καταγραφές εξήγηση, ακόμη και για το αποτέλεσμα της τυχοδιωκτικής επιλογής.
Μια τέτοια…δημιουργική προσαρμογή του δημοψηφίσματος στις ανάγκες ενός αφηγήματος για το 2022, επιχειρεί ο κ. Γιάννης Δραγασάκης, που έρχεται και αμφισβητεί το αδιαμφισβήτητο: ότι ο Αλέξης Τσίπρας μετέτρεψε το «Όχι» σε «Ναι»!
Σε άρθρο του ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ισχυρίζεται ότι το δημοψήφισμα ήταν ο καταλύτης για να υπάρξει η συμφωνία που επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ (άνευ Καμμένου) να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια και να δρομολογηθεί το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας.
Δεν είναι υπέροχη η συρρίκνωση της ιστορίας και η εκδοχή αυτή από τον κ. Δραγασάκη ο οποίος τη νύχτα που ο κ. Τσίπρας τους ανακοίνωσε στο Μαξίμου τη διενέργεια του δημοψηφίσματος προσπάθησε να τον αποτρέψει;
Η καταγραφή της στάσης του τότε αντιπροέδρου είναι δημόσια και την έκανε η μέχρι τότε, σύντροφος Νάντια Βαλαβάνη, προκαλώντας ντόρο προ ημερών με τις δικές της αναμνήσεις από το… ωραίο βράδυ που υπήρχε ακόμη ελπίδα.
Στο τυχοδιωκτικό παιχνίδι των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την προκήρυξη και διενέργεια του δημοψηφίσματος είχε συνεργήσει και ο σεβαστός κ. Δραγασάκης ακόμη και αν είχε κάποιες πρώτες ενστάσεις.
Ήταν ο ίδιος που μιλώντας στην ΕΡΤ λίγες ώρες, αφότου προκηρύχθηκε το δημοψήφισμα, άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να το πάρει πίσω, υπονοώντας ότι μπορεί και να ήταν το μέσο πίεσης για να πάρει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου τη συμφωνία που απαιτούσε.
Το μαζικό «Όχι» του λαού δεν ήταν η ήττα της στρατηγικής της αριστερής παρένθεσης όπως υποστηρίζει ο Γιάννης Δραγασάκης.
Ήταν η ήττα της αντίληψης της Πρώτης Φοράς Αριστερά ότι μπορεί να βγάζει στην πλατεία Συντάγματος τον κόσμο να χορεύει για το «Όχι» και μετά να τον υποχρεώνει να το καταπιεί αμάσητο προκειμένου να μείνει στην εξουσία.
«Ήταν αυτό που υποχρέωσε και τους πιο αντιδραστικούς στην Ευρώπη να αποδεχτούν αμετάκλητα τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό της χώρας και να βάλουν στο συρτάρι τα όποια σχέδια ανατροπής του» γράφει στο άρθρο του ο κ. Δραγασάκης.
Η «αποδοχή» βεβαίως του Αλέξη Τσίπρα έγινε μετά το «ΝΑΙ» του, σε όλα όσα απαίτησαν οι δανειστές και στα οποία συναίνεσαν με τις υπογραφές τους οι υπουργοί και οι βουλευτές: συριζαίοι και ανελλίτες.
Η επιχείρηση αναδρομικής δικαίωσής τους, περιλαμβάνει και το επιχείρημα ότι το δημοψήφισμα εξανάγκασε τη γερμανική κυβέρνηση σε μετατόπιση από τις αρχικές της θέσεις και απαιτήσεις, και αυτή τη μετατόπιση θέλησαν να δικαιολογήσουν στα ακροατήριά τους ως δήθεν «μεταστροφή του Τσίπρα» τη μετατροπή του «Οχι» σε «Ναι».
Συμπερασματικά στην ιστορία του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου να μπει ένα έξτρα κεφάλαιο με τη δογματική εμμονή των πρωταγωνιστών να την παραχαράσσουν… με εξώφθαλμο και προκλητικό τρόπο.
