Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από τις ευρωεκλογές και τις δημοτικές εκλογές της 26ης Μαΐου 2019. Και όλοι θυμόμαστε ότι παρά τις δημοσκοπήσεις Βερναρδάκη και τα tweets Αντώναρου, που προέβλεπαν μια διαφορά της τάξεως του 2%-4% και 1,2% αντιστοίχως, η δίδυμη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ έμοιαζε με κτύπημα κροσέ, σύμφωνα με την ορολογία της πυγμαχίας, που οδήγησε την τότε κυβέρνηση στο καναβάτσο με «νοκ άουτ».
Η ποσοστιαία διαφορά της τάξης του 9,37%, είχε δώσει το στίγμα για τις βουλευτικές εκλογές που επιταχύνθηκαν και έγιναν τον Ιούλιο του 2019, όπου η ΝΔ είχε λάβει 39,85% και ο ΣΥΡΙΖΑ, που εν τω μεταξύ είχε εντάξει στα ψηφοδέλτια του όλη τα επιφανή στελέχη της κόμματος Καμένου, είχε λάβει 31,53%.
Έκτοτε η εκλογική δύναμη και παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολειμμάτων του κόμματος Καμένου, βαίνει μειούμενη, με τα ποσοστά που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις, να υπολείπονται ακόμα και του ψυχολογικού ορίου του 25%.
Μετά από διάστημα 24 μηνών και μέσα σε μια ιδιαίτερα αρνητική συγκυρία και κόπωση των πολιτών, η διαφορά ανάμεσα στα δυο κόμματα και στους δυο κόσμους που αντιπροσωπεύουν, βρίσκεται σήμερα ανάμεσα στις 11 και 13 ποσοστιαίες μονάδες.
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν εισπράττει την φυσιολογική κυβερνητική φθορά, αλλά ούτε και την ψυχολογική κόπωση και την οικονομική πίεση, που επέφερε η πανδημία. Αντιθέτως, εισπράττει όλη τη δυσφορία που αποπνέουν οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, οι συγκρούσεις ανάμεσα στις πασοκογενείς και στις παλαιοκομμουνιστικές τάσεις, μαζί με τον συνολικό αρνητισμό που αποπνέεται απέναντι στη πραγματικότητα.
Όλες οι μικρές ή μεγάλες ομάδες, φράξιες και τάσεις, διαγκωνίζονται να πλασαριστούν στις πρώτες θέσεις, για τη μετά Τσίπρα εποχή.
Και αυτό διότι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον το μεγαλύτερο βαρίδι, του κόμματος του. Η αλυσίδα των άτοπων δηλώσεων και των διαδοχικών γκαφών, η πλήρης υιοθέτηση των fake news που του δίνει το επικοινωνιακό επιτελείο του, η διαρκής αμφισβήτηση των θετικών σημείων της κυβερνητικής πολιτικής μαζί με την πλήρη απουσία ενσυναίσθησης, έχει μετατρέψει τον πρώην χαρισματικό χαμογελαστό πολιτικό, σε αδύναμο κρίκο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η αποτυχημένη κυβερνητική θητεία ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κρίθηκε στις εκλογές του 2019. Αποτιμήθηκε με μια σημαντική πτώση, στα εκλογικά αποτελέσματα. Οπότε τι πληρώνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ με τα θλιβερά ποσοστά που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις;
Πληρώνει το γεγονός ότι δεν αποτίμησε ο ίδιος το κυβερνητικό του έργο. Δεν έκανε την αυτοκριτική του. Δεν εξήγησε τι πήγε καλά και τι πήγε στραβά. Δεν εξήγησε στους ψηφοφόρους του, την ολοκληρωτική ανατροπή των πολιτικών και των οραμάτων που είχε υποσχεθεί.
Πληρώνει όπως προαναφέραμε το εσωκομματικό χάος, τις ίντριγκες ανάμεσα στα στελέχη, την απουσία εσωκομματικών διαδικασιών και την υπερπροβολή πασοκογενών στελεχών που θυμίζουν άλλες εποχές και δημιουργούν έντονες αντιδράσεις.
Και φυσικά πληρώνει τις θέσεις και το έργο του με τη ιδιότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και οι παρεμβάσεις του, σε σοβαρά θέματα, από τη εποχή των γεγονότων στον Έβρο, μέχρι και την προχθεσινή κρατική αεροπειρατεία της Λευκορωσίας, είναι από αντεθνικές μέχρι τραγελαφικές και απέχουν έτη φωτός από το αίσθημα των πολιτών.
Αλλά και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα θέματα της πανδημίας, ήταν εξαιρετικά κακοσχεδιασμένες και φθηνές, αν σκεφτούμε την προπαγάνδα για τις μάσκες, για την τηλε-εργασία, για την καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων, για την αστυνομοκρατία και χούντα, τις κουφοντίνιες διαδηλώσεις, τις δηλώσεις περί ανυπαρξίας εμβολίων και την παραπειστική χρήση στατιστικών δεδομένων και μεγεθών.
Μπορεί το εκλογικό εκτόπισμα που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, να βαίνει μειούμενο, λόγω της απογοήτευσης των πολιτών από την ασυνέπεια και την ασχετοσύνη που επιδεικνύει απέναντι στα σοβαρά θέμα που αντιμετωπίζει ο τόπος.
Ωστόσο η ζημιά του προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία μπορεί να μη καταγράφεται άμεσα, όμως προχωρά σε βάθος χρόνου. Μολύνει με αντιδραστικό δηλητήριο και υπέρμετρο λαϊκισμό κάθε πτυχή της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου.
Αυτό σίγουρα δεν θα του φέρει ψήφους. Διότι οι ψήφοι των πολιτών, μετά την διάψευση όλων των επαναστατικών ονειρώξεων, και των ευφάνταστων υποσχέσεων, οδεύουν προς τα εκεί που δίνονται ρεαλιστικές προτάσεις και καταγράφονται κινήσεις προς την κατεύθυνση της «κανονικότητας».
Μιας κανονικότητας που μισεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού το DNA του είναι ταυτισμένο με την αποσύνθεση, τη δαιμονοποίηση, την αντίδραση, την καταγγελία και τη ροπή προς το χάος.
Με καθαρά εκλογικά κριτήρια, η πολιτική που ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον οδηγεί στη γωνία, μακριά από τη κεντρική σκηνή. Και αυτό είναι ευχάριστο. Με πολιτικά κριτήρια όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ υπονομεύει το μέλλον της χώρας, διαρρηγνύοντας τον κοινωνικό ιστό και υπονομεύοντας όλα τα θετικά βήματα που γίνονται. Και αυτό είναι επικίνδυνο.
