Μπορώ να φανταστώ το 2051, τον τότε Έλληνα υπουργό εξωτερικών να προγραμματίζει επίσκεψη στην Τουρκία και να ζητά από την υπηρεσία τους προ τριακονταετίας φακέλους της επίσκεψης Δένδια το 2021, για να τους μελετήσει. «Για να δούμε τι στο καλό έκανε τότε ο Δένδιας και ακόμα μου τον φέρνουν ως παράδειγμα» θα λέει από μέσα του. Καθότι αυτό που συνέβη στην Άγκυρα, δύσκολα θα επαναληφθεί τα επόμενα χρόνια, μην σας πω δεκαετίες.
Και όλο θα προσπαθεί ο υπουργός εξωτερικών του 2051 να θυμηθεί που στο καλό ήταν εκείνη την μέρα του 2021 και δεν θυμάται τίποτα από την περιβόητη επίσκεψη που είχε κάνει τόσο ντόρο. Καθότι τότε υπήρχε πανδημία στην Ελλάδα κι αυτός ήταν δεκαοκτώ χρονών κι αντί να παρακολουθεί συνεντεύξεις τύπου υπουργών εξωτερικών τριγύριζε ξαναμμένος στην πλατεία Βαρνάβα και Κυψέλης κι έπινε περιπτερόμπυρες κάνοντας αντίσταση στις διαταγές του κατεστημένου.
Η ιστορία ξέρετε είναι άτιμο θηλυκό. Άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους κατεβάζει στα τάρταρα, που έλεγε και η κλαψιάρα υπηρέτρια στον Κωνσταντάρα. Καμιά φορά δημιουργεί στα καλά του καθουμένου ένα οριακό timing που κανείς δεν μπορούσε να υποπτευθεί εκ των προτέρων και ο άνθρωπος που θα βρεθεί προετοιμασμένος στο επίκεντρο του κάνει την κίνηση της ζωής του εντελώς αναπάντεχα. Ο Νίκος Δένδιας το βίωσε αυτό στην Άγκυρα.
Ο Κερκυραίος πολιτικός δεν έχει διόλου το προφίλ του τσαμπουκαλεμένου τουρκοφάγου, ούτε πούλησε ποτέ υπερπατριωτισμό και στρατοκρατική εξαλλοσύνη. Τουναντίον, ρεαλισμό, σωφροσύνη και πολιτισμό αποπνέει η παρουσία του, στοιχεία που θεωρούνται ιδανικά για ήρεμους και τακτοποιημένους καιρούς, όχι όμως σε συγκρουσιακούς σαν αυτούς που ζούμε. Κι όμως, να που κατάφερε να βάλει τα γυαλιά σε άλλους που πέρασαν απ’ την ίδια θέση, που θεωρούνταν πολύ πιο ειδήμονες στα εξωτερικά και στα διπλωματικά, πλην δεν κατάφεραν ποτέ να φτιάξουν την κατάλληλη στιγμή που θα τους άφηνε στην ιστορία. Ο Δένδιας το μπόρεσε.
Σε δημοσκόπηση της GPO που δημοσιεύτηκε την περασμένη βδομάδα, ο κ. Δένδιας ήταν ήδη πρώτος ανάμεσα στους υπουργούς με 68,7% θετικές γνώμες. Στην επόμενη αναμένεται να φτάσει σε τσαουσεσκικά νούμερα αποδοχής. Το βασικότερο όμως είναι ότι καθόρισε το ύψος του πήχη για όλους τους επόμενους Έλληνες πρωθυπουργούς και υπουργούς που θα συναντιούνται με Τούρκο κι άντε τώρα κάθε φορά να περνούν όλοι τους από πάνω. Καθότι αυτό το ύψος καθορίστηκε πια και στη συνείδηση του μέσου Έλληνα που σε κάθε παρόμοια περίσταση θα αναζητά μια απάντηση τύπου Δένδια, την οποία φυσικά δεν θα βρίσκει.
Έτσι γράφεται η ιστορία. Ένας άνθρωπος, σε μια οριακή στιγμή, κάνει μια αυτονόητη λογική κίνηση και το φέρνουν έτσι οι συνθήκες ώστε αυτή να αποκτά υφή ηρωισμού και μεγαλείου. Και έκτοτε να τον ακολουθεί δια βίου ως παράσημο που πολλοί το κυνηγούν αλλά ελάχιστοι το βλέπουν κρεμασμένο στο πέτο τους. Κι επειδή πάντα υπάρχουν και κακεντρεχείς που θα πουν «έτυχε», ο Κερκυραίος υπουργός δικαιούται να απαντήσει «την τύχη σου τη φτιάχνεις».
