Της Ξένης Μπαλωτή*
Διαλέγετε και παίρνετε: ή κάτι άλλο συμβαίνει ή ο Έ. Χέμινγουεϊ λάθεψε όταν έγραψε στο έργο του «Μια κινητή γιορτή» πως «…ήμασταν πολύ φτωχοί και πολύ ευτυχισμένοι»!
Πριν λίγες ημέρες, η εταιρεία Gallup, σε έρευνα της με τον τίτλο «Global State of Emotions», κατέγραψε πως η Ελλάδα έχεις τους περισσότερους στρεσαρισμένους πολίτες (59%) ανάμεσα στις 143 χώρες που αξιολογήθηκαν.
Ακολουθούν: Φιλιππίνες, Τανζανία, ΗΠΑ, Αλβανία, Ιράν και Σπρι Λάνκα.
Μία πρώτη λογική εξήγηση είναι πως ευθύνεται η 10ετής κρίση που βιώνουμε. Όμως, αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι η πρωτιά της χώρας μας, αλλά η μεγάλη απόκλιση που έχει από χώρες που πέρασαν αντίστοιχη κρίση, όπως Ισπανία 34% στρεσαρισμένους, Πορτογαλία 41%, Κύπρος 51%, ή τις Βουλγαρία, Ρουμανία, αντίστοιχα 20% και 43%, για τις οποίες συχνά-πυκνά αναφερόμαστε στους μισθούς πείνας!
Αυτές οι αποκλείσεις, όσο να'ναι, προβληματίζουν γιατί δεν μπορούν να συνδέονται μόνο με τον οικονομικό παράγοντα.
Το διαπιστώνουμε παρακολουθώντας το οδοιπορικό του Euronews στην Ελλάδα, περί τα τέλη Απριλίου.
Ξεκίνησε από την Ηγουμενίτσα. Εκεί, οι άνθρωποι αναφέρθηκαν στην επικοινωνιακή τακτική της ελληνικής κυβέρνησης να μιλά για την «έξοδο από τα μνημόνια» που δεν έγινε, αλλά και για την προσμονή η Ε.Ε. να παραμερίσει την πολιτική της λιτότητας και να υιοθετήσει κοινωνικές πολιτικές (ΝΔ/ΕΛΚ & Βέμπερ, ακούτε;)
Στο Μέτσοβο, 2ο σταθμό, για «την Ε.Ε. που έδωσε πολλά κονδύλια, αλλά δυστυχώς η χώρα μας δεν τα αξιοποίησε σωστά προς όφελος της ανάπτυξης…», ενώ στη Θεσσαλονίκη, 3ο και τελευταίο σταθμό, φοιτήτριες παραδέχθηκαν ότι «δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα γιατί εδώ δεν μπορούν να ονειρευτούν! Πρέπει να επενδύσουμε χρόνο για να δώσουμε να καταλάβουν οι πολίτες μας τι κάνει η Ε.Ε. για εμάς. Με άλλα λόγια, πρέπει να νομιμοποιήσουμε την Ε.Ε. στη συνείδηση των συμπολιτών μας…»
Τρεις πόλεις, τρία ρεπορτάζ, μία διαπίστωση: η χώρα μας μάς στρεσάρει πρωτίστως, ενώ η Ε.Ε. αποτελεί την διέξοδο. Γιατί δεν το έχουμε κατανοήσει πλήρως; Γι'αυτό φταίμε όλοι: οι Έλληνες πολιτικοί που έχουν την καραμέλα «όλα τα καλά δικά μας, όλα τα άσχημα της Ευρώπης», η Ε.Ε. που δεν έχει φτάσει την ενημέρωσή της έως τους πολίτες και του πλέον απομακρυσμένου χωριού και εμείς, οι πολίτες που αδιαφορούμε μεν για την Ευρώπη, αλλά λέμε: η παροχή γονικής άδειας και στους δύο γονείς είναι δικαίωμα που μου το έχει κατοχυρώσει η Ε.Ε., το παιδί μου είναι με το Erasmus ή αρρώστησα ενώ βρισκόμουν διακοπές π.χ. στο Πόρτο, αλλά η ευρωπαϊκή κάρτα ασθένειας μου επέτρεψε να νοσηλευτώ επί τόπου.
Μικρά πράγματα θα μου πείτε. Ίσως, αλλά και τα μικρά δεν στρεσάρουν; Εκτός και εάν θέλουμε μια καλή τα μεγάλα πράγματα, οπότε μας έχω τη λύση: Ψηφίζουμε στις Ευρωεκλογές με κριτήριο να φύγει από πάνω μας το όποιο εσωτερικό μας «στρεσάρισμα», αφήνουμε τους επαγγελματίες του λαϊκισμού να κάνουν παιχνίδι και τότε θα δούμε το «όλη η Ευρώπη ένα ΠΟΤΑΜΙ» να ξαναγίνεται χαρακώματα! Και μην φανταστείτε ότι υπερβάλλω. Η συνάντηση που έγινε στο Βερολίνο, πριν λίγες ημέρες, ανάμεσα στα κράτη της Βαλκανικής είναι για να μην ξυπνήσει η μπαρουταποθήκη της Ευρώπης και μας στρεσάρει για τα καλά!
* H Ξένη Δ. Μπαλωτή είναι Υποψήφια Ευρωβουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ
