Σε μια ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία, υπάρχει θέση για κάθε μορφή κριτικής ή σάτιρας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, η σατιρική ανάρτηση του καθηγητή Ηλία Μόσιαλου, που αναφερόταν σε αυτούς που δεν πιστεύουν στον κορονοϊό, αλλά πιστεύουν στον «κρίνο», ήρθε να τονίσει με χιουμοριστικό τρόπο την αξία της προστασίας της ανθρώπινης ζωής, απέναντι στις σκοταδιστικές και επιβλαβείς για το κοινωνικό σύνολο εμμονές για τα εμβόλια και τον κορονοϊό.
Η εκκλησία θεώρησε, ότι η σατιρική ανάρτηση «χλευάζει τη θρησκευτική πίστη εκατομμυρίων ορθοδόξων χριστιανών της χώρας». Και φυσικά, η εκκλησία βρήκε μια ακόμα αφορμή για να ορθώσει το ανάστημα της απέναντι στο κράτος και να δείξει τη δύναμη της. Διότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι στην ανακοίνωση της, αναφέρεται δυο φορές στον καθηγητή Μόσιαλο ως «αντιπρόσωπο της Ελληνικής Δημοκρατίας σε διεθνείς οργανισμούς για τον κορωνοϊό», αλλά και ως πολίτη που «κατέχει θέσεις κρατικής ευθύνης και εκφράζεται δημοσίως». Δηλαδή επικεντρώθηκε στην ιδιότητα του καθηγητή, που του έχει δοθεί από το κράτος.
Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι η εκκλησία, κάνει σαν να μην γνωρίζει τους συμβολισμούς, που εμπεριέχονται μέσα στα μηνύματα των θρησκευτικών αφηγημάτων σε όλες τις θρησκείες, κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, σε μια προσπάθεια προσέγγισης των ερωτημάτων: «από που ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο» και «που θα πάμε όταν φύγουμε από αυτόν τον κόσμο». Κάνει σαν να μην αντιλαμβάνεται, ότι όλα όσο αναφέρονται στα θρησκευτικά κείμενα, έχουν ισχυρά συμβολικά χαρακτηριστικά και δεν αποτυπώνουν μια πραγματικότητα. Άλλωστε είναι η διαχρονικότητα αυτών των συμβολισμών, που κρατάει όρθια τη χριστιανική θρησκεία και όχι η αποδοχή των εκκλησιαστικών αφηγήσεων ως πραγματικών γεγονότων.
Υπό αυτήν την έννοια, ελάχιστοι θίχθηκαν από τη σατιρική ανάρτηση του καθηγητή Μόσιαλου, που ουσιαστικά καυτηρίασε ένα γνωστό γεγονός που το βιώνουμε όλοι μας, εδώ και 2 χρόνια. Αυτό, του ρόλου των φανατικών εκκλησιαστικών κύκλων, όχι μόνο στην επιδείνωση της υγειονομικής κρίσης, αλλά και στην εναντίωση απέναντι στο μοναδικό όπλο που διαθέτει σήμερα η επιστήμη, που είναι το εμβόλιο.
Παριστάνουν όμως ότι θίχθηκαν όσοι μέχρι σήμερα επιμένουν στην ουσία των «θαυμάτων», στην υιοθέτηση των θρησκευτικών περιγραφών ως πραγματικών γεγονότων και στην εκμετάλλευση της τυφλής πίστης που οδηγεί στη λατρευτική προσέγγιση αντικειμένων με δήθεν ιερές ιδιότητες. Παριστάνουν ότι θίχθηκαν όσοι βιοπορίζονται από τη θρησκευτική πίστη των άλλων και όσοι εμπορεύονται δήθεν θαύματα, δήθεν δάκρυα, δήθεν υποδήματα, τεμάχια τίμιου ξύλου. Παριστάνουν ότι θίχθηκαν και ορισμένοι πολιτικοί που εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο το θρησκευτικό αίσθημα κάποιων πολιτών, προσδοκώντας στην ψήφο τους.
Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει ακόμα πιο δυσάρεστα είναι το γεγονός ότι η εκκλησία, κατηγορεί τον καθηγητή Μόσιαλο λόγω των θέσεων που κατέχει στον πολιτικό βίο της χώρας. Ουσιαστικά κατηγορεί τον καθηγητή και τον εγκαλεί λόγω της θεσμικής του ιδιότητας, μέσω της οποίας έχει βοηθήσει με εξαιρετικά αποτελέσματα, στον τομέα της ενημέρωσης και της εγρήγορσης των πολιτών απέναντι στον covid.
O καθηγητής Μόσιαλος, με καθαρά επιστημονικό, αλλά και απλό λόγο, κάλυψε από την πρώτη στιγμή και καλύπτει μέχρι σήμερα κάθε πτυχή του υγειονομικού προβλήματος, μεταφέροντας εύληπτα μηνύματα στους πολίτες την ίδια στιγμή που εκπροσωπούσε την Ελλάδα στα διεθνή fora σχετικά με την πανδημία.
Το κράτος και η συντεταγμένη πολιτεία κάνει τη δική της δουλειά και η εκκλησία ας κάνει τη δική της. Το κράτος χρησιμοποιεί σαν εργαλείο αντιμετώπισης της πανδημίας την επιστήμη και έχει την ευθύνη για την πολιτική που ακολουθεί και θα κρίνεται καθημερινά γι’ αυτό.
Αντίθετα, η εκκλησία, δεν έχει καμία ευθύνη και δεν λογοδοτεί σε κανέναν. Γι’ αυτό, άλλωστε όταν ο καθηγητής Μόσιαλος και όλη η επιστημονική κοινότητα, έδιναν στη χώρα μας τη μάχη κατά του κορονοϊού από τον Μάρτιο του 2020, η εκκλησία καλούσε εκείνες τις ίδιες ημέρες, τους ιερείς να ψάλουν «ειδικήν δέησιν ὑπέρ τῆς ἀποτροπῆς ἐξαπλώσεως τῆς περί ἧς ὁ λόγος νόσου».
Και έπρεπε να φτάσει ο Ιούλιος του 2021, για να συρθεί η εκκλησία από τα γεγονότα και να δηλώσει ότι «ἐμπιστεύεται τήν ἐπιστημονική κοινότητα τῶν ἰατρῶν, ἡ ὁποία νυχθημερόν ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν ἀνθρώπων ἀπό τή θανατηφόρο πανδημία».
Αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα καυτηρίασε ο καθηγητής Μόσιαλος. Μια πραγματικότητα, που συνέβαλε στην επιδείνωση της υγειονομικής κρίσης και στον θάνατο μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας.
