Σκάρτες τρεις εβδομάδες έχουν περάσει από την εμφάνιση στον Τύπο κάποιων ρεπορτάζ που ήθελαν στελέχη του Ποταμιού, πρώην βουλευτές του μάλιστα, να ενδιαφέρονται να διεκδικήσουν την αρχηγία του κόμματος προκειμένου να επιχειρήσουν την ανασύνταξη των δυνάμεών του.
Εμείς τουλάχιστον τα διαβάσαμε τα ρεπορτάζ και χαρήκαμε πολύ. Φαίνεται όμως ότι τα διάβασε και ο Σταύρος Θεοδωράκης και δεν χάρηκε καθόλου γιαυτό και έσπευσε να επιστρέψει την κρατική επιχορήγηση στο Ποτάμι αφήνοντας το κόμμα χωρίς χρήματα, δηλαδή, χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής λειτουργίας.
Για όσους αφελείς, μόνιμα ανυποψίαστους κεντρώους, έσπευσαν να χειροκροτήσουν εκστασιασμένοι την πρωτοβουλία Θεοδωράκη, δεν θα κάνουμε κάποιο σχόλιο. Άνθρωποι που τον Ιανουάριο του 2015 δεν κατάφεραν να δουν ότι η προοδευτική ψήφος έπρεπε να πάει στη Νέα Δημοκρατία και ότι τη δεδομένη στιγμή ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο μόνος εγγυητής του πολιτεύματος, όπως θα διαπίστωνε το Πανελλήνιο μόλις λίγους μήνες αργότερα, μετά την απόπειρα του δραχμικού πραξικοπήματος, έχουν άλλη αντίληψη για την πολιτική και δεν συναντιόμαστε πουθενά.
Αλλά ο Σταύρος Θεοδωράκης γιατί είχε τόσο άγχος να θέσει το Ποτάμι εκτός λειτουργίας;
Κάποιοι θα μας αντιγυρίσουν ότι δεν θα έπρεπε να περιμένουμε κάτι άλλο από τον Σταύρο Θεοδωράκη. “Δεν έχεις καταλάβει πόσο κυνικός είναι;”, μας είπε προχθές κάποιος επώνυμος Αθηναίος, από αυτούς που την ημέρα ανακοίνωσης της ίδρυσης του Ποταμιού ανέβαζαν στο προφίλ τους στο facebook φωτογραφίες από το γεγονός.
Διαφωνούμε με την κρίση αυτή αλλά κυρίως διαφωνούμε με την αξίωση ο Θεοδωράκης να διαθέτει άλλες ηθικές ποιότητες από τον μέσο Έλληνα πολιτικό, ακόμα κι αν ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι τις διαθέτει.
Το θέμα είναι ότι σήμερα το Ποτάμι θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο κυρίως για να ασκεί την κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του προοδευτικού Κέντρου, να τον ελέγχει διαρκώς για το “προοδευτικό ίσιο” και τη Νέα Δημοκρατία βέβαια, αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κανείς δεν ψήφισε Νέα Δημοκρατία, γιατί είναι το προοδευτικό κόμμα της χώρας. Κάποιοι φιλελεύθεροι-προοδευτικοί κι ενώ έχουν ακολουθήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη ΝΔ, προσπαθούν να πιέζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη βάση της προοδευτικής ατζέντας αλλά όπως καταλαβαίνουμε όλοι το να βρίσκεσαι στη Νέα Δημοκρατία και να πετροβολείς τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δεν είναι αρκετά προοδευτικός είναι από ελάχιστα πειστικό έως γραφικό, άσχετα αν θα συνεχίσουμε κι εμείς να το κάνουμε.
Το Ποτάμι θα ήταν χρήσιμο στην παρούσα συγκυρία.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως αντί να αφήσει άλλους να δοκιμάσουν να τρέξουν το κόμμα έσπευσε να του βάλει την ταφόπλακα και μάλιστα με εντυπωσιακή έπαρση. Αντί να επιστρέψει απλώς την επιχορήγηση στο κράτος, θεώρησε εαυτόν αρμόδιο να προβεί σε ανακατανομή των δημόσιων πόρων για την Παιδεία. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Το Ποτάμι έλαβε την κρατική επιχορήγηση για συγκεκριμένο σκοπό, όχι για να επιδεικνύει με αυτή ο αρχηγός του κοινωνικές ευαισθησίες.
Τελικά είχαμε δίκιο όταν επισημαίναμε ότι το Ποτάμι ήταν ένα κόμμα αρχηγικό, χωρίς αρχές και θεσμική ραχοκοκαλιά. Ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν αποδείχθηκε απλώς “μια από τα ίδια”, αλλά η παρωδία τους. Άλλος ένας Μαυρογιαλούρος, στο πιο χαριτωμένο.
