Ο Μιθριδάτης είναι ένας ράπερ που έγραψε προχθές ένα τραγούδι άκρως επικριτικό για την κυβέρνηση χρησιμοποιώ μετριοπαθή χαρακτηρισμό και το οποίο είχε μέσα σε λίγες ώρες πάνω από 250.000 επισκέψεις στο YouTube, κάνοντας το χειλάκι του κάθε πονεμένου Συριζαίου λίγο να γελάσει. Αυτό είναι το ένα γεγονός.
Το άλλο γεγονός είναι πως ο Αλ. Τσίπρας, σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, υπολείπεται σημαντικά του «Κανένα». Δεν χρειάζεται να τονίσω πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται του Τσίπρα με αναλογία περίπου 3 προς 1.
Τούτων δοθέντων, με πολλή δόση χιούμορ και στο πλαίσιο της πολιτικής καζούρας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι επιστρατεύθηκε ο συμπαθής ράπερ για να βοηθήσει τον Α. Τσίπρα να καλύψει την διαφορά του τουλάχιστον από τον κ. Κανένα.
Στους τρεις, τρίτος είναι βαρύ για αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ως γνωστόν ο κ. Κανένας είναι ιδιαίτερα συμπαθής στους νέους, καθώς τα παραδοσιακά κόμματα δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους.
Η γενιά του ΟΧΙ απογοητευμένη μετά την απότομη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, είναι μεν πολιτικά άστεγη, παραμένει όμως στρατευμένη. Δεν έχει παροπλισθεί. Σήμερα, γι' αυτούς τους νέους, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακόμα συστημικό κόμμα. Δεν είναι τυχαίο πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει νεολαία.
Συμπερασματικά, τον Κανένα τον προτιμούν κυρίως νέοι, που κινούνται έξω από το σύστημα, το αμφισβητούν και στέκονται κριτικά απέναντι του, όπως στέκονται απέναντι και στα κόμματα που πιστεύουν ότι το υπηρετούν.
Ούτως ή άλλως η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να επικοινωνήσει με αυτό το κοινό. Είναι αλλού. Και ως κυβέρνηση, με τα πεπραγμένα της, έκοψε εντελώς τις γέφυρες μαζί τους, γιατί συνειδητά επέλεξε να εφαρμόσει πολιτικές που ικανοποιούσαν τους «νοικοκυραίους».
Συνεπώς, ό,τι και να πει ο Μιθριδάτης και ο κάθε Μιθριδάτης του μέλλοντος, δεν αγγίζουν το κοινό που την ψηφίζει. Υπάρχει ένα υψηλό, τσιμεντένιο τείχος που χωρίζει αυτούς τους δύο κόσμους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποκαταστήσει την επαφή που έχασε με όλα αυτά τα νέα παιδιά; Μπορεί να τους εκπροσωπήσει πολιτικά; Φαίνεται πως όχι. Και δεν γνωρίζω και αν το θέλει αυτό η ηγετική ομάδα του.
Γιατί οι γέφυρες προς τον αντισυστημικό-εναλλακτικό χώρο θα ανατινάξουν τις γέφυρες προς την σοσιαλδημοκρατία, που εναγωνίως προσπαθεί να στήσει ο Α. Τσίπρας. Δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη, ως γνωστόν, δεν χωράνε.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Το έλλειμμα σαφούς ιδεολογικού προσανατολισμού, κάτι που αποτυπώνεται και στην εσωκομματική πάλη. Η φημολογία για επαφές του Α. Τσίπρα με τον Γ.Α. Παπανδρέου ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων σε ένα μεγάλο μέρος της βάσης του κόμματος που ζει με τις αναμνήσεις των ένδοξων ημερών του 2011 - 2012. Με απλά λόγια Μιθριδάτης και Παπανδρέου δεν μπορούν να συνυπάρξουν.
Πάντως, ανεξαρτήτως των δημοσκοπήσεων, το γερό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο αρχηγός του, υπό την έννοια πως μετά από αυτόν το χάος. Και όταν το γερό χαρτί το ξεπερνά και ο Κανένας, τότε τα πράγματα δεν τα σώνει κανένας Μιθριδάτης. Οι ράπερς δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την πολιτική.
