Του Θανάση Χειμωνά
Κι όμως. Οι εκλογές της Κυριακής στη Δημοκρατική Συμπαράταξη έβγαλαν είδηση. Δε μιλάω φυσικά για την (άνετη) νίκη της Φώφης Γεννηματά η οποία ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη- αν και προσωπικά περίμενα μεγαλύτερο ντέρμπι. Αναφέρομαι στο ποσοστό αποχής από την διαδικασία. Από τα 75.000 άτομα που δεν είχαν επιλέξει κάποιον από τους δύο μονομάχους του «τελικού» μόνο τα 20.000 προσήλθαν στις κάλπες στον δεύτερο γύρο. Σχεδόν τρεις στους τέσσερις μη φωφικούς και μη ανδρουλακικούς ψηφοφόρους προτίμησαν να μείνουν σπίτι, να κάνουν καμιά βολτίτσα (όταν έκοψε και η βροχή) ή να δουν ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, προφανώς θεωρώντας πως κανείς από τους δύο επίδοξους ηγέτες της Κεντροαριστεράς δεν ανταποκρίνεται στο όραμα που διέθεταν για τον χώρο.
Από μια άποψη, δεν πρόκειται και για καταστροφή. Όπως τόνισε άλλωστε και ο επικεφαλής της επιτροπής των εκλογών, Νίκος Αλιβιζάτος, η αποχή είναι μάλλον χαμηλότερη από εκείνη στις αντίστοιχες εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε πως Καμίνης-Θεοδωράκης μαζί είχαν συγκεντρώσει πέντε χιλιάδες ψήφους λιγότερες από όσους απείχαν την Κυριακή. Η κοινή λογική λοιπόν μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως το συντριπτικό ποσοστό των υποστηρικτών αυτού του άτυπου προοδευτικού-μεταρρυθμιστικού μπλοκ που συγκρότησαν ο δήμαρχος Αθηναίων και ο πρόεδρος του Ποταμιού δεν εκφράζεται σε κανένα επίπεδο από τους δύο αυστηρά κομματικούς διεκδικητές της προεδρίας κάτι που έκρινε αναγκαίο να δείξει εμπράκτως.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Φώφη έμεινε ακριβώς στον ίδιο αριθμό ψήφων (!) με την πρώτη Κυριακή, ο δε Νίκος, παρά την ξεκάθαρη γραμμή υπέρ του από τον Γιάννη Μανιάτη (10.000 ψήφοι στον Α' γύρο), την στήριξη σχεδόν όλων των πρωτοκλασάτων στελεχών του Ποταμιού πλην του Θεοδωράκη αλλά και εκείνη ουκ ολίγων ανθρώπων από το επιτελείο του Γιώργου Καμίνη απλώς κατόρθωσε να εξασφαλίσει μια ντουζίνα χιλιάδες ψήφους παραπάνω.
Υπάρχουν φυσικά ορισμένοι που έσπευσαν να πιάσουν στασίδι για την επόμενη μέρα, ανακαλύπτοντας ξαφνικά τον μεταρρυθμιστικό λόγο του Ανδρουλάκη ή το σοσιαλιστικό όραμα της Φώφης. Υπάρχουν και οι άλλοι, οι αφελείς, που θεωρούν πως θα επιβάλουν τις απόψεις τους στο πιο σκληρό πασοκικό συνέδριο της ιστορίας (όποτε και αν αυτό γίνει). Είναι ξεκάθαρο όμως πως ο μέσος κεντροαριστερός πολίτης (ασχέτως αν ήταν ή είναι ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ) γύρισε επιδεικτικά την πλάτη του στην αναπαλαίωση που συντελέστηκε στον χώρο. Και θα παραμείνει σαστισμένος πολιτικά μέχρι να τον κερδίσει οριστικά ο Κυριάκος ή ο Αλέξης ή ο καναπές του σπιτιού του.
