Του Λέανδρου Ρακιντζή*
Το 1999 στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης ιδρύθηκε ο οργανισμός GRECO [Group of States against corruption] . Η δε σχετική σύμβαση κυρώθηκε από τη χώρα μας με τον ν.3560\2007.
Σε εκτέλεση λοιπόν της συμβάσεως αυτής και για τη προστασία των πληροφοριοδοτών [whistle blowers] θεσπίσθηκαν οι διατάξεις για τους προστατευόμενους μάρτυρες και μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος.
Οι διατάξεις και η διαδικασία παροχής της προστασίας είναι λίγο πολύπλοκες με κύριο χαρακτηριστικό, ότι εναπόκεινται στην ανέλεγκτη εξουσία των εισαγγελέων διαφθοράς και του εποπτεύοντος αντ/λέα του Α.Π., τους οποίους ορίζει με συγκεκριμένη θητεία το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της τακτικής Δικαιοσύνης υπό τη προεδρία του προέδρου του Α.Π..
Πολλοί νομίζουν, ότι η προστασία που παρέχεται στους μάρτυρες είναι κάτι σαν τη λεγεώνα των ξένων, αποκτάς νέα ταυτότητα και σου συγχωρούνται και όλα σου τα ανομήματα, αλλά όπως φαίνεται από τη περίπτωση Μανιαδάκη, όταν δεν ανταποκριθεί κάποιος στις προσδοκίες η προστασία αίρεται και καλείται εκ νέου στο Πραιτώριο.
Οι αναρτήσεις του κ. Πολάκη στο διαδίκτυο έχουν προκαλέσει πολλές διαμαρτυρίες και επίσημες ανακοινώσεις διαμαρτυρίας της Ενώσεως των Δικαστών και Εισαγγελέων για θεσμική εκτροπή, κυρίως λόγω της υπουργικής του ιδιότητας, που δεν έχουν αποδοκιμασθεί ακόμα από τη κυβέρνηση. Αλλά και πολλές και εύλογες απορίες για τη πολύ καλή πληροφόρηση που έχει ο κ. Πολάκης για τα τεκταινόμενα, τις διαδικασίες, ακόμη και τα μελλούμενα στην υπηρεσία των εισαγγελέων διαφθοράς, που σημαίνει ευθεία πληροφόρηση από υψηλό επίπεδο και όχι μέσω διαρροών.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο κ. Πολάκης, που με την αθυροστομία του, το ιταμό του ύφος, το λεξιλόγιό του, που δεν ταιριάζει σε υπουργό και ομολογώ ότι το καταλαβαίνω μόνο από τα συμφραζόμενα, με την επιθετικότητα του, που ενδεχομένως εκτελεί αποστολή, γιατί τον έχουμε συνηθίσει, αλλά σαφώς η αποκάλυψη ονομάτων δικαστών και πολιτών με τις διευθύνσεις τους μπορεί να προκαλέσει στοχοποίηση, γεγονός πολύ επικίνδυνο γιατί οι τρομοκρατικοί πυρήνες και αντιεξουσιαστές δρουν ανενόχλητοι χωρίς η αστυνομία να μπορεί να τους ελέγξει.
Επειδή πιστεύω, ότι κάποια μικρογεγονότα, αυτό που λένε οι Γάλλοι «les petits feuilles d'histoire» πρέπει να λέγονται για να παραμείνουν στο κοινωνικό υποσυνείδητο θυμήθηκα μια παλιά ιστορία. Στην εποχή του μεσοπολέμου ένας πολιτικός, που διετέλεσε και υπουργός ήταν πολύ οξύθυμος, έβριζε και έδερνε με τη μαγκούρα του. Κάποτε κάποιος του έκανε μήνυση γιατί τον έδειρε και το Εφετείο τον απάλλαξε με το σκεπτικό, "Έξεστι τοις ορεσιβίοις ασχημονείν."
Το πρόβλημα όμως είναι οι εντυπώσεις, που δημιουργούνται σε βάρος κάποιων δικαστών και εισαγγελέων και γενικότερα σε βάρος της Δικαιοσύνης, ότι κάποιες πράξεις ή αποφάσεις τους είναι κατευθυνόμενες με πολιτικές προεκτάσεις, που ασφαλώς δεν συνάδει με το κράτος δικαίου.
Δεν αμφιβάλλω, ότι οι δικαστές λειτουργούν κατά συνείδηση και είναι όλοι έντιμοι, αλλά η απόσταση μεταξύ του εντίμου και του κατά τεκμήριο εντίμου είναι πολύ μικρή και οι δικαστές με τις πράξεις τους πρέπει να φροντίζουν να μη δίνουν την εντύπωση, ότι διάβηκαν την απόσταση αυτή για το καλό της Δικαιοσύνης.
* Ο Λέανδρος Ρακιντζής είναι Αρεοπαγίτης ε.τ.
