Συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την μεγάλη, τριπλή νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Μια νίκη καταλυτική για τις παραπέρα εξελίξεις.
Από τα μέσα περίπου του 2016 η Νέα Δημοκρατία είχε αποκτήσει ένα σταθερό δημοσκοπικό προβάδισμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα προβάδισμα, το οποίο κυρίως λόγω του τρόπου που χειρίσθηκε η κυβέρνηση το Μακεδονικό και την πυρκαγιά στο Μάτι, πήρε, στα τέλη του 2018, εύρος μη αναστρέψιμο.
Έτσι το ζητούμενο δεν ήταν αν η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τις ευρωεκλογές, αλλά πόσο μεγάλη θα ήταν η νίκη της. Αυτή ήταν η αίσθηση της κοινής γνώμης, όπως αποτυπωνόταν στην παράσταση νίκης των δημοσκοπήσεων.
Οι μόνοι που δεν πίστευαν σε αυτή την πορεία των γεγονότων ήταν τα στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο τότε πρωθυπουργός. Πίστευαν πως όλα αυτά ήταν μια συνωμοσία των δημοσκόπων και των «βοθροκάναλων» της διαπλοκής. Η ανοησία τους έφτασε σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε πίστεψαν πως είχαν ανακαλύψει μια άλλου είδους δημοσκόπηση, με άλλα χαρακτηριστικά, η οποία έδειχνε ένα οριακό αποτέλεσμα.
Επειδή η ανοησία είναι ανίκητη και βολική, πείστηκε και ο Α. Τσίπρας πως το κόμμα του μπορούσε να διεκδικήσει ακόμα και την νίκη στις ευρωεκλογές. Έτσι όταν δήλωνε πως «δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να χάσω από τον Μητσοτάκη», αυτό δεν ήταν μια ένεση ηθικού προς τα στελέχη του.
Το πίστευε. Οι ανόητοι συνεργάτες του τον πήραν στον λαιμό τους.
Γιατί, αν ένας ηγέτης γνωρίζει πως όλα τα στοιχεία μαρτυρούν ότι θα ηττηθεί, χαράσσει και τις ανάλογες γραμμές άμυνας του και ανασυντάσσει και την στρατηγική του. Στην προκειμένη περίπτωση, αν ο τότε πρωθυπουργός πίστευε τους επαγγελματίες δημοσκόπους και όχι τους ερασιτέχνες επικοινωνιολόγους του, δεν θα αποδεχόταν την πρόκληση του Μητσοτάκη πως οι ευρωεκλογές είναι, εφ' όλης τής ύλης, αγώνας.
Πολύ απλά, ο Α. Τσίπρας θα προσέδιδε σε αυτές το πραγματικό τους νόημα και στο τέλος της βραδιάς των ευρωεκλογών θα δήλωνε πως «πήραμε το μήνυμα». Έτσι, χωρίς να πανικοβληθεί, θα άφηνε τους υπουργούς του να ολοκληρώσουν τα πλάνα τους μέχρι τον Οκτώβριο, όταν και θα διεξαγόταν οι εκλογές. Στο μεταξύ θα είχε την δυνατότητα να μοιράσει αυτός τα λεφτά που μοίρασε μετά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Προφανώς, με έναν τέτοιο ψύχραιμο σχεδιασμό θα περιόριζε την ήττα του στις εθνικές εκλογές αρκετά κάτω από τις 8,5 μονάδες που τελικά έχασε.
Επειδή όμως αιφνιδιάστηκε από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, παρέβη έναν βασικό κανόνα της πολιτικής. Δεν λαμβάνεις ποτέ εν θερμώ αποφάσεις. Αφήνεις να καθίσει η σκόνη των γεγονότων που εμποδίζει την καθαρή ματιά και μετά, με ψυχραιμία, βλέπεις την μεγάλη και την μικρή εικόνα, ακούς τους συνεργάτες σου και τότε αποφασίζεις.
Ο τρόπος που αντέδρασε ο τότε πρωθυπουργός εκείνο το βράδυ τής Κυριακής τής 26ης Μαϊου 2019, θα πρέπει να διδάσκεται στις πολιτικές ακαδημίες ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Οι βουλευτικές εκλογές που επακολούθησαν, μετά από 40 ημέρες, ήταν από τις ελάχιστες της Μεταπολίτευσης που όλοι γνώριζαν τον νικητή.
