Του Κωνσταντίνου Βέργου*
Η συζήτηση για την "εγκυρότητα" των στατιστικών στοιχείων του κυρίου Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ υποκρύπτει ένα βαθύτερο ερώτημα. Το "μείζον θέμα". Τις ευθύνες που κρύβουν κάτω από το χαλί στελέχη στατιστικών υπηρεσιών και αξιότιμοι τεχνοκράτες: Ποιος ο ρόλος του ΔΝΤ, της ΕΛΣΤΑΤ και της ίδιας της ΕΕ στην χρεοκοπία της Ελλάδος;
Η Ελλάδα κατ αρχήν, όπως πολύ σωστά τονίζουν πολλοί, δεν χρεοκόπησε λόγω στατιστικών στοιχείων. Μία χώρα, όπως και μια εταιρία, όπως και ένα φυσικό πρόσωπο χρεοκοπεί, όταν δεν είναι εις θέσιν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι μια χώρα δεν χρεοκοπεί επειδή έχει χρέη, ή επειδή απλά αυξάνει τα χρέη, αλλά επειδή φτάνει κάποια στιγμή που δεν είναι σε θέση να πληρώσει κάτι από αυτά. Φταίει ο κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, τα στελέχη του ΔΝΤ, ή ο κύριος Σόιμπλε και τα στελέχη της ΕΕ γι αυτό; Σε καμία περίπτωση.
Το 2010 τα χρέη της Ελλάδος που έληγαν, υπό μορφή κυρίως ομολόγων, τα οποία σε κάποιο βαθμό ήταν δραχμικά, δηλαδή είχαν εκδοθεί σε δραχμές, και γι αυτό είχαν εξωφρενικά υψηλά, εξωπραγματικά επιτόκια, ξεπερνούσαν τα 32 δισ. ΕΥΡΩ. Οτιδήποτε χρέος ύψους πάνω από 15 - 20 δισ. ήταν αδύνατο να πληρωθεί σε ένα έτος. Οι τόκοι των δραχμικών ομολόγων ήταν εξωπραγματικά υψηλοί διότι καταβλήθηκαν σε ΕΥΡΩ, ενώ είχαν εκδοθεί σε δραχμές. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τη διαφορά, τα επιτόκια του ίδιου κράτους σε σκληρά νομίσματα όπως το ΕΥΡΩ ή το Δολάριο είναι διαφορετικά (π.χ. 3%) από ότι τα επιτόκια σε νομίσματα όπως ήταν η δραχμή (πχ 9%), "έκλεβαν", σαν να λέμε ετησίως και επί 10 χρόνια από τον Έλληνα πολίτη.
Ευθύνεται το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδος, όπως αυτό είχε διαμορφωθεί το 2010, για την χρεοκοπία της Ελλάδος; Σε κάποιο βαθμό οι δαπάνες του κράτους στο δημόσιο τομέα είτε μισθολογικές είτε άλλου τύπου, από το 2000 και μετά, ήταν υψηλές. Και σαφέστατα επιβάρυναν το κράτος. Αυτές περιείχαν και "χαριστικές ρυθμίσεις" προς ιδιωτικές εταιρίες, όπως οι ρυθμίσεις Αλογοσκούφη προς τις Τράπεζες που μεταβίβασαν αρκετά δισ. υποχρεώσεων προς το κράτος. Αυτές περιείχαν και εξωπραγματικά υψηλές συντάξεις με μεγάλα εφάπαξ προς συνταξιοδοτούμενα "στελέχη" μεγάλων οργανισμών. Η χώρα έπρεπε να κάνει σημαντική μεταρρύθμιση όπου να μειώσει τα εξωπραγματικά υψηλά νούμερα δαπανών του δημοσίου. Δεν έπρεπε επίσης να χρεωθεί το δημόσιο για τις ιδιωτικοποιήσεις των Τραπεζών. Για το πρώτο (δαπάνες του δημοσίου) έχει αρκετό δίκιο το ΔΝΤ και η ΕΕ ότι έπρεπε να μειωθούν. Για το δεύτερο (χαρισματικές ρυθμίσεις προς τραπεζίτες) δεν υπήρξε ποτέ συζήτηση από κανέναν. Για να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες έπρεπε να μειωθούν τα μισθολογικά του κράτους. Έπρεπε να κλείσουν επίσης επιχειρήσεις και οργανισμοί δημοσίου ή/και να ιδιωτικοποιηθούν. Η καλύτερη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση, διότι διασφαλίζει επενδύσεις και απασχόληση. Γι αυτό η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Και αυτά είναι τμήμα της αλήθειας.
Η Ελλάδα δεν ήταν η μόνη χώρα με ελλείμματα. Όλες οι χώρες του κόσμου, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, των οποίων το έλλειμμα έφτασε σε ποσοστά επίσης πάνω από 10% επί κρίσεως, έχουν υψηλά ελλείμματα. Το μέσο ετήσιο έλλειμμα των χωρών του ΟΟΣΑ κατά τα τελευταία 30 χρόνια ξεπερνά το 2,5%, κινείται σε επίπεδα 3% ως 4%, ξεπερνάνε το μαγικό αριθμό 3% του ελλείμματος που είναι ένα από τα κριτήρια του "συμφώνου σταθερότητας" της ΕΕ. Η Ελλάδα, επομένως, δεν απείχε και πάρα πολύ επί σειρά ετών από άλλες χώρες. "Εκτροχιάστηκε" το 2009, αλλά και αυτό μπορούσε να διερευνηθεί γιατί συνέβη, αν αποτελούσε συγκεκριμένες σπατάλες ή στατιστικό τρικ για να ενταχθεί η χώρα σε διαδικασία "ελέγχου". Και αυτά είναι τμήμα της αλήθειας.
Τα παραπάνω εξηγούν γιατί αυξήθηκε το χρέος της Ελλάδος. Δεν εξηγούν ούτε γιατί η Ελλάς χρεοκόπησε το 2010 ούτε τι έγινε μετά. Αυτό θα εξηγηθεί τώρα.
Η Ελλάς, λοιπόν, χρεοκόπησε το 2010 διότι τότε (το 2010) έληγαν ομόλογα μεγάλου ύψους, πάνω από 32 δισ. (τον Απρίλιο 12,60 δισ., τον Μάιο 8 δισ., τον Ιούλιο 6,3 δισ. ευρώ και τον Οκτώβριο 2010, 5,5 δισ.) ευρώ και κανένας δεν τα ρύθμισε έγκαιρα ώστε να λήξουν σε άλλα έτη. Όταν ξέρεις ότι ομόλογα μεγάλου ύψους 30 δισ., θα λήξουν π.χ. το 2010 οφείλεις 6 μήνες, 1 χρόνο, 3 χρόνια πριν γίνει αυτό, να κάνεις "αναδιάρθρωση χρέους". Οφείλεις να εκδώσεις δηλαδή στην "θέση" των ομολόγων αυτών (ΠΑΛΙΩΝ) άλλους τίτλους ομολόγων (άλλα ΝΕΑ ομόλογα) με λήξη 2015, 2020, 2035 και 2050. Είτε να συνάψεις αλλά δάνεια μεγάλης διάρκειας (30, 40, 50, 80 ετών). Γιατί αυτό δεν το έκανε πρωτίστως π.χ. ο κύριος Παπακωνσταντίνου, που ήταν ΥΠΟΙΚ ή ο κύριος Αλογοσκούφης, που ήταν προηγούμενος ΥΠΟΙΚ, είναι κάτι που πρέπει να μας το εξηγήσουν οι ίδιοι κάποια στιγμή. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες γι αυτό και οι ευθύνες είναι των ΥΠΟΙΚ και των στελεχών τους. Αν είχαν εκδοθεί έγκαιρα τίτλοι, η Ελλάς δεν θα είχε χρεοκοπήσει. Οι πρωθυπουργοί δεν γνωρίζουν χρηματοοικονομικά, δεν ξέρουν πότε ακριβώς λήγουν τα ομόλογα και τα δάνεια, οι ΥΠΟΙΚ όμως, γνωρίζουν!
Το άλλο, είναι η "προσαρμογή" της Ελλάδος μετά το 2010. Με δυο μνημόνια, και με βάση τα στατιστικά στοιχεία που έχει καταγγελθεί από στελέχη της Στατιστικής Υπηρεσίας ότι "μαγειρευτήκαν" από τον επικεφαλής τους, η Ελλάς υποχρεώθηκε να ακολουθήσει (από το 2010 ως σήμερα) ένα πρόγραμμα "προσαρμογής" το οποίο υποτίθεται ότι οδηγούσε σε ανάκαμψη σε 2 μόλις έτη, αλλά όχι μόνο δεν οδήγησε σε 2 έτη σε ανάκαμψη, αλλά αντί αυτού οδήγησε την χώρα στην βαθύτερη ύφεση που έχει γνωρίσει στην ιστορία της. Ήδη μετράμε 6 χρονιά ύφεσης. Αυτό συνέβη διότι τα μέτρα (πλην ιδιωτικοποιήσεων) είναι υφεσιακού χαρακτήρα, καθώς στόχευαν στη μείωση, μεταξύ άλλων, των μισθών των εργαζομένων του ιδιωτικού (!!!) τομέα, στην ακατάσχετη φοροκαρπαζιά και τις απολύσεις που και τα τρία είναι υφεσιακού χαρακτήρα. Αντί δηλαδή να αντιμετωπιστούν οι σπατάλες του δημοσίου τομέα και να ανοίξουν οι αγορές, μειώθηκαν κάθετα οι μισθοί των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και εκτοξεύτηκαν οι φόροι, οδηγώντας σε μείωση του Ελληνικού ΑΕΠ, σε κατάρρευση του ΑΕΠ της Ελλάδος.
Αποδείχτηκε επίσης, από την πρόσφατη έκθεση του"εποπτικού οργανισμού" του ΔΝΤ, ότι τα στελέχη του ΔΝΤ διενήργησαν με δόλο στην αντιμετώπιση της Ελλάδος. Επίσης από τα έγγραφα που παρείχε ο ΥΠΟΙΚ κύριος Βαρουφάκης, και τα οποία είναι αναμφισβήτητα, αποδείχτηκε ότι και οι Ευρωπαίοι εταίροι κωλυσιεργούσαν στις διαπραγματεύσεις, και διενεργούσαν με δόλο στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Γιουρογκρούπ το 2015 (ενδεχομένως το ίδιο έκαναν και το 2014, 2013, 2012, 2011, 2010). Εν ολίγοις, υπάρχουν αρκετές ενδείξεις/αποδείξεις ότι τα στελέχη του ΔΝΤ και της ΕΕ σε ανώτατο επίπεδο διενεργούν με δόλο, γνωρίζουμε ότι χρησιμοποίησαν τα δεδομένα της στατιστικής υπηρεσίας ΕΛΣΤΑΤ για να επιβάλλουν το κατεξοχήν υφεσιακό πρόγραμμα εμπνεύσεων του κυρίου Σόιμπλε. Άρα, αν υπάρχουν παρεμβάσεις επί των στατιστικών στοιχείων από το 2010 και ως τώρα, αυτές έχουν χρησιμοποιηθεί, εις βάρος της χώρας. Έχουν χρησιμοποιηθεί με δόλο εις βάρος των συμφερόντων της χώρας μας. Άρα ο κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ αν παραποίησε στοιχεία είναι μέρος του προβλήματος!
Για να ανακεφαλαιώσουμε, ούτε ο κύριος Σόιμπλε, ούτε ο κύριος Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ ή τα στελέχη του ΔΝΤ ευθύνονται που η Ελλάς δεν αναδιάρθρωσε έγκαιρα το χρέος της με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει το 2010. Δεν φταίει επίσης ο κύριος Σόιμπλε επειδή η Ελλάς έκανε σπατάλες, ούτε ευθύνεται εκείνος επειδή η Ελλάς είχε εκδώσει υψηλότοκα ομόλογα σε δραχμές που μετά τα πλήρωνε σε σκληρό νόμισμα (ΕΥΡΩ). Όμως χρησιμοποιήθηκαν τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ (που έχει καταγγελθεί ότι παραποιήθηκαν) από δύο οργανισμούς (ΔΝΤ, ΕΕ) των οποίων οι επικεφαλής των διαπραγματεύσεων διενήργησαν αποδεδειγμένα με πολιτικό δόλο, για να επιβληθούν στην Ελλάδα προγράμματα που οδήγησαν τις Ελληνικές εταιρίες σε κατάρρευση και εκτόξευσαν την ανεργία από 9% σε 29%, δηλαδή βούλιαξαν τη χώρα και έστειλαν 1 στους 5 Ελληνες στην ανεργία!
* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία
Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.
