Στις 15 Σεπτεμβρίου 1933 ο αναπληρωτής πρόεδρος της Ενιαίας Κρατικής Πολιτικής Διεύθυνσης (Ο.ΓΚΕ.ΠΕ.ΟΥ), του Υπουργικού Συμβουλίου της Ε.Σ.Σ.Δ. Γκένριχ Γιάγκοντα, ενημέρωσε τον Ι.Β. Στάλιν για την εξάρθρωση της συνωμοσίας «μίας εταιρείας παιδεραστών» και την σύλληψη 130 ατόμων.
Μετά τις συλλήψεις και τις πρώτες ανακρίσεις, στο ενημερωτικό σημείωμα του Γιάγκοντα προς τον Στάλιν, αναφέρεται πως εντοπίστηκαν και εξαρθρώθηκαν αρκετές ομάδες, οι οποίες ασχολούνταν «με την δημιουργία σαλονιών και πορνείων, ομάδων και άλλων οργανώσεων παιδεραστών, με σκοπό την μελλοντική τους μετατροπή σε κατασκοπευτικούς πυρήνες». Στο ίδιο σημείωμα, επισημαίνεται πως είναι απολύτως «η κατά κάστες οργάνωση» αυτών των ομάδων, τα μέλη των οποίων τηρούσαν τους συνωμοτικούς κανόνες για την υλοποίηση των αντεπαναστατικών τους στόχων.
Σύμφωνα με τον Γιάγκοντα, για την επίτευξη αυτών των στόχων, είχαν καθοριστεί με ακρίβεια τα μέσα και οι μέθοδοι. Από την στιγμή που το κράτος που βίωσε τον Εμφύλιο πόλεμο και την Νέα Οικονομική Πολιτική με επικεφαλής την νικηφόρα, ηγεμονική τάξη, κατάφερε να συμφιλιωθεί ή και να έρθει κοντά με την νεολαία, τώρα ο αγώνας θα πρέπει να διεξαχθεί με στόχο να κατακτήσουν τα μυαλά της νέας γενιάς.
Η εργατική νεολαία παραπλανιόταν με το «γαλάζιο» όνειρο για μία ελευθερία απαλλαγμένη από κάθε κανόνα και μέτρο και, κατ’ αυτόν τον τρόπο διαφθειρόταν πολιτικά. Αξίζει να σημειώσουμε πως η αντρική ομοφυλοφιλία στην σοβιετική Ρωσία, χαρακτηριζόταν από το γαλάζιο χρώμα.
Ο Γιάγκοντα, θεωρούσε πως οι κλειστές λέσχες των ομοφυλόφιλων αντρών, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα παραπέτασμα, ένας τρόπος να εμποδιστεί το ενδιαφέρον των κομισάριων για την προσωπική ζωή των πολιτών, ενώ πίστευε πως η διείσδυση στο εσωτερικό αυτών των λεσχών, μπορούσε να γίνει και από άντρες της υπηρεσίας του, οι οποίοι δεν ήταν ομοφυλόφιλοι. Με άλλα λόγια, ο πιστός στην υπηρεσία ετεροφυλόφιλος άντρας, εν ονόματι της ιδεολογίας, ήταν υποχρεωμένος να υποστεί τις λοιδορίες για τον ρόλο που αναλάμβανε.
Στην επιστολή του Γιάγκοντα, ιδιοχείρως σημείωσε «Θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά αυτά τα καθάρματα», δίνοντας έτσι το εναρκτήριο λάκτισμα για τις διώξεις των ομοφυλοφίλων στην Ε.Σ.Σ.Δ., οι οποίες σταμάτησαν μόνο με την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στις αρχές της δεκαετίας του ’90 του 20ού αιώνα.
Η αόριστη και γενικόλογη παρατήρηση του «Ηγέτη των λαών», ήταν δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί από τα στελέχη της Ο.ΓΚΕ.ΠΕ.ΟΥ. Ποιον εννοούσε, συγκεκριμένα ο Στάλιν; Μονοσήμαντη απάντηση δεν μπορεί να δοθεί. Ωστόσο, τρεις μήνες αργότερα, ο Γιάγκοντα, κατέθεσε στο Κρεμλίνο το απολογισμό της δουλειάς της εποπτευόμενης από τον ίδιο υπηρεσίας.
Το μοναδικό μέλος του Πολιτικού Γραφείου που τόλμησε να μιλήσει στην συνεδρίαση για το συγκεκριμένο ζήτημα και διατύπωσε ειδική πρόταση ήταν ο «καλός παππούλης Καλίνιν», ο οποίος θεωρούσε σκόπιμο «να μην εκδοθεί νόμος, αλλά να καταδικάζονται όλοι αυτοί, εξωδικαστικά, με ευθύνη της Ο.ΓΚΕ.ΠΕ.ΟΥ».
Παρά το γεγονός ότι την γνώμη χχτου Καλίνιν, ελάμβαναν ελάχιστα υπ’ όψιν, αυτή την φορά εισακούστηκε και οι υποθέσεις των ομοφυλοφίλων, πέρασαν στην δικαιοδοσία της μυστικής αστυνομίας, η οποία εξωδικαστικά άρχισε να τις εξετάσεις.
Η αιτία θα πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτική των Μπολσεβίκων διάβρωσης του τρόπου ζωής των λαών της Κεντρικής Ασίας, αλλά και ορισμένων περιοχών του Καυκάσου, ιδίως σε ό,τι αφορούσε τις παραδοσιακές, οικογενειακές σχέσεις. Η επίθεση κατά της ομοφυλοφιλίας ήταν η πιο κατάλληλη αφορμή. Επιπλέον, η κατηγορία αυτή ήταν βολική για την διάδοση φημών σε βάρος συλληφθέντων για άλλες «υποθέσεις». Η απάντηση στο ερώτημα, «γιατί συνέλαβαν τον τάδε», «γιατί ήταν παιδεραστής», απάλλασσε τις αρχές από μακροσκελείς εξηγήσεις και δικαιολογίες.
Στο αρχείο του Λαϊκού Κομισαριάτου Εξωτερικών Υποθέσεων, υπάρχει αναφορά για τα γεγονότα, τα οποία χαρακτηρίστηκαν «ως πρώτη μεγάλη επιχείρηση για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας και της εξαιρετικής επικαιρότητας του νόμου για τον αγώνα κατά της παιδεραστίας», ο οποίος ψηφίστηκε στις 7 Μαρτίου 1934. Ήταν το περιβόητο άρθρο 121 του Ποινικού Κώδικα της Ρωσικής Ομόσπονδης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, σύμφωνα με το οποίο η αρσενοκοιτία τιμωρούνταν με στέρηση της ελευθερίας ως πέντε χρόνια, ενώ «σε περίπτωση χρήσης φυσικής βίας ή απειλών βίας, ή σε ό,τι αφορά ανήλικο ή με την εκμετάλλευση της υπηρεσιακής θέσης του θύματος, έως οκτώ χρόνια».
Από τις πρώτες υποθέσεις που έγιναν γνωστές εκείνη την εποχή, μια αφορούσε έναν συνεργάτης του υπουργού Εξωτερικών Τσιτσέριν, τον διευθυντή της Διεύθυνσης Πρωτοκόλλου του Λαϊκού Κομισαριάτου Εξωτερικών Υποθέσεων, Ντμίτρι Φλορίνσκι. Κατά την διάρκεια της ανάκρισης, ο δύστυχος διπλωμάτης, ομολόγησε εγγράφως πως «το 1918 μέσω του έμμισθου Γερμανού κατασκόπου, στρατολογήθηκε από τον γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας στην Στοκχόλμη».
Το περιστατικό αυτό, μας παραπέμπει σε μία άκρως επιτυχημένη επιχείρηση παραπληροφόρησης, η οποία έλαβε χώρα στις αρχές της δεκαετίας του ’30 του 20ού αιώνα. Ήταν η εποχή που κυκλοφορούσε σε διάφορα γραφεία και υπηρεσίες, ένας κατάλογος ονομάτων με την υπογραφή «Παλαιός Μπολσεβίκος». Στο κείμενο που συνόδευε αυτόν τον κατάλογο, γινόταν λόγος για τον πρώτο νικηφόρο αγώνα της Ο.ΓΚΕ.ΜΠΕ.ΟΥ., για την σεξουαλική υγεία του σοβιετικού λαού και ταυτόχρονα για μία ήττα της αντεπανάστασης. Με βάση τα λεγόμενα ενός απελαθέντος από την Ε.Σ.Σ.Δ. το 1922, ονόματι Μπορίς Νικολάγιεφσκι, «είχε προκληθεί μεγάλος θόρυβος ως αποτέλεσμα έρευνας για την διείσδυση της γερμανικής προπαγάνδας στην Ουκρανία και, συγκεκριμένα, εκείνου του σκανδάλου που στην συνέχεια αποκλήθηκε συνομωσία των ομοφυλοφίλων.
Ο Γερμανός ακόλουθος κατάφερε να διεισδύει σε κύκλους ομοφυλοφίλων στην Μόσχα και υπό την «κάλυψη» των «οργανώσεών του» κατάφερε να δημιουργήσει ένα μεγάλο δίκτυο για την προπαγάνδα των εθνικο-σοσιαλιστικών ιδεών. Παραρτήματα αυτού του δικτύου υπήρχαν στην Μόσχα, το Λένινγκραντ, το Κίεβο, το Χάρκοβ και σε άλλες πόλεις. Συμμετείχαν δε, εκπρόσωποι των καλλιτεχνικών και λογοτεχνικών κύκλων. Το κείμενο κυκλοφορούσε καιρό, έπρεπε απλά να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία για να μπορέσει να συνδυαστεί με την ύπαρξη «κατασκοπευτικών δικτύων» με την σεξουαλική εκμετάλλευση ανθρώπων.
Αύριο η συνέχεια
