Του Γιάννη Παντελάκη
«'Επέλεξα να παραιτηθώ, επειδή πιστεύω ότι αυτό που έκανα είναι σοβαρό», είπε. Και χωρίς περισσότερα λόγια, παραιτήθηκε από υπουργός Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και δια βίου μάθησης. Αυτό που η ίδια θεώρησε ως «σοβαρό», ήταν να πιει μισή μπύρα περισσότερη από αυτή που επιτρεπόταν ώστε να καταγραφεί σ' ένα αλκοτέστ. Μισή μπύρα. Η Aida Hadzialic, ήταν 29 χρονών, ανήκε στα ανερχόμενα πολιτικά στελέχη του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Σουηδίας και πέρυσι τέτοια εποχή, υπέβαλε την παραίτηση της γι' αυτό τον σοβαρό λόγο.
Στην πολιτική κουλτούρα της χώρας μας, δεν θεωρείται αναγκαία η παραίτηση ενός υπουργού επειδή προκλήθηκε μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές των τελευταίων χρόνων. Ούτε του υπουργού ναυτιλίας, ούτε του υπουργού περιβάλλοντος. Όταν στην κουλτούρα αυτή περιληφθεί μια περίπτωση όπου ένας ή μια υπουργός παραιτηθεί, επειδή ήπιε μισή μπύρα παραπάνω, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο να ελπίζουμε. Έως τότε, θα παρακολουθούμε τις κατά καιρούς θεατρικές δηλώσεις υπουργών, όπως αυτές του κ. Κουρουμπλή.
Στη χώρα μας, οι υπουργοί έχουν πάντα κάποιους ιδιαίτερους (sic) τρόπους για να υπερπηδούν και αγνοούν την πολιτική ευθύνη που αντικειμενικά έχουν. Για τη θαλάσσια και όχι μόνο, καταστροφή, σύμφωνα με τον κ. Κουρουμπλή, ευθύνονται τα θαλάσσια ρεύματα που μετέφεραν την πετρελαιοκηλίδα κάτω από τα φράγματα που είχε βάλει το Λιμενικό σώμα. Ο υπουργός Περιβάλλοντος Γ.Τσιρώνης, που μάλιστα προέρχεται από το οικολογικό κίνημα, είχε μια πιο sui generis δικαιολογία να προβάλει. Το ατύχημα οφείλεται στην κοινωνία ολόκληρη, στην παγκόσμια οικονομία που είναι εξαρτημένη από το πετρέλαιο και σ' ένα διεθνές σκληρό λόμπι που δεν επιτρέπει να έχουμε επενδύσει τέτοιες που να προστατεύουμε τις ακτές μας. Σε λίγο, ο Βύρων Πολύδωρας που απέδιδε τις καταστροφικές πυρκαγιές στον «στρατηγό άνεμο», θα έχει ξεπεραστεί. Αν δεν έχει συμβεί ήδη αυτό.
Η πλειονότητα εκείνων που άκουσαν τον υπουργό Κουρουμπλή να παραιτείται, να ξεπαραιτείται (επειδή η αρχική παραίτηση ήταν λογοπαίγνιο !) και στο τέλος να λέει ότι η δική του παραίτηση όπως και όλων των υπουργών είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού, δεν θα ένιωσαν την παραμικρή έκπληξη για την στάση του. Ειδικά για την τελευταία του φράση, ότι οι παραιτήσεις των υπουργών είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού. Όλοι κατανοούν ότι αυτό δεν σημαίνει τίποτα, είναι αυτονόητο ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί να ζητήσει ή όχι παραιτήσεις υπουργών. Η αναφορά αυτή του κ. Κουρουμπλή, δεν έχει κανένα νόημα, στόχος ήταν απλά οι εντυπώσεις.
Η απουσία έκπληξης, από κάτι τέτοιες δηλώσεις όπως αυτές του υπουργού Ναυτιλίας, συνδέεται με την προαναφερόμενη πολιτική κουλτούρα της χώρας. Έχουμε εθιστεί στην μη ουσιαστική ανάληψη πολιτικής ευθύνης που θα συνοδευόταν με μια παραίτηση. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις υπουργών που παραιτήθηκαν αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη που έχουν. Σε μια κανονική χώρα, ο υπουργός Ναυτιλίας ή Προστασίας του περιβάλλοντος, θα παραιτείτο επειδή προκλήθηκε μια μεγάλη οικολογική καταστροφή την οποία δεν κατάφεραν να αποτρέψουν. Είτε έχουν άμεση, είτε έμμεση ευθύνη, υπάρχει πάντα η έννοια της πολιτικής ευθύνης ενός υπουργού. Η καταστροφή είναι δεδομένη. Η πολιτική ευθύνη, είναι ταυτόσημη με την ανάληψη ενός υπουργικού χαρτοφυλακίου. Ακόμα και αν για ένα γεγονός, ευθύνεται ο τελευταίος υπάλληλος ενός υπουργείου, η πολιτική ευθύνη ανήκει στον υπουργό. Ο οποίος παραιτείται.
Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε ελκυστικός ως πολιτική επιλογή στις κάλπες, ήταν κι αυτός που τα στελέχη του έλεγαν ότι είναι. Κάτι καινούργιο, χωρίς τις νοοτροπίες του παλιού πολιτικού προσωπικού και κομμάτων, ένα κόμμα που δεν ανήκε στο παλιό και παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα. Όσοι το πίστεψαν, θα βρίσκονται σε καθεστώς τεράστια απογοήτευσης…
