Του Θανάση Χειμωνά
Θυμάμαι τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Τότε που ο, αλήστου μνήμης, «αντιμνημονιακός» αγώνας ήταν στο φόρτε του. Εκείνη την εποχή οι συριζαίοι έβλεπαν παντού το φάντασμα του μνημονίου. Για όλα έφταιγε το επάρατο μνημόνιο. Πριν από αυτό η Ελλάδα ήταν ένας παράδεισος. Μετά από αυτό έγινε κόλαση. Φτωχοί δεν υπήρχαν, άνεργοι δεν υπήρχαν, τελικά ούτε κρίση υπήρχε μέχρι που ήρθε το μνημόνιο και τα ισοπέδωσε όλα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν τύπο στο Facebook να σχολιάζει δυστύχημα στην Παραλιακή λέγοντας: «Οι νέοι πλέον μπαίνουν στα αμάξια τους και γκαζώνουν αδιαφορώντας για τη ζωή τους. Ξέρουν πως με το μνημόνιο δεν υπάρχει μέλλον γι αυτούς». Φυσικά, κάθε σοβαρός άνθρωπος χλεύαζε την εμμονή αυτή που ξεπερνούσε κατά πολύ τα όρια της γραφικότητας.
Τα χρόνια πέρασαν. Πλέον είναι όλοι «μνημονιακοί». Οι συριζαίοι περισσότερο απ' όλους έχοντας φτάσει σε σημείο να δημιουργούν γκρουπ στο Facebook όπου καρφώνουν όποιον δεν κόβει αποδείξεις. Δυστυχώς όμως διακρίνουμε σιγά σιγά ένα αντίστοιχο αφήγημα να ανατέλλει από την άλλη πλευρά.
Πράγματι, εδώ και καιρό οτιδήποτε συμβαίνει στη χώρα αποδίδεται από κάποιους στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η στυγνή δολοφονία του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου στην Οδό Ασκληπιού. Παρά το γεγονός ότι όλες οι μέχρι τώρα ενδείξεις δείχνουν «μαφιόζικο» χτύπημα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αμέσως χρέωσαν το φονικό όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά γενικότερα στην Αριστερά παραλληλίζοντάς το με αντίστοιχες «εκτελέσεις» της 17 Νοέμβρη. Το γεγονός δε πως το γραφείο του άτυχου δικηγόρου βρίσκεται στα όρια της περιοχής των Εξαρχείων έκανε πολλούς να χρίσουν υπεύθυνο το «καθεστώς ανομίας» που επικρατεί στην εν λόγω περιοχή. Ωστόσο, η δολοφονία αυτή (βάσει όσων γνωρίζουμε ως τώρα τουλάχιστον) δεν έχει καμία απολύτως ιδεολογική προέκταση. Θα μπορούσε δε με την ίδια ευκολία να είχε γίνει στα Βου Που ή το Πέραμα.
Ανάλογα σχόλια έχουμε συναντήσει για τρομοκρατικές επιθέσεις- ακόμα και για επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει περάσει και η αντίληψη πως όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουν να πηγαίνουν κόντρα σε κάθε κίνηση και πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ασχέτως αν είναι σωστή ή όχι. Έτσι, στο (ορθότατο) νομοσχέδιο για την επιλογή φύλου προτείνεται ως απάντηση η άκρατη ομοφοβία, στο θέμα της νομιμοποίησης της κάνναβης ξεσπάει μια υστερία για «αριστερά πρεζόνια» κ.ο.κ.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: Προφανώς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης και όχι μόνο. Οι τύποι αναρριχήθηκαν στην εξουσία βασισμένοι το ψέμα και την βία. Διέλυσαν την οικονομία και τη χώρα ενώ διακρίνονται από παροιμιώδη ανικανότητα και επιπολαιότητα. Έβγαλαν τους Νεοναζί από την φυλακή και συνεργάστηκαν με ό,τι πιο συντηρητικό και σκοταδιστικό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία. Μέχρι εκεί όμως.
Η δαιμονοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ λες και η Ελλάδα ήταν ένας παράδεισος έως το 2015 πιθανότατα θα αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί του. Τρομοκρατία (δεν θεωρώ ως τέτοια τις «δράσεις» του ΣΥΡΙΖΑ-Friendly Ρουβίκωνα), βία και ανικανότητα υπήρχαν πάντα. Προφανώς κάποιοι υπουργοί της κυβέρνησης φέρουν ευθύνη για τα παραπάνω – όχι όμως περισσότερη από τους προκατόχους τους των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μύρια ελαττώματα. Ας τον χτυπήσουμε γι αυτά. Επιχειρήματα υπάρχουν μπόλικα. Ας μη γίνουμε οι «αντιμνημονιακοί» του 2017.
