Του Γιάννη Παντελάκη
Δεν διεκδικώ την απόλυτη γνώση για το μεγάλο αυτό πρόβλημα της εποχής μας που λέγεται προσφυγικό. Γνωρίζω, περίπου όσα και ο μέσος πολίτης. Και με βάση αυτά τα λίγα έστω, αναρωτιέμαι: ως πότε θα χάνονται με αυτόν τον τρόπο ζωές στο Αιγαίο, στις πόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες ανθρώπινες απώλειες, κάποιοι αποφασίζουν πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί;
Οι άνθρωποι οι οποίοι αναζητώντας μια καλύτερη ζωή (θύματα πολέμου ή οικονομικής ανέχειας) πνίγονται στα νερά του Αιγαίου, πολλαπλασιάζονται. Είναι τόσο μεγάλη πια η συχνότητα ναυαγίων, που τα ΜΜΕ έχουν πάψει να τα προβάλλουν με την ένταση που ταιριάζει σε μια τέτοια τραγωδία. Το έχουν κατατάξει σ' αυτό που λέμε «συνήθεις ειδήσεις». Η καταγραφή τους, γίνεται με τον κλισέ τίτλο «μια νέα τραγωδία…» και η συνέχεια είναι γνωστή. Η «νέα τραγωδία», θα αντικατασταθεί σε μερικά εικοσιτετράωρα από μια άλλη «νέα τραγωδία». Και αυτό διαρκεί μήνες ολόκληρους. Όλα δείχνουν πως θα έχει ακόμα μεγαλύτερη χρονική διάρκεια.
Σε μια μόνο ημέρα (την Παρασκευή), σ'' ένα διπλό ναυάγιο σε Καλόλιμνο και Φαρμακονήσι, χάθηκαν 42 άνθρωποι. Προχθές άλλο ναυάγιο, μερικές ημέρες πριν, ένα ακόμα. Ακριβή στοιχεία, δεν υπάρχουν. Και πως θα μπορούσε άλλωστε; Οι παράνομες μετακινήσεις μέσω δουλέμπορων (κυρίως) της Τουρκίας, δεν επιτρέπουν μια καταγραφή. Άλλωστε, κάθε τόσο ακούμε και για μερικά πτώματα που εκβράστηκαν σε κάποιο νησί ή βραχονησίδα. Πώς να τα καταγράψεις όλα αυτά, όταν δεν υπάρχει τέλος;
Στα τέλη του Δεκεμβρίου, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, ανέφεραν πως περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους μέσα στο 2015, προσπαθώντας να υλοποιήσουν το όνειρο ζωής, μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Υπολογίζεται, ότι ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών που έφθασαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση πέρυσι, ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο. Από αυτούς, η μεγάλη πλειονότητα (πάνω από 816.000), πέρασαν μέσω της χώρας μας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, πήρε αποφάσεις για να περιοριστεί το πρόβλημα. Ανάμεσα σε αυτές, η οικονομική ενίσχυση της Τουρκίας για να ελέγξει τα σύνορα. Είναι φανερό, πως αυτό δεν συμβαίνει, το δουλεμπόριο συνεχίζεται. Και με βάσει όλα αυτά τα λίγα που γνωρίζω, αναρωτιέμαι: γιατί δεν υλοποιείται μια παλαιότερη ιδέα που έχει ακουστεί και από υπουργικά χείλη; Γιατί δεν στέλνει η χώρα μας πλοία στην Τουρκία για να τους μεταφέρει με ασφάλεια; Αφού έτσι κι αλλιώς, θα έρθουν. Γιατί κάποιοι να χάσουν την ζωή του με αυτό τον άγριο τρόπο, γιατί να συνεχιστεί αυτή η βαρβαρότητα;
