Τα σχολεία, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ανοίξουν στις 10 Μαΐου σε μια ακόμη απόπειρα διαμόρφωσης στοιχειωδών όρων κανονικότητας για μαθητές, εκπαιδευτικούς, γονείς.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να ευοδωθεί το εγχείρημα της τηλεκπαίδευσης είναι η ώρα να προχωρήσουμε με γενναιότητα στην παραδοχή ότι αυτή η εκπαιδευτική χρονιά πήγε χαμένη. Κι ας το παραδεχθεί πρώτο απ'όλους το Υπουργείο Παιδείας. Και να δει τι έχει μπροστά του. Μια σχολική χρονιά που υποχρεωτικά θα πρέπει να είναι «δύο σε ένα». Ταχύτατης και ουσιαστικής αναπλήρωσης των κενών της προηγούμενης και διαχείρισης της ύλης της επόμενης.
Η Νίκη Κεραμέως δεν έχει χρόνο και πρέπει να βρει από τώρα τον τρόπο. Να προετοιμαστεί ένα μελετημένο σχέδιο αναπλήρωσης και αυτό να δημοσιοποιηθεί, όχι στο τέλος του καλοκαιριού λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, αλλά ενδεχομένως με το τέλος των πανελλαδικών εξετάσεων. Να γνωρίζουν εγκαίρως μαθητές και εκπαιδευτικοί τον χρόνο επιστροφής στα θρανία, την εκπαιδευτική μέθοδο που θα ακολουθηθεί. Για λόγους ουσίας. Αλλά και πολιτικής επικοινωνίας.
Έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σπεκουλάρει με ασχετοσύνη και αδιαφορία.
Με τον πρώην υπουργό παιδείας Νίκο Φίλη να καταγγέλλει την «καταστροφή των παιδιών της πανδημίας» «στο σφαγείο της Κεραμέως» και την «λαιμητόμο της Ενιαίας Βάσης Εισαγωγής» και τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ σε μια μνημειώδη ανάρτηση στο fb να απαιτεί τη μη διεξαγωγή των πανελλαδικών, διατυπώνοντας προτάσεις για το… κυρίαρχο επίδικο.
«Για εμάς το αντίδοτο που θα γιατρέψει τις πληγές της πανδημίας στην εκπαίδευση είναι οι πολιτικές που θα θέσουν στο επίκεντρο τις ανάγκες των μαθητών/τριών και των εκπαιδευτικών τους αναγκαιοτήτων. Το σχολείο το επόμενο διάστημα και μέχρι τη λήξη του σχολικού έτους θα πρέπει να δόσει έμφαση στη μαθησιακή διαδικασία και στη διαμορφωτική αξιολόγηση και όχι στην τελική αξιολόγηση», αντιγράφω και με τα ορθογραφικά λάθη της.
Όντως οι ανάγκες των μαθητών και οι… εκπαιδευτικές τους αναγκαιότητες είναι αναπόδραστες για την πολιτεία ακόμη και όταν διατυπωμένες έτσι από την νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν μειδίαμα.
«Η διαμορφωτική αξιολόγηση» ομολογώ δεν ήξερα ακριβώς τι είναι και αναζήτησα βοήθεια. Διάβασα λοιπόν ότι ένα ορισμός που συνδυάζει εύστοχα τις διάφορες παραμέτρους της δίνεται από τον Popham (2008) ως εξής: «Μια διαδικασία που εφαρμόζεται από εκπαιδευτικούς και μαθητές κατά τη διδασκαλία, από την οποία προκύπτει ανατροφοδότηση για την αναπροσαρμογή της τρέχουσας διδασκαλίας και μάθησης, ώστε να βελτιωθεί η επίδοση των μαθητών με βάση τα αναμενόμενα εκπαιδευτικά αποτελέσματα».
Και αλλού ότι «ο μαθητής καλείται να επιτελέσει έργα (tasks) και όχι να απαντήσει σε κλειστά ερωτήματα… Τα ερωτήματα, στα οποία καλείται να απαντήσει ο μαθητής είναι ανοιχτά. Στη συνέχεια, ο εκπαιδευτικός κρίνει την ποιότητα των επιτευγμάτων του μαθητή, σύμφωνα με σύνολο από κριτήρια που έχουν από κοινού συμφωνηθεί ή /και διαμορφωθεί. Βασικά εργαλεία της αυθεντικής αξιολόγησης είναι ο Φάκελος Εργασιών του Μαθητή (portfolio) και οι Κλίμακες Διαβαθμισμένων Κριτηρίων (rubrics)».
Αν κατάλαβα ορθώς από όσα διάβασα η μέθοδος που προτείνουν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει την «αξιολόγηση» και μάλιστα με portfolio και rubrics!
Η σύγχυση που δημιουργείται για όσα πιστεύει και θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ για την εκπαίδευση είναι ενδεικτική και στα όσα λέει ο κ. ο κ.Νίκος Φίλης: «Αν ήμασταν στην κυβέρνηση όλα στην εκπαίδευση θα ήταν αλλιώς…Θα είχαμε ήδη οργανώσει με δυο λόγια ‘το σχολείο ανάποδα, έξω από τις νόρμες του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος…».
Αυτό το «σχολείο ανάποδα» είναι ωραίο σύνθημα το παραδέχομαι.
Με το σωστό περιεχόμενο ίσως να ταίριαζε σε μια πραγματική φιλελεύθερη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Εντάσσοντας και την διαμορφωτική αξιολόγηση!
