Όσοι παρακολουθούν βιωματικά, είτε οι ίδιοι είτε μέσω των γονιών τους, πως είναι οργανωμένη και πως εξελίσσεται η επιχείρηση εμβολιασμού του πληθυσμού, έχουν εντυπωσιαστεί από το επίπεδο της οργάνωσης αυτού του καταφανώς πολύπλοκου εγχειρήματος.
Από το ηλεκτρονικό ραντεβού μέχρι τις οδηγίες για το πού μπορεί να παρκάρει ο πολίτης που προσέρχεται στα εμβολιαστικά κέντρα με ΙΧ, η διαδικασία δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι είναι προϊόν σκληρής δουλειάς και συνεργασίας πολλών και διαφορετικών ανθρώπων και υπηρεσιών, από το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης μέχρι το Υπουργείο Υγείας και υπό το συντονισμό μιας καλής συντονιστικής ομάδας υπό τον πρωθυπουργό.
Η εμπειρία του εμβολιασμού είναι ταυτόχρονα βίωμα ενός διαφορετικού τρόπου οργάνωσης του κράτους και μιας διαφορετικής φιλοσοφίας διακυβέρνησης. Ο εμβολιασμός λειτουργεί και ως τεκμήριο στον κάθε πολίτη ξεχωριστά ότι κάτι έχει αλλάξει τους τελευταίους μήνες, οπότε ας μη συνωμοσιολογούν όσοι θυμώνουν με τις δημοσκοπήσεις. Κανένας δεν «μαγειρεύει» νούμερα. Είναι η επαφή του κάθε Έλληνα πολίτη ξεχωριστά με ένα κράτος που προσπαθεί φιλότιμα να αλλάξει και αυτό αξιολογούν οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων όταν τους ρωτούν την άποψή τους για τον πρωθυπουργό.
Την ίδια στιγμή βέβαια αυτό το κράτος που ονειρευόμαστε και το ζούμε στην εμβολιαστική εκστρατεία συνυπάρχει με το κράτος που μας πληγώνει: με τη γραφειοκρατία του ευρύτερου δημοσίου, την παρεοκρατία στη διοίκηση, τον αυτονομημένο από την πραγματικότητα της χώρας συνδικαλισμό που προσπαθεί να δυναμιτίσει κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού.
Το φαινόμενο κάποιοι το έχουμε ξαναζήσει όταν είχε ξεκινήσει τη λειτουργία του το ΜΕΤΡΟ. Οι δημόσιες συγκοινωνίες υπογείως λειτουργούσαν υποδειγματικά και υπεργείως το χάος συνεχίζονταν αμέριμνο. Πάνω στο παράδειγμα του ΜΕΤΡΟ άλλωστε στήθηκε το ιδεολόγημα των δύο Ελλάδων για να περιγράψει τη διχοτομία ανάμεσα σε κοινωνικές ομάδες με διαφορετική κουλτούρα και προσανατολισμό ενώ στην πραγματικότητα όλοι είμαστε προϊόντα της ίδιας κοινωνίας και της ίδιας ιστορίας και όπως κάθε άλλη κοινωνία, έτσι και η δική μας ζει με τις αντιφάσεις της.
Αυτό που συμβαίνει στα εμβολιαστικά κέντρα δεν είναι μια «υπόσχεση για ένα καλύτερο αύριο», είναι ένα κανονικό βίωμα. Οι Έλληνες έχουμε την εμπειρία μιας διαφορετικής Ελλάδας, μιας Ελλάδας που συνεργάζεται για να λειτουργήσει οργανωμένα και αποτελεσματικά.
Η εμπειρία αυτή δεν πρέπει να εξανεμιστεί όπως συνέβη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρέπει να γίνει το μέτρο μας, να αρχίσουμε να απαιτούμε όλα να λειτουργούν όπως στα εμβολιαστικά κέντρα. Η επιχείρηση «Ελευθερία» είναι μια πρόβα του μέλλοντός μας.
Ελευθερία από την πανδημία και ελευθερία από τις αρχαϊκές πλευρές του εαυτού μας χωρίς να κουνάμε το δάχτυλο σε όσους αντιμετωπίζουν με καχυποψία τον εκσυγχρονισμό και τις μεταρρυθμίσεις. Όσα συμβαίνουν στα εμβολιαστικά κέντρα είναι πλέον το καλύτερο επιχείρημα υπέρ των αλλαγών που θα επιφέρουν οι μεταρρυθμίσεις. Αυτή τη φορά, δεν έχουμε καμία δικαιολογία να αποτύχουμε.
