Της Φωτεινής Πιπιλή
Από όλη αυτή τη δυσώδη, και επικίνδυνη για τη δημοκρατία και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, εκείνου των απειλών, των -κατάμουτρα- καταγγελιών περί χρηματισμού της ελληνικής κυβέρνησης με 50 εκ. ευρώ από τον Σόρος, περί κατασπατάλησης κονδυλίων από το Υπουργείο των Εξωτερικών, περί εξαγοράς ξένων για τη Συμφωνία των Σκοπίων, αλλά και της επιβολής από τον Πρωθυπουργό, του σκοταδιστικού πέπλου σιωπής που κάλυψε κάθε ίχνος ηθικού πλεονεκτήματος της αριστεράς, εμένα τι μου την σβούριξε πιο πολύ;
Η, έως αυτή τη στιγμή στάση, ενός συγκεκριμένου προσώπου, που αποτελούσε για τη γενιά μου ένα πρότυπο δραστήριας γυναίκας με ευρωπαϊκό πρόσωπο και καθαρά εξευγενισμένο, πλούσιο βιογραφικό. Αυτό της, σημερινής Υπουργού Πολιτισμού, Μυρσίνης Ζορμπά.
Και τι καλά λόγια, ως δημοσιογράφοι, δεν είχαμε γράψει, όχι μόνον για τη δραστηριότητα, ως εκδότρια του οίκου Οδυσσέας, αλλά και την επιλογή της, προσωπικά από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, στον στενό κύκλο του οποίου ανήκε, στη λίστα των Ευρωβουλευτών 2000-2004.
Με τη βιβλιογραφία της, την αρθρογραφία της, την πλούσια επιστημονική της δράση, αποτελούσε και η ίδια έναν "μύθο"στους κύκλους που θεοποιούσαν ένα πνευματικό κατεστημένο, που για δεκαετίες, βολεύονταν σε καλά αμειβόμενες κρατικές θέσεις - και πολιτικές.
Αυτό το κατεστημένο που συνήθιζε -και συνηθίζει- να βάζει με μεγάλη ευκολία την υπογραφή του σε ό,τι εκτιμά πως αναδεικνύει την υπεροχή της Αριστεράς και τα "μοναδικά", "δυσεύρετα" σε άλλες χώρες, "δημοκρατικά" και "κοινωνικά" προτερήματά της - λέμε τώρα.
Είναι η ίδια συμπαγής και επαναλαμβανόμενη κάστα των "πνευματικών"ανθρώπων που εμπνεόμενοι -και λόγω ηλικίας-από τον Μάη του 68 στο Παρίσι, ανέχτηκε, μην πω και συνδημιούργησε, τη φρικώδη κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά Πανεπιστήμια, χωρίς ούτε ένας, ούτε μία, να έχουν βγάλει κραυγή αγωνίας για το τέρας που καταπίνει τη δημόσια παιδεία.
Κι αν εξοργίζομαι κάθε μέρα και περισσότερο με όσα συνέβησαν στο Υπουργικό Συμβούλιο και τις συνεχείς, επώνυμες, ανατριχιαστικές αποκαλύψεις, αλλά και την επιβολή "όρκου Καμόρας" στους συμμετέχοντες υπουργούς, είναι πως δεν είδα καμία διαφοροποίηση της πρώην Διευθύντριας του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και πρώην -το 1992- συμβούλου Υπουργού Πολιτισμού, και εκδότου και ευρωβουλευτή και ακαδημαϊκού και ξενοσπουδαγμένης ευρωπαϊστριας και νυν υπουργού Πολιτισμού, κυρίας Μυρσίνης Ζορμπά.
Ουρά κι αυτή στο παρδαλό καραβάνι, αποδεικνύει πως η Καμμενοποίηση της ντόπιας πνευματικής ελίτ, όταν υπουργοποιείται, δεν χρειάζεται υπογραφή περί αποδοχής για την ένταξη στην ομάδα.
Αρκεί η σιωπή. Άλλωστε που να βρεις στυλό να υπογράψεις όταν τα σκυλιά γαβγίζουν και οι καμήλες τρέχουν να γλυτώσουν. Τρέχεις ξοπίσω τους.
