Της Σοφίας Νικολάου*
Ο κύριος Τσίπρας, αποχωρώντας από το Μέγαρο Μαξίμου στις 7 Ιουλίου, δεν θα αφήσει πίσω του μόνο τις αυταπάτες του και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του, θα αφήσει, εξ όσων προκύπτουν από τα αδιάψευστα νούμερα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, και μία οικονομία πληγωμένη και χαραγμένη βαθιά, τόσο από το πρώτο, αέρινο εξάμηνο της «περήφανης» διαπραγμάτευσης, όσο και από την τετραετία της ανικανότητας που ακολούθησε.
Τι μας αφήνει λοιπόν; Μας αφήνει μία έτι περαιτέρω συρρικνωμένη βιομηχανική παραγωγή, ένα δημόσιο χρέος στο 178% του ΑΕΠ, 190 δισεκατομμύρια χρέη των νοικοκυριών προς το Δημόσιο, αλλά και 2 δισ χρέη του Δημοσίου προς τα νοικοκυριά. Μας αφήνει κι ένα μειωμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, θυσιασμένο στο βωμό της επιδοματικής πολιτικής και μία επενδυτική άπνοια ολκής, που η χώρα δεν είχε νιώσει ούτε στα χρόνια που η παγκόσμια οικονομική κρίση έριχνε βαριά τη σκιά της επάνω μας.
Μας αφήνει, όμως, κι έναν τελευταίο, προεκλογικό μήνα ακατάσχετης παροχολογίας, πάνω από ένα δισ για φέτος και κοντά στα 3 για τον επόμενο χρόνο. Αλλά, κυρίως, μας αφήνει έναν άθλιο συμβολισμό, που μαζί με το όργιο προσλήψεων και ρουσφετολογικών μετατάξεων, δίνει το σήμα στους εταίρους μας ότι η Ελλάδα είναι ένα αναξιόπιστο κράτος, όπου λίγες προεκλογικές ημέρες αρκούν για να τινάξουν στον αέρα μία δεκαετία θυσιών του ελληνικού λαού, στρώνοντας το χαλί για νέες απαιτήσεις μέτρων λιτότητας.
Από την πρώτη στιγμή που το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για την επόμενη μέρα της οικονομίας στην πατρίδα μας έπαιρνε σάρκα και οστά, γινόταν σαφές ότι πρώτο μέλημα του Κυριάκου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργού την επομένη των εκλογών θα είναι η πλήρης αποκατάσταση της σχέσης εμπιστοσύνης με τους εταίρους μας κι ένα εμπροσθοβαρές οικονομικό πρόγραμμα, με κεντρικό άξονα τη μείωση των εισφορολογικών επιβαρύνσεων, αλλά και την παροχή επενδυτικών κινήτρων στις επιχειρήσεις – εγχώριες και ξένες – προκειμένου να εισρεύσουν νέα κεφάλαια στη χώρα μας, να επενδυθούν με τρόπο αναπτυξιακό, και να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, βιώσιμες και φυσικά καλύτερα αμειβόμενες.
Αυτά τα 4,5 χρόνια απραξίας και καθήλωσης ήταν πολλά. Τα νούμερα είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Η οικονομία μας χρειάζεται ένα ισχυρό πολιτικό σοκ, ανάλογο με εκείνο της 26ηςΜαΐου. Τώρα που φεύγει ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνησή του, εκτός από την ανικανότητά τους, τα ψέματά τους και το ύφος τους, να αφήσουν πίσω τους και την ελπίδα. Αυτή που ερχόταν εκείνο τον Γενάρη. Τώρα είναι η ώρα της.
* Η Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος Αθηνών και υποψήφια βουλευτής με την ΝΔ στην Α΄ Αθήνας.
