Του Θανάση Χειμωνά
Η γνωστή τραγουδοποιός Νατάσσα Μποφίλιου έδωσε μια συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών. Είπε πολλά και διάφορα για την μουσική, τον έρωτα, τον σεξισμό. Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες καθώς τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές η συνέντευξη έχει «πέσει» στην ηλεκτρονική μορφή της. Ίσως να την «έριξαν» χάκερ. Το πιο πιθανό βέβαια είναι να την απέσυρε η ίδια η εφημερίδα κάτω από το βάρος των πρωτοφανών αντιδράσεων που προκάλεσε.
Η Μποφίλιου έπεσε θύμα ενός αδιανόητου διαδικτυακού λιντσαρίσματος το οποίο θύμιζε σε μεγάλο βαθμό τις μαζικές επιθέσεις των συριζοταλιμπάν σε όποιον διαφωνούσε μαζί τους την περίοδο 2010-2105. Τι ακριβώς «τόλμησε» να πει; Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δικτατορία. Πιο σωστά, απλώς συναίνεσε στην σχετική, σχεδόν, ρητορική, ερώτηση του δημοσιογράφου.
Είναι γνωστές οι θέσεις μου υπέρ της Ε.Ε. με όλα τα στραβά της. Προφανώς και βρίσκω κατάπτυστη την άποψη αυτή. Θεωρώ όμως πως η Μποφίλιου έχει κάθε δικαίωμα να την εκφράζει. Δημοκρατία σημαίνει να ανεχόμαστε και την αντίθετη άποψη. Άλλωστε ζούμε σε μια χώρα που εδώ και χρόνια έχουν ακουστεί τα τέρατα για να ενοχλούμαστε από «πταίσματα» τέτοιου τύπου. Θα σχολιάσουμε και θα τρολάρουμε. Από το να φτάσουμε όμως στην συνολική καλλιτεχνική απαξίωσή της (παραδοσιακά όποιος διαφωνεί μαζί μας είναι ατάλαντος) και στον οχετό των ύβρεων και των σεξουαλικών χαρακτηρισμών που ακολούθησαν την δημοσίευση της συνέντευξής της υπάρχει τεράστια απόσταση.
Η Μποφίλιου δεν «τα άκουσε» μόνο γι αυτό. Δέχτηκε επίθεση και επειδή μίλησε για την ανάγκη μιας «Παγκόσμιας Επανάστασης». Μια αριστερή ρομαντική –πιο πολύ μεταφορική- τοποθέτηση. Ορισμένοι ωστόσο ένιωσαν να απειλούνται και έκριναν αναγκαίο να της την πουν και γι αυτό. Προσωπικά θεωρώ απείρως πιο επικίνδυνες τις συνεχείς ρατσιστικές και ισλαμοφοβικές τοποθετήσεις πολλών «πεφωτισμένων» εκπροσώπων του «Μετώπου της Λογικής» αλλά και τις προτροπές για απαγόρευση των απεργιών και συρρίκνωση των μισθών «για να κινηθεί η αγορά» από την όποια επανάσταση της κάθε Μποφίλιου. Γούστα είναι βέβαια αυτά.
Το μόνο για το οποίο θα μπορούσαμε να την κατηγορήσουμε είναι για ασχετοσύνη μια και δηλώνει τροτσκίστρια και ψηφοφόρος του ΚΚΕ ταυτοχρόνως. Εδώ βέβαια θα μου πείτε πως υπάρχουν άνθρωποι που αναπροσδιορίζονται ως αριστεροί και ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ. By the way η Μποφίλιου τα άκουσε και από συριζαίους. Οι οποίοι ποτέ δεν συγχωρούν σε έναν καλλιτέχνη το γεγονός πως δεν υποστηρίζει το αγαπημένο τους πολιτικό μόρφωμα.
Τέλος, το επιχείρημα πως η Μποφίλιου είναι αριστερή αλλά το μπουκάλι ουίσκι στο μαγαζί που τραγουδάει κοστίζει 200 ευρώ, το ότι δηλαδή όποιος δηλώνει αριστερότερος του Ποταμιού οφείλει να ζει ασκητική ζωή μέσα στην φτώχεια είναι μόνο για παιδάκια κι άσχετους. Σε τύπους που, βυθισμένοι μέσα στις αντικομμουνιστικές εμμονές τους, είναι έτοιμοι –εν έτει 2017- να ακροβολιστούν στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία και να πυροβολήσουν σε βάρος του κομμουνιστικού όχλου.
Δεν είμαι φαν της μουσικού Νατάσσας Μποφίλιου. Δεν το λέω υποτιμητικά, απλώς τα ακούσματά μου είναι άλλα. Tην θαυμάζω όμως γιατί είχε το θάρρος να τα βάλει ανοιχτά και δημόσια με την Χρυσή Αυγή, κάτι που, όπως αναφέρει στην διαβόητη συνέντευξη, της «χάρισε» ύβρεις, απειλές αλλά και μια ροχάλα στη μέση του δρόμου από κάποιον αμετανόητο φασίστα. Θέλει κότσια για να το κάνεις αυτό-πόσο μάλλον όταν είσαι γυναίκα. Πολλοί από αυτούς που την «ξεσκίζουν» από την Κυριακή το απόγευμα δεν τα έχουν. Για αυτό επέλεξαν έναν πιο «εύκολο» στόχο.
Μια από τις πιο αποκρουστικές εικόνες του λεγόμενου «αντιμνημονιακού» αγώνα (2010-15 R.I.P.) ήταν εκείνη του Γιώργου Νταλάρα να προσπαθεί να τραγουδήσει λουσμένος από γιαούρτια που είχαν εκτοξεύσει εναντίον του κάποιοι φανατισμένοι πίθηκοι στο Ίλιον. Δυστυχώς κάποιοι θέλουν να ξαναζήσουμε την θλιβερή αυτή ιστορία από την ανάποδη.
